elas

5. BADANIE MODELI TECHNICZNYCH

Pierwszą czynnością jest zawsze wyznaczenie stałej modelowej K, potrzebnej do równania (12). Najczęściej wykonuje się to za pomocą beleczki poddanej czystemu zginaniu Ponieważ nie występują w takiej beleczce naprężenia prostopadłe do włókien belki, zatem w równaniu (12) a₇ = 0 w całym obszarze modelu i równanie to przybiera prostszą postać

<7, - m ■ K a, oblicza się analitycznie a „w” liczy się z

obrazu modelu dla tych włókien, dla których

Rys.8. Izochromy przy czystym zginaniu

UocĄromi Qⁿ

Rys. 9. Izochromy u- zębie kola zębatego

obliczono a,. Podstawą obliczenia rzędu

izochromy    jest ustalenie położenia

izochromy zerowej.

Ustalenie położenia izochrom zerowych polega na znalezieniu takich izochrom (linie lub punkty), które w trakcie zmieniania wartości sił (kierunki pozostają stałe) nie zmieniają swojego położenia (co najwyżej zwężają się, gdy siły rosną i odwrotnie).

W beleczce z rys.8, zerowa izochroma jest oczywiście warstwą obojętną, od której odlicza się w obu kierunkach kolejne izochromy. Wartość m dla powierzchni belki (zgodnie z teorią belki - patrz [4]) można ekstrapolować liniowo.

W modelach, w których są nieobciążone naroża (rys.9), izochroma zerowa usytuowana jest zawsze w nich, gdyż z warunków równowagi elementu naroża wynika aj = <J₇ - 0. Następna izochroma musi być m=l.

Izochromy przecinające powierzchnię nieobciążoną modelu jak np. na rys.óa, spełniają także uproszczone równanie (12), gdyż naprężenia normalne do konturu nieobciążonego G2 = 0, więc (12) przyjmie postać

a = m- K    (13)

Należy pamiętać, ze raz wyznaczona stała modelowa dla tego samego materiału i tego samego polaryskopu, (A, 6 = consf) jest niezmienna i nie zalezy od kształtu konturu modelu,

a jedynie od jego grubości wg (II).

1()