skanuj0053

Kunowski

Kunowski

PM!

Kwiatkowski Stefan Michał (ur. 21 1194lj Lisewo), pedagog; prof. zw. Inst. Badań Edlłf kacyjnych w Warszawie, od 1993 dyr. IBS,* ekspert Międzynar. Organizacji Pracy; of 1995 dziekan Wydziału Pedagogicznej# WSP ZNP w Warszawie; od 1997 czł. Rady w Kom. Integracji Eur„ czł. Prezydium Kom; Nauk Pedag. PAN; zajmuje się teorią kształcenia zaw., informatyką w kształceniu zaw, oraz pedagogiką pracy; gł. dzieła: Hemystyki 1 algorytmy w procesie dydaktycznym (1982, 1991), Nauczanie wielopoziomowe (1984),

cymi) oraz nawiązywanie kontaktów wykraczających poza szkolne doświadczenia. Istotą dynamicznej k.k. jest m.in.: 1) przekazywanie uczniom osobistych doświadczeń, a nie jedynie obiektywnych informacji, 2) generowanie wiedzy kompleksowej i otwartej, 3) wspieranie znaczących działań spoi. oraz budowa więzi lokalnych.

Kunowski Stefan (ur. 20IV 1909, Muszkietów na Ukrainie, zm. 15 IX 1977, Lublin), pedagog; prof. KUL, 1945-57 kier. Katedry Pedagogiki KUL; czł. Tow. Nauk. KUL; zajmował się teorią wychowania w ujęciu huma-nist. i chrześcijańskim; rozwinął koncepcję warstwicową S. Hessena; gł. dzieła; Podstawowe wiadomości z dydaktyki ogólnej (1946), Proces wychowawczy i jego struktury (1946), Podstawy współczesnej pedagogiki (1981, 1993).

kupieckie szkoły, szkoły średnie kształcące pracowników handlu, zakładane w Europie od pocz. XIX w.

Kupisiewicz Czesław (ur. 13 VII 1924, Sosnowiec), pedagog; zajmuje się dydaktyką ogólną i pedagogiką porównawczą; od 1969 prof. Uniw. Warsz.; od 1976 czł. PAN; 1970-73 wiceprzewodn. Komisji Ekspertów do Opracowania Raportu o Stanie Oświaty w PRL; 1987-89 przewodn. Kom. Ekspertów ds. Edukacji Nar.; gl. dzieła; Niepowodzenia dydaktyczne (1964), Nauczanie programowane (1966), Podstawy dydaktyki ogólnej (1973), Przemiany edukacyjne w świecie (1978), Paradygmaty i wizje reform oświatowych (1985,1994), Reformy oświatowe ur krajach uprzemysłowionych w latach osiemdziesiątych (1991), Szkolnictwo w procesie przebudowy. Geneza i kierunki reform oświatowych 2945-1995 (1996).

kurator oświaty, w Polsce organ administracji rządowej szczebla wojew., podlegający wojewodzie (-* reformy oświaty, -* nadzór pedagogiczny).

Kurdybacha Łukasz (ur. 22 X1907, Laszki, zm. 22 XII1972 , Warszawa), historyk oświaty; prof. Uniw. Warsz. i PAN; 1953 utw. w PAN Pracownię Dziejów Oświaty; zajmował się historią idei pedag., oświaty i kultury poi.; gł. dzieła; Dzieje oświaty kościelnej do końca XVIII wieku (1949), Walka o świeckość oświaty w XVU i XVIII w. (1950), Działalność lana Amosa Komeńskiego w Polsce (1957), Działalność pedagogiczna Stanisława Konarskiego

(1957) , Z dziejów pedagogiki ariańskiej

(1958) , Historia wychowania (red. i współautor, t. 1 1965, t. 2 1967), Wpływ rewolucji

październikowej i szkoły radziecką myśl oświatową 1918-1939 (1967), i brane (t. 1-3 1976).

„Kwartalnik Pedagogiczny",

smo nauk., wyd. od 1956 przez ’ dag. Uniw. Warszawskiego; zawljj działy; rozprawy nauk., sprawo!) badań, kronikę krajową, informacji j cie w innych krajach, recenzje, czasopism krajowych i zagraniczny bibliografię; ukazują się równiej; tematyczne; red. nacz. jest prof. A. fa! (adres redakcji; 00-561 Warszawa, towska 16/20; adres e-mailowy: kw| pleam.edu.pl).

Kwaśnica Robert (ur. 22 X 194| dosław), pedagog; prof., pierwszy i współzał. Dolnośląskiej Szkoły Edukacji we Wrocławiu, 1972-97 w Instytucie Pedagogiki Uniw. Wruc„ 1991-97 kier. Zakładem Pedagogiki ( od 1993 prof. WSP w Zielonej Górze; zł[ się teorią kształcenia, pedagogiką ogólni deutologią; gł. dzieła: Dwie racjonalność filozofii sensu ku pedagogice ogólnej f Pytanie o nauczyciela (red., 1993), Wpl dzenie do myślenia o wspomaganiu m cieli w rozwoju (1994).

Kwiatkowska Henryka (ur. 211940,1 pedagog; prof. Uniw. Warsz. oraz Szkoły Pedag. ZNP w Warszawie; sekr. j ralny Kom. Nauk Pedag. PAN; wiceprzeW4j Pol. Tow. Pedag.; zajmuje się pedeutologl| praktyką i teorią kształcenia nauczycieli;' dzieła: Przeżycie literackie a moralne posil uczniów (1981), Nowa orientacja w ksztaj niu nauczycieli (1988), Edukacja tutti ska wobec zmiany społecznej (red., 1991), deutologią: badania i koncepcje metodologjjj ne (współred., 1993), Ewolucja tożsamości f dagogiki (red., 1994), Źródła inspiracji wsi czesnej edukacji nauczycielskiej (współti 1997), Edukacja nauczycieli: konteksty — m tegorie — praktyki (1997).    |

ili-i-iur s/c wspomagane kompu-j. i nm/iM/ir im Bildungsprozess iii' procesie kształcenia i -Mn (1994).

!rl nimlol zarządzania szko-

•jini'nn'iil kwidzyński.

‘ i , l.l|'Uiow (ur. 26 XII 1941, Lu-b«|iiIui; oświaty i pedagog spoi.; Uniw Warmińsko-Mazurskiego w 'ti lili i K.ilnlry Socjologii Edukacji i ‘ iMwlalowcj; 1972 zał. Stacji Nauk.-•••i iimi Wsi i Rolnictwa PAN w To-rti tu,"' pi uf. UMK w Toruniu, od 1990 ts 1'uni.mm; współzai. (1981), a od i ■ •v,.iln Pol. Towarzystwa Pedag.; i |timv.ii!xit w UMK wraz z L. Witkow

skim ogólnopoi. konwersatorium .Nieobecne dyskursy”; 1993 inicjator pierwszego Zjazdu Pedag. w Rembertowie; czł. Kom. Nauk Pedag. PAN; specjalista w zakresie empirycznie i krytycznie zorientowanych diagnoz stanu edukacji szkolnej; gł. dzieła; Funkcjonowanie szkoły w środowisku wiejskim. Studium wsi peryferyjnej (1972), Funkcjonowanie szkoły w rejonie uprzemysłowionym (1972), Odpad szkolny na wsi (1972), Młodzież wobec wartości i norm żyda społecznego (1985), Ku pedagogii pogranicza (wspólred. z L. Witkowskim, 1990), Dynamika funkcjonowania szkoły (1991, wyd. 2. 1995), Nieobecne dyskursy (red. 1.1-5 1991-97), Socjopatologia edukacji (1992).