HPIM1771

Czynniki wpływające na sposób rozwiązania fundamentów i izolacji przyziemia

Przy projektowaniu fundamentów konieczna jest znajomość dwóch podstawowych danych:

1.    Obciążenia działającego za pośrednictwem fundamentu na grunt.

2.    Cech gruntu, na którym budynek będzie posadowiony.

Fundament ma za zadanie przekazania na grunt ciężaru budynku i wszystkich obciążeń oddziałujących na budynek (ciężar ludzi, sprzętów, obciążenia śniegiem i wiatrem itd.).

Rozpoczęcie wykonywania fundamentów prawie zawsze wymaga usunięcia wierzchniej warstwy gruntu, zwanego ziemią roślinną lub humusem. Fundament stawia się na nienaruszonym gruncie rodzimym, którego nośność wynosi co najmniej 0.05 MPa. Warstwa humusu ma zazwyczaj grubość kilkudziesięciu centymetrów, ale często mamy do czynienia z gruntami nasypowymi (np. przy wznoszeniu budynku w miejscu zasypanego rowu. glinianki itp.).

Po analizie danych projektant podejmuje decyzję co do kształtu fundamentu. głębokości, na której fundament będzie posadowiony w gruncie, materiału, z którego zostanie wykonany oraz sposobu wykonania.

Na rozwiązanie techniczne mają wpływ następujące czynniki:

1.    Głębokość przemarzania gruntu

Przemarzanie gruntu polega na zamarzaniu cząsteczek wody znajdującej się w gruncie. Ponieważ zamarzanie powoduje zwiększenie objętości wody, grunt zaczyna pęcznieć i wysadzać spoczywające na mm elementy ku górze, powodując uszkodzenia podłóg na gruncie oraz przesunięcia fundamentów i murów piwnic.

W Polsce głębokość przemarzania gruntu wynosi od 0,8 do 1,2 m.

2.    Poziom wody gruntowej I występowanie wód zaskórnych Wykonywanie fundamentów poniżej poziomu wody gruntowej związane jest z koniecznością zabezpieczenia wykopów przed zalaniem oraz z wykonywaniem izolacji przeciwwodnych typu ciężkiego i drenaży, a więc ze znacznym zwiększeniem kosztów.

Wody gruntowe są szczególnie niebezpieczne w przypadku występowania gruntów spoistych i położenia budynku na pochyłości w sytuacji, gdy wody te ulegają spiętrzeniu. Ściany i podłogi w piwnicy są wówczas narażone na działanie wody pod ciśnieniem.

Przy przewadze gruntów nieprzepuszczalnych lub mało przepuszczalnych (glina. ń. margiel) należy zakładać, źe wody powierzchniowe i z warstw wodonośnych przenikają do wypełnienia wykopu, a następnie spiętrzają się. Należy wtedy rozpatrzyć możliwość zastosowania drenażu opaskowego wokół budynku.

3.    Naturalna wilgotność gruntu

W przypadku dobrze przepuszczalnego gruntu niespoistego (żwir lub piasek) można zakładać brak występowania wody gruntowej pod ciśnieniem. Piwnice należy wtedy zabezpieczyć jedynie przed naturalną wśgocaą gruntową.

4.    Wysokość kondygnacji piwnic i wielkość całego budynku

W budynkach podpiwniczonych fundament należy zagłębić około 30 cm poniżej poziomu posadzki piwnicy. W budynkach niepodpiwniczonych wystarczy posadowienie fundamentu około 5 cm poniżej granicy przemarzania gruntu.

Ze względu na dużą pracochłonność i znaczne koszty wszelkich późniejszych poprawek, rozwiązania projektowe powinny zabezpieczać piwnice w sposób absolutnie niezawodny.

Fundamenty

1.1. I

Prayzmnto budynku

WPROWADZENI

Materiałem nzjczętcłej stosowanym do robót fundamentowych jost ™ beton. Używa etę go ze względu na prostotę wykonania, mniejize wysokości law niż w przypadku cegły i możfrwość prowadzenia robót poniżej poziomu wody gruntowej.

