DSC)77

NOR

NOR

tatom<x -

^mnou iiiihhH

Ryt. 2-12. Nomenklatura stosowana w charakterystyce

chromosomów i opracowywaniu karlotypów    „    _ __ _

Rys. 2-13. Cząsteczka ONA, która posiada sera

wencje tetomerows, centramerowe I lira j kocjl, może pełnić funkcję chromosomu. W# Alberls B. I. In. (1908) Podstawy btotogii komóttfc Wyd. Nauk. PWN, Warszawa; zmień;

Chromosom podziałowy. Wyodrębnia się w profazie na drodze kondensacji włókien chro-malynowych, z udziałem białek kondensyny I kohezyny. Jegostruktura najlepiej jest widoczna w metafazie. Każdy chromosom składa się z dwóch chromatyd siostrzanych połączonych w przewężeniu pierwotnym, w którym znajdują się sekwencje centramerowe. Położenie ceo iromeru wyznacza długość ramion chromosomu I jest miejscem, do którego przyłącza się kinełochor decydujący o połączeniu chromatyd z mikrotubulami wrzeciona kariokinetycznego.

Kariotyp. Jest to zespół chromosomów chsrakteiystycznych dla danego gatunku, różniących się długością położeniem centromeru i obecnością organizatora jąderka. W komórkach somatycznych zwykle występują dwa zespoły chromosomów wniesionych do zygoty przez dwie gamety, n ten sposób każdy typ chromosomu jest reprezentowany przez parę chromo* somów homologicznch. Oprócz chromosomów zespołu podstawowego w kanotypie mogą występować chromosomy specjalne, najważniejsze z nich to chromosomy pici i chromosomy dodatkowe zwane chromosomami B.