File0001 (9)

Materiały do ćwiczeń z ogrzewnictwa

SPOSÓB OBLICZANIA SEZONOWEGO ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO DO OGRZEWANIA    BUDYNKÓW

MIESZKALNYCH I ZAMIESZKANIA ZBIOROWEGO WG PB-B-02025 .

1 DANE WEJŚCIOWE

W celu przeprowadzenia poprawnych obliczeń należy zdefiniować granicę przestrzeni ogrzewanej. Granicę tę stanowią ściany, najniższa podłoga, oraz stropy lub dachy oddzielające rozpatrywaną przestrzeń ogrzewaną od środowiska zewnętrznego lub od przyległych ogrzewanych stref lub przestrzeni nieogrzewanych.

Ai - pole powierzchni przegrody zewnętrznej w świetle przegród poprzecznych netto, m²;

Tjj -temperatura wewnętrzna, K;

T_e(m) - średnia zewnętrzna temperatura w miesiącu m-tym, K;

Ld(m) - liczba dni w miesiącu m-tym;

m - numer miesiąca w sezonie grzewczym;

86400 - liczba sekund w dobie, s.

Tjj+i -temperatura wewnętrzna w strefie j+1, K;

U2 - współczynnik przenikania ciepła przegrody zewnętrznej pełnej (z uwzględnieniem mostków termicznych), W/m²K;

A2 - pole powierzchni przegrody wewnętrznej w świetle przegród poprzecznych netto, m².

Strata ciepła z budynku do gruntu przy dowolnym kształcie rzutu budynku, Q_g, oblicza się na podstawie wzoru:

GRL =

ZASADA OBLICZEŃ

Sezonowe zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania budynku oblicza się ze wzoru:

Q_h=£[Q,+Qw+Q_e

M    l¹!

+ Q.-^TUQ„+Q_i)MJ]

w którym;

Qh - sezonowe zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania budynku, Qz - strata ciepła z i-tej strefy budynku do powietrza zewnętrznego, Q_w - strata ciepła z j-tej strefy do sąsiedniej strefy o numerze j+1 przez przegrodę wewnętrzną,

Q_g - strata ciepła z budynku do gruntu przy dowolnym kształcie rzutu budynku,

(NsQ_v - straty ciepła w sezonie ogrzewczym na podgrzanie powietrza ' wentylacyjnego,

Q_s - zyski ciepła w sezonie ogrzewczym od promieniowania słonecznego przez okna,

Qi - wewnętrzne zyski ciepła w sezonie ogrzewczym,

Ti - współczynnik wykorzystania.

1

r| = 1 - e ^GRL    [2]

Na współczynnik wykorzystania największy wpływ ma stosunek zysków do strat ciepła GLR

^{Qw +Qi}- [3]

Q_z +Q_W +Q_S +Q_a

2.1 Straty ciepła

Straty ciepła w budynku to:

straty przez przegrody pełne, drzwi i okna z budynku do powietrza zewnętrznego;

straty przez przegrody do sąsiadujących stref o innej wewnętrznej temperaturze;

straty z budynku do gruntu przy dowolnym kształcie rzutu budynku:

straty przez podłogę na gruncie (budynek niepodpiwniczo-ny);

straty przez podłogę i ściany piwnicy ogrzewanej; straty' przez strop piwnicy nieogrzewanej; straty ciepła na podgrzanie powietrza wentylacyjnego.

Strata ciepła z j-tej strefy budynku do powietrza zewnętrznego Q,. lub do sąsiedniej strefy o numerze j+1 przez przegrodę wewnętrzną , Qw, przez przegrody pełne, w miesiącu m-tym Jest równa:

Q*(m) = U, • A, • [T.. - T_e(m)] Ld(m) • 86400,[J] [4] Q_w(m) = U₂ • Aj • [T, - T,.₊₁] Ld(m) • 8<>400,[J] [5]

pUchcinik 2 dni

gdzie:    Ha 6chwcJi/

Ui - współczynnik przenikania ciepła przegrody zewnętrznej pełnej (z uwzględnieniem mostków termicznych), W/m²K;

Q, = [L,(T₁-T₀)    _[6]

+ L • T, • cos(” '^(m -¹ - ^P))] • Ld(m) • 86400,[J]

6

w którym:

L_s - współczynnik sprężenia stałych w czasie strat ciepła do gruntu,

W/K;

Lp - w-spółczynnik sprężenia periodycznych strat ciepła do gruntu, W/K;

Ti -temperatura obliczeniowa powietrza w rozpatrywanej strefie, K; T_c - średnia temperatura powietrza zewnętrznego w roku, K;

T_a - amplituda roczna temperatury powietrza zewnętrznego w roku, K;

m - numer miesiąca w sezonie grzewczym;

P - parametr zależny od rodzaju podłogi, należy przyjmować : p= 2 dal podłogi na gruncie z izolacją pionową lub P= 1 w pozostałych przypadkach.

Wielkości L_s i L_p zdefiniowane są w zależności od rodzaju podłogi. Wzory podano w normie PN- B - 02025.

Straty ciepła na podgrzanie powietrza wentylacyjnego, Q_a, oblicza się na podstawie następującego wzoru:

Q.=VP. c,[T_u -T_e(m)J Ld(m) . 86400,[J] m gdzie:

t|/ - strumień powietrza w odniesieniu do budynku; włączając strumień powietrza w przestrzeniach nieogrzewanych wg PN-83/B-03430, m³/h;

p_ac_a - pojemność cieplna powietrza w odniesiona do objętości,

J/m³ K.

2.2 Zyski ciepła

Wewnętrzne zyski ciepła

Na wewnętrzne zyski ciepła, Qi, składają się wszystkie ilości ciepła wytwarzane w ogrzewanej przestrzeni przez wewnętrzne źródła ciepła z pominięciem instalacji centralnego ogrzewania. Głównymi elementami są:

zyski ciepła pochodzące od użytkowników; moc oddawana przez urządzenia i oświetlenie sztuczne; zyski netto pochodzące z instalacji ciepłej wody użytkowej i lokalizacji.

Przyjęto wiec podział na: zyski ciepła przypadające na mieszkańca i zyski ciepła przypadające na mieszkanie:

Qi =QL+Qcw⁺Qc⁺Qo»+Qep[^J] [8]

gdzie:

Ql - zyski pochodzące od mieszkańca, J;

Q_c - zyski pochodzące od gotowania, J;

Q_os - zyski pochodzące od elektrycznych urządzeń oświetleniowych, J;

Qei - zyski pochodzące od elektrycznych urządzeń, J;

Q_Cw - zyski pochodzące od ciepłej wody użytkowej, J.

Strona 1