L9-R33






Wstecz / Spis treści / Dalej
ROZDZIAŁ 33: WYDARZENIE, KTÓRE ZNISZCZYŁO MARSA
Jeżeli na Marsie istniał kiedyś ekosystem, to co go zniszczyło? Dane SRV z okresu poprzedzającego jego zagładę nie wskazują na to, że Marsjanie posiadali technikę zdolną zniszczyć całe swoje środowisko, nie mówiąc już o atmosferze planety. Opierając się na danych przedstawionych w poprzednich rozdziałach, wiemy już, że Szarzy zniszczyli swój świat przez nierozważne działania, oraz że ludzie najwyraźniej idą podobną drogą. Ale Mars to co innego. Jak wydaje się od samego początku naszych badań, upadek środowiska tej planety związany jest z jakąś katastrofą naturalną. Wielu różnych teleobserwatorów doszło do wniosku, że katastrofa nastąpiła po jakimś astronomicznym wydarzeniu, związanym być może z kometą lub asteroidem.
Obraliśmy zatem cel, który miał zidentyfikować przyczynę upadku cywilizacji Marsjan. Jak się okazało, ta sesja SRV była jedną z dwu ostatnich, które przewidzieliśmy dla celów tej książki. Przypomnę Czytelnikom, że po opracowaniu wstępnej listy celów wiele miesięcy wcześniej, skrupulatnie unikałem zaglądania na listę, żeby nie pobudzać swego świadomego umysłu do formułowania opinii przed faktycznymi sesjami. Nasza skłonność do ciągłego powiększania listy przez dodawanie celów ad hoc była jednak na tyle silna, że nigdy nie kusiło mnie, by myśleć o celach, które nie zostały mi jeszcze przydzielone. Ale kiedy nadszedł czas przedostatniej sesji, pamiętałem, że jeszcze nie korzystałem z celu identyfikującego upadek cywilizacji Marsjan (sytuacja, która nie zdarzyła mi się przy żadnym innym celu). Kiedy sesja się zaczęła, wstępny sygnał od celu wskazywał, że celem sesji faktycznie byli Marsjanie. Tak więc, sesja ta, która zaczęła się w warunkach Typu 4, faktycznie przeprowadzona została w warunkach mieszanych Typu 4 i Typu 6.
Data: 29 września 1994
Miejsce: Atlanta, Georgia
Dane: Typ 4, sesja monitorowana na odległość
Współrzędne celu: 5966/2695
Dane wstępne wskazywały, że cel związany jest z ruchem i twardym, naturalnym
lądem.
C.B.: �Dostrzegam kolory brązowy i beżowy. Powierzchnie są kamieniste, a temperatura bardzo niska. Słyszę niesamowite odgłosy wiatru, jakby huraganu. Dostrzegam też coś okrągłego i na AOL odbieram katastrofę na Marsie".
MONITOR: �Po prostu trzymaj się struktury i przejdź do Fazy 3".
Mój szkic Fazy 3 jest prostym wyobrażeniem dwu okrągłych obiektów.
C.B.: �Przechodzę do Fazy 4. Wydaje się, że przynajmniej jeden z okrągłych obiektów jest planetą. Nadal widzę brązy, kamieniste powierzchnie i wyczuwam coś zimnego. Odczuwam też silne zaburzenia atmosferyczne, zwłaszcza ruch wirowy. Z planetą tą związani są ludzie, którzy obecnie znajdują się w stanie panicznego przerażenia. Tu na dole panuje niesamowite poruszenie. Odbieram na AOL dwie rzeczy, obydwie z linii sygnału. Jedna z nich przypomina księżyc lub asteroid, a druga to Mars".
MONITOR: �Courtney, przejdź od razu do Fazy 6. Masz właściwy cel. To katastrofa na Marsie. Po prostu zostań w strukturze i kontynuuj".
Monitor każe mi naszkicować planetę i mniejszy z obiektów. Zaznaczam Ziemię w stosunku do tych dwóch obiektów i wykorzystuję technikę SRV, która pozwala mi zidentyfikować kierunek ruchu mniejszego obiektu względem Marsa. Rysuję również linię czasu tego wydarzenia.
C.B.: �Mniejszy obiekt ma nieregularny kształt, jest przechylony. Ma niezmiernie rzadką atmosferę," mierzalną jedynie na poziomie molekularnym. Obiekt ten przeszedł przez krawędź atmosfery większego obiektu. Atmosfera planety była stosunkowo gęsta i obiekt przebił się dalej przez stratosferę. Obszar, gdzie obiekt przebił atmosferę będę nazywał obszarem przecięcia".
�Badam teraz planetę. Początkowo nie było wielkiego zniszczenia atmosfery. Duże zaburzenia występowały w pobliżu obszaru przecięcia. Gdzie indziej prawie nic się nie działo, występowało jedynie drżenie atmosfery całej planety. W miarę zbliżania się do obszaru przecięcia, nasila się poziom zaburzeń."
�Po początkowej turbulencji, obiekt spowodował falowanie atmosfery, podobnie jak wrzucony do wody kamień tworzy na niej rozbiegające się kręgi. Ta fala rozrosła się do atmosferycznej fali pływowej."
�Zaburzenia atmosferyczne początkowo nie miały większego wpływu na zjawiska powierzchniowe. Nie przypominało to trzęsienia ziemi, w którym wszystko ulega zniszczeniu od razu."
�Fala przeszła przez atmosferę i spotkała się z drugim swoim końcem. Odbiła się lub przeszła przez samą siebie, a następnie wróciła do obszaru przecięcia i powtórzyła zjawisko odbicia czy przejścia, wytwarzając wibrujące drganie. Wywołało to rezonans. Rezonans stał się podstawowym motorem zmiany warunków atmosferycznych. Zagłuszył wszystkie inne źródła wpływu, takie jak np. ciepło słoneczne. Najwyraźniej, grawitacja nie była na tyle silna, by szybko wytłumić drgania. Tak więc trwały one przez długi czas."
�Istoty na planecie były atakowane stopniowo. Zmieniły się wszystkie wzorce pogodowe. Warunki na planecie zaczęły się powoli pogarszać. Wyżywienie stało się problemem, ponieważ nie rosły żadne zboża. Problem przedstawiał też deszcz. Początkowo były zarówno powodzie jak i susze."
�Atmosfera przez długi czas była na tyle gęsta, że pozwalała na oddychanie, ale ciągłe falowanie stopniowo rozrzedzało atmosferę. Siła przyciągania planety nie była w stanie przeciwdziałać kinetycznej energii falowania."
MONITOR: �W porządku, Courtney. Wystarczy. Cel brzmiał 'Marsjanie / upadek cywilizacji (wydarzenie)'. To fascynujące. Będzie to całkiem nowy obszar poszukiwań dla naukowców, badających turbulencję i dynamikę cieczy w atmosferach planet".
Komentarz
Proces, którego byłem świadkiem, był absolutnie fascynujący. To coś po prostu nie mogłoby wydarzyć się na Ziemi, ze względu na większą grawitację, jaka tutaj panuje. Grawitacja szybko wytłumiłaby fale atmosferyczne, powstałe w wyniku przejścia asteroidu czy komety. Na Marsie jednak, duże fale powstawały przez dłuższy czas, być może cale lata. Wystarczyło więc czasu, aby Marsjanie zdali sobie sprawę, że z ich planetą dzieje się coś poważnego, a Federacja wysłała złożoną