Do wykonania law betonowych używa się betonu klasy B-10 lub B-15 W ławach betonowych stosuje się tylko zbrojenie podłużne z prętów $ 12 mm.

ze strzemionami 16 mm co 30 an. Naprężenia w betonie rozchodzą t«ę pod

kątem zbkżonym do 45*. wysokość ławy betonowej może być więc równa szerokości jednostronnejodsadzkifundamentu.

Ławy żelbetowe stosuje się pod budowlami o dużym obciążeniu i przy naprężeniach dopuszczalnych na grunt poniżej 0,15 MPa. Zastosowanie zbrojenia umożliwia wykonanie ław o znacznie mniejszej wysokości niż wymagałaby tego ława betonowa w tych samych warunkach.

Fundamenty z cegieł, kamienia, drewna, ławy piaskowe itp. są rozwią-zaniami nie zalecanymi i stosowanymi bardzo rzadko.

W ciężkich warunkach gruntowych (głęboko położony grunt nośny, wysoki poziom wody gruntowej itp.) stosowane jest najczęściej jedno z dwóch rozwiązań:

•    posadowienie na płycie żelbetowe) lub fundamencie skrzyniowym-monolitycznym - oparcie budynku na płycie może być alternatywą dla wymiany gruntu lub stosowania fundamentu typu głębokiego.

•    posadowienie na palach lub studniach - gdzie fundament sięga do warstwy nośnej tylko niektórymi elementami swojej konstrukcji.

Styk ścian zewnętrznych z fundamentem

Wybór konkretnej technologii powoduje konkretny, adekwatny do niej, sposób rozwiązania styku ścian zewnętrznych z fundamentem i sposób rozwiązanie izolacji przyziemia.

Rozwiązanie projektowe tego styku technologicznego przysparza najwięcej Wopotów / je^ źródłem nąjczęś^'popefrłianych blęd^ projektowych, a w konsekwencji wykonawczych.

W pasie cokołu budynku, położonym bezpośrednio nad przylegającym terenem, ściany zewnętrzne narażone są na szczególnie silne działanie opadów atmosferycznych, wilgoci gruntowej, wody rozbryzgowej i wahań temperatury.

W przypadku budynków podpiwniczonych powstaje problem ocieplenia ścian piwnicznych. W ogrzewanych pomieszczeniach piwnicznych występuje bowiem duża wilgotność względna powietrza, co powoduje (szczególnie przy rfieoaeplonych ścianach) zawilgocenia wewnętrznych powierzchni ścian i sufitów, a w następstwie szkody budowlane.

Wymogi ogólne dotyczące styku ścian zewnętrznych z fundamentem:

•    Pionowa izolacja przeciwwilgociowa powinna być wyprowadzona na cokół budynku na wysokość min. 30-50 cm nad poziom terenu, izolacja pionowa ścian fundamentowych (piwnicznych) powinna być szczelnie połączona z poziomą izolacją, odcinającą ściany przed Kapilarnym podciąganiem wilgoci.

•    Pozioma izolacja przeciwwilgociowa (najczęściej jest to papa bitumiczna) powinna przechodzić przez całą szerokość ściany. Zalecane jest jej załamanie w spoinie pionową o jedną warstwę cegły.

•    Ściany piwnic ogrzewanych powinny być ocieplone w celu zapobieżenia zawilgoceniom powierzchni wewnętrznych wyfcrapiającą się parą wodną.

•    W przypadku ocieplania ścian piwnicznych zalecane jest używanie materiałów odpornych na działanie wilgoci, takich jak hydrofobrzowana wełna mineralna do stosowania w styku z gruntem lub płyty z polistyrenu ekslruóowanego. Ocieplenie to powinno być połączone w sposób ciągły z ociepleniem ścian zewnętrznych budynku.

------Ti