IMAG0697 (3)

^ntów-skoromochów mający w swym składzie dudy. Władimir Kulikow pod-i znaczenie tych przekazów dla rosyjskiej instrumentołogii:

priraskopkach gorodskich posielenij sławian - wiaticzej w bassiejnie Oki, w go-(Odiszcze Sieneńskie, było najddieno odno iz samych rannich izobrażenij wo-lynki. Etoj unikalnej, iskluczitielno ccnnoj s naucznoistoriczeskoj toczki zrienija nachodkoj jawilaA litiejnaja forma dla izgotowlenija szy rokich brasletow s czerń-ju kijewskogo tipa. Reljefnyje arki dielat stworki brasleta na tri rawnyje czasH: w centrie izobrażena plaskunja, odietaja w płat je s raspuszczennymi rukawami, sprawa ot nieje muźczina s kubkom, siewa ot nije skomoroch s wołynkoj w rutach. Muzykalnyj instrumient izobrażen w widie kozy. W dannom słuczaje nuź-no wspomni t’ odno iz nazwanij wołynki, bytnojuszczeje w na rodie - koza iii kozica. Nieobchodimo otmietit', cztodannyj siuźet skoromoch i plaszuszczaja żen-szczina - był wieśma charakt ierien dla tworczestwa driewnorusskkh mastierow pdldadnogo iskusstwa. Na brasletach XII-XIII wieków, najdiennych w Kijewie i Riazani, także izobrażeny plaszuszczaja źenszczina i skomoroch, igrajuszczij na drugom driewnorusskim muzy ka lnom ins trumien He - gusłach.

Drugim isklucziteino cennym ikonograficzeskim pamiatnikom, dajuszczim nie-kotoroje predsławlenije o konstrukcyi drewniej russkoj wołynki, jawlajetsia minia tiura Kienigsbierskoj Radziwiłłowskoj letopisi „Igriszcza sławian - wiaticzej". Eta letopiś, doszedszaja do nas w spiskie XV wieka, opisywajet istoriju sławian s drewniejszych wriemien i do naczala XIII wieka [...] Originałom dla chudożnika, widimo, służył illustirowannyj („Iicewoj") Władimirskij swod 1212 goda. SledowaHelno, imiejutsia wsie osnowanija da liro wat' pieriod byto-wanija, izobtażennych na dannoj miniatiure muzykalnych instrumientow nie pozdnieje naczala XIII wieka.

Shiżet miniatiury „Igriszcza sła wian-wia Hezej" wo mnogom schoż s upomina-wszym wysze izobraienijami na sieriebrianych brasletach. I w tom i w drugom słuczaje izobrażenia tancujuszczaja źenszczina i muzykanty-skoromochi, igra-juszczije na razlicznych tradidonnych driewnorusskich instrumientach. Na mi-niatiurie imiejetsia niebolszoj „ansambl", w kotorom kromie wołynki uczast-wujut dudak (sopieł) i bubien (baraban), po kotoromu udariajut kołotuszkoj (woszczagoj). Dannaja miniaHura, niesomnienno, jawlajetsia dostowiemym swidielielstwom, pozwolajuszczim sudit' o rasprostranienii wołynki w driew-nlęj Rusi jeszcze w domongolskij pieriod, ob ispolzowanii jeje nariadu s drugimi driewnorusskimi instrumientami, w prakHkie narodnych muzykantow-sko-j romochow. MiniaHura także pozwolajet sudit' o razlicznych soczetanijach muzykalnych instrumientow, wstraczajemych w narodnom muzykalnom bytu.

I Naliaije izobrażenija muzykalnogo ins trumien ta - wołynka w letopisi możet •służył' podtwierżdienijem bolszoj popu la most i etogo ins trumien ta. W proHw-nom słuczaje on wriad li mog figurirowat' w. miniaHurach letopisi, gdie, kak