etno'0

esse per successivam productionem nascisceretur"¹⁶, to ogrody i sady stanowiły symbole płodności, wilgotne zbiorniki, pełne esencji i substancji, które zapłodnione „życiodajnym wigorem" płodnej siły dawały dojrzałe owoce. Bogowie sadów niczym krępe posągi vu gencrativa*⁷, twarde hermy o fallicznym kształcie, stoją w roślinnym amfiteatrze, a wśród nich polichromowy Vortumnus, „płodny ojciec", „bóg potężny i zapładniający / z którego życiodajnego wigoru / czerpią płodną siłę korzenie i nasiona":

D’un gran popone e fabbricato a spicchi ne ił globo de la tesla.

Due potne casolane

dipinte d’un rossor ridente fresco

compongono le guance.

Ufficio cfocchi e di palpebre fanno

due nespole acerbette

tra cui di naso in vece

grossa e piramida! pera discende [...].

Di coccomero e il ventre e di eotogna son le ginocchia, e tra le cosce tende fatto d*un cedrolotto noderoso e ritorto il membro osceno.¹⁸ (Z kawałków wielkiego melona zrobiona jest jego głowa.

Dwa jabłka z wiejskiego sadu ubarwione świeżą, wesołą czerwienią tworzą policzki.

Za oczy i powieki robią dwie cierpkie nieszpułki, między którymi zamiast nosa

wystaje duża stożkowata gruszka [...].

Brzuch jest z arbuza, a z pigwy kolana, między udami zaś zwisa zrobiony z cytronu,

sękaty i krzywy, obsceniczny członek).