-4-
/uśycJa poftinłiiir kiK/ly /u/ylyi h iiinlcrinl/iw (łącznic z paliwem), energii obcej, usług obcych (nshig liniihiNMiitwyt!». minoiihiwyUi, koszty liniuj łwinkowych bez płaconych przez Jednostki odsetek bankowych, koftfly utir>/|>lr« młi iiifijąlluiwycli I ooobowyCb).
I'mmIhM In tijuwy brutto <l*l< II) wlmmwi sumę wartości dodanej bratlo wszystkich działów gospodarki iwiuhIowjJ (1 rolnictwo, 7, jn /oniynł. 1. budownictwo).
Wailoil (Imlttną Im ii Ho ohllc/jt ulę |nlio różnicę między wartością globalną wyrobów i usług (materialnych i iilrmnlrtittlnytjh) pnnmio)n/i>iu| o WWloAdl zużyciu pośredniego.
Kiik«t |inulukrjl • niinui nakładów wyrażona w pieniądzu poniesiona w celu wytworzenia produktu lub usługi. Motamy Jo podstnlić tui kmi/ty slnle i bielice.
Koraty hlrżąrc nł>cjmą|ą koN/ly nuilcflnlowe, robocizny, usług zewnętrznych.
Knaity itnłr km/iy umoiiy/m,jl i koszty oprocentowania kapitałów.
Stopa piwnituwniiin drm/pilności ~ Jest z jednej strony ceną kapitału rv(l4qXl'H)’l« gdzie: r - stopa procentowa, c| - noititn efektywności, 1 - stopa inflacji.
li'i OtCMH rtrlii ywiiidrI rUonomli-zm-J inwestycji nrzv makjyrpalłzacU efektów
W rachunku efektywności mogą być stosowane różne kryteria oceny. Kategorie zależą od przyjętego kierunku optymalizacji. Mamy dwu kierunki optymalizacji: maksymalizacja efektów i minimalizacja nakładów.
Przy kierunku optymalizacji: makRymallzacJa efektów (przy inwestycjach produkcyjnych) mogą być stosowane następujące kryteria:
• zysk czysty /«>•() (max, poniżą) tej granicy ponosimy straty)
- zysk brutto Zn >J'S —»rnax (i - koszty amortyzacji);
- dochód czysty De&Stdhf —• max (r - stopa oprocentowania kapitału);
- dochód czysty brutto Dn ^ I(r +i) —♦ max (k od pełnego kosztu kapitału);
- wartość dodana netto Wdm i 1 x r + K n*—* max;
- wartość dodana brutto Wm il(r **) + K m. max;
14. Oceną efektywności ekonomicznej inwcstycH przy minimalizacji nakładów
Przy tym kierunku optymalizacji (inwestycje o charakterze meprodukcyjnym*lub'inwestycje W" infrastrukturę komunalną) minimalizacja nakładów mogą być stosowane następujące kryteria:
- Efc-I(oH)+Kk -* min - pełne koszty produkcji i usług łącznie z oprocentowaniem nakładów inwestycyjnych,
- Kb+I-r —* min - koszty bieżące wraz z kosztami oprocentowania kapitału,
- Kfc+1'i —► min - koszty bieżące wraz z kosztami amortyzacji,
-Ki—tmin - koszty bieżące.
- Zp4-I*i —♦ min - koszty materiałowe i koszty usług zewnętrznych ** zużycie pośrednie +■ koszty amortyzacji,
- Zp —*■ min - zużycie pośrednie.
15. Zamrożenie nakładów Inwestycyjnych w trakcie bodowy
Jest zjawiskiem nieuchronnym i wynika z występowania fezy budowy obiektu inwestycyjnego. Dopóki nakłady inwestycyjne pozostąją w fezie budowy, dopóty nie są produktywne - nie przyczyniają się do przyrostu produkcji, a więc i efektów ekonomicznych. Nie uzyskanie tych efektów ekonomicznych w trakcie budowy jest względną „stratą” efektów, którą przynosi każda zamrożona złotówka. Wielkość zamrożenia nakładów inwestycyjnych w trakcie budowy oblicza się z ogólnego wzoru:
zrI*b*T,
z ~ wielkość zamrożenia nakładów inwestycyjnych w trakcie budowy w zł,
I - nakłady inwestycyjne bez zamrożenia w zł, b - okres budowy w latach, r - współczynnik zamrożenia (stopa procentowa).
. Oczywiście, wzór ten rausi. być JŁmodyfikowany* .ponieważ budowa trwa najczęściej wicie lat i w każdym roku budowy mogą być wydatkowane różne wielkości nakładów w trakcie budowy, np.:
A - w początkowych latach budowy wydatkuje się nakłady najmniejsze, a w końcowych -najmniejsze.
B - w początkowych latach budowy - największe, a w końcowych - najmniejsze.
C - w każdym roku budowy wydatkuje się podobne wielkości nakładów.
W wariancie A występuje łączne zamrożenie najmniejsze, natomiast w wariancie B —największe, ponieważ największe porcje nakładów z początkowych lat budowy zamrożone są najdłużej, a najmniejsze z końcowych lat budowy - nąjkrócej (w wariancie A odwrotnie). W czasie, kiedy robimy rachunek w fezie programowania inwestycji, nie znamy jeszcze praktycznie rozkładu nakładów w trakcie bodowy, stąd przyjmuje się dla uproszczenia wariant C, tzn. zakłada się, że w każdym roku budowy wydatkuje się podobne wielkości nakładów. Wówczas wzór na zamrożenie nakładów inwestycyjnych w trakcie budowy przedstawić się będzie następująco:
z-I-(b-r/2).
W rachunku efektywności inwestycji w ujęciu rocznym wielkość zamrożenia powiększa nakłady inwestycyjne:
J“l+z?"I+I*(bT/2X stąd:
gdzie: .
J - nakłady inwestycyjne z zamrożeniem.
-2-