Poznaj C++ w$ godziny0151

140

Godzina 9

7:    int zmiennaLokalna = 5;

8:    int * pLokalna= &zmiennaLokalna;

9:    int * pSterta = new int;

10:    *pSterta = 7;

11:    cout « "zmiennaLokalna: " « zmiennaLokalna « "\n";

12:    cout « "*pLokalna: " « *pLokalna « "\n";

13:    cout « "*pSterta:    "    «    *pSterta    «    "\n";

14:    delete pSterta;

15:    pSterta = new int;

16:    *pSterta = 9;

17:    cout « "*pSterta:    "    «    *pSterta    «    "\n";

18:    delete pSterta;

19:    return 0;

20: }

EFEKT DZIAŁANIA:

zmiennaLokalna: 5 *pLokalna: 5 ♦pSterta: 7 ♦pSterta: 9

Linia 7 deklaruje i inicjalizuje zmienną lokalną. Linia 8 deklaruje wskaźnik i inicjalizuje go adresem zmiennej lokalnej. Linia 9 deklaruje kolejny wskaźnik, lecz inicjalizuje go adresem uzyskanym za pomocą new. W ten sposób jest rezerwowane miejsce na stercie dla zmiennej typu int. W linii 10, do stworzonej w pamięci zmiennej przypisujemy wartość 7. Zmienną tę wypisujemy następnie w linii 11. W linii 12 wyświetlamy wartość zawartą pod adresem pLokalna. Zgodnie z oczekiwaniami, obie wyświetlone wartości są takie same. Linia 13 wypisuje wartość zapamiętaną w zarezerwowanym na stercie obszarze. Widać, że wartość przypisana w linii 10 jest dostępna.

W linii 14 pamięć zarezerwowana w linii 9 jest zwalniana za pomocą delete. Wskaźnik pSterta przestał mieć odniesienie do pamięci. Można mu teraz przypisać inny adres. W linii 15 ponownie rezerwujemy pamięć, a jej adres umieszczamy we wskaźniku pSterta. W liniach 16 i 17 zostaje przypisana i wyświetlona na ekranie nowa wartość przechowywana pod adresem pSterta. W linii 18 zarezerwowana pamięć jest zwalniana.

Mimo że w tym konkretnym przypadku linia 18 jest nadmiarowa (koniec programu automatycznie zwolni całą zarezerwowaną pamięć) to dobrym zwyczajem jest zadbanie o to, aby samemu zwolnić, przed zakończeniem programu, całą wykorzystywaną pamięć na stercie. Takie podejście będzie procentować w przyszłości, gdy program będzie się rozrastał.

Utrata obszarów na stercie

Innym przypadkiem, w którym tracimy dostęp do zarezerwowanego na stercie obszaru, jest przypisanie nowego adresu do wskaźnika przed zwolnieniem pamięci wskazywanej przez ten wskaźnik. Rozważmy tak fragment programu:

Godzina 9

140

7 :    int zmiennaLokalna = 5;

8:    int * pLokalna= SzmiennaLokalna;

9:    int * pSterta = new int;

10;    *pSterta = 7;

11;    cout « "zmiennaLokalna; " « zmiennaLokalna « “\n";

12;    cout « "‘pLokalna: " « ‘pLokalna « "\n";

13:    cout « ”*pSterta: ” « ‘pSterta « "\n";

14:    delete pSterta;

15:    pSterta = new int;

16:    ‘pSterta = 9;

17:    cout « "‘pSterta: " « ‘pSterta « "\n";

18:    delete pSterta;

19:    return 0;

20: }

EFEKT DZIAŁANIA:

zmiennaLokalna: 5 ‘pLokalna: 5 ‘pSterta: 7 ‘pSterta: 9

ANALIZA

Linia 7 deklaruje i inicjalizuje zmienną lokalną. Linia 8 deklaruje I wskaźnik i inicjalizuje go adresem zmiennej lokalnej. Linia 9 deklaruje kolejny wskaźnik, lecz inicjalizuje go adresem uzyskanym za pomocą new. W ten sposób jest rezerwowane miejsce na stercie dla zmiennej typu int. W linii 10, do stworzonej w pamięci zmiennej przypisujemy wartość 7. Zmienną tę wypisujemy następnie w linii 11. W linii 12 wyświetlamy wartość zawartą pod adresem pLokalna. Zgodnie z oczekiwaniami, obie wyświetlone wartości są takie same. Linia 13 wypisuje wartość zapamiętaną w zarezerwowanym na stercie obszarze. Widać, że wartość przypisana w linii 10 jest dostępna.

W linii 14 pamięć zarezerwowana w linii 9 jest zwalniana za pomocą delete. Wskaźnik pSterta przestał mieć odniesienie do pamięci. Można mu teraz przypisać inny adres. W linii 15 ponownie rezerwujemy pamięć, a jej adres umieszczamy we wskaźniku pSterta. W liniach 16 i 17 zostaje przypisana i wyświetlona na ekranie nowa wartość przechowywana pod adresem pSterta. W linii 18 zarezerwowana pamięć jest zwalniana.

Mimo że w tym konkretnym przypadku linia 18 jest nadmiarowa (koniec programu automatycznie zwolni całą zarezerwowaną pamięć) to dobrym zwyczajem jest zadbanie o to, aby samemu zwolnić, przed zakończeniem programu, całą wykorzystywaną pamięć na stercie. Takie podejście będzie procentować w przyszłości, gdy program będzie się rozrastał.

Utrata obszarów na stercie

Innym przypadkiem, w którym tracimy dostęp do zarezerwowanego na stercie obszaru, jest przypisanie nowego adresu do wskaźnika przed zwolnieniem pamięci wskazywanej przez ten wskaźnik. Rozważmy tak fragment programu: