DSC29 (3)

•wtfcflhft i.f Je*’-    ^{i,i(Vł ZM}P°^kRj^a ^•

•'S** *^r*^u0„V , , to.’ iż idc* ta t.iusi być fi wa. P?r.>Mrai p,_v.

nienie. to ^ll,e 1 . _{iH niekicc}iy do tak błędnego wniosku. pr»**.r. chciał-

ⁿⁱ° ' ,r_{nośc: n}ic leż.v w psychologicznej analizie motywów. lecz

^tCnŁniu' dowodów potwierdzających Jakąś hipotezę czy ją negują-Ich w obrębie logicznych konsekwencji tej hipotezy.

7 Wskazuje on na kontrast między żywą inteligencji

* r*^{M Fr}""^i>- ^{w 1}*^tocI*^{1 uta}“* ^rtw"¹*

W

Wskazuje on na Komi*»i “■‘s--.'    -------------^;ą dziecka a ubóst-

,_VCR1 intelektualnym przeciętnego człowieka dorosłego (Denkschwdche). ć>r,-vpuszc/a on, że „najbardziej wewnętrzna istota” człowieka może się wvi:awać tylko dlatego irracjonalną, ponieważ człowiek ulega wpływom

irracjonalnych nauk.

- -r-—■ ^;    — ------—-----—

c\

^ ......*.>uictHici tej leży upiawnia nas lo, ze

podło/.a podświadomego na powierzchnię świadomości uprzedmiotowiają ^{s 1} ^ ¹ °dozu\\ane są przez podmiot jako kierownictwo zewnętrzne” (Tanize, ⁱ‘^%lm ^^r>^ k^{1 2 3 4 5}'m związku między nieświadomością (albo, w terminologii podświadomością) a Bogiem, James widzi ogniwko łączące rehgię * naukę psychologii.

Jłu._; Dcm c\ odiożnia rcligię od doświadczenia religijnego. Jego zda ••• naunaturalistyczne dogmaty religii osłabiły i podkopały religijny !l^J;V^{aV t tóov};^ieka*    — mówi jąn — znieść przeciwieństwa,

wai tosr iarr*: religijnymi, takimi jak ja je pojmuję. Właśnie d*^a

206

1

⁹ Tamże, str. 3. (Podkr. E.F.).

2

'* Tamże, str. 3.    • f.

3

n 'poi. moje omówienie przeciwstawienia' etyki Uniwersalnej i etyki społecznie immanentnej w Man for Himsclf, 1947, str. 237—244. i- C.G. Jung. Psychology and Rcligion, sir. 4. (Podkr. — E.F.).

4

¹³ Tnmk, str. 47 ^]i Tamże, str. 46.

Interesujące jest, że stanowisko Junga w jego Psycholoąy and Rc-' (dar, było nr. wiele sposobów antycypowane przez Williama Jamesa, Podczas gdy stanowisko Freuda przypomina w istotnych punktach s^Ta-no\v:s!;o Johna Deweya. William James nazywa tę religijną postawę osobistą, do której jednostka widzi się zniewoloną wobec teso.

5

. sarna uznaje za boskie...- uja wnia się* _ton«j juko - yG--tn\,^ beirad:. scC : poświęcenia*’ (William James, Dośicicidczcnia religijne, Warszawa

49). Podobnie jak Jung, porównuje on nieświadomość z pojęciem Boku u iu:lut ;w. Powiada on: „Jednocześnie jednak potwierdzamy tezę teolog czną. głoszącą, żc człowiek religijny podlega działaniu czynników wnętrznych. Do podtrzymania tej tezy uprawnia nas to, że wtargnięcia

i _ •    i * .    • •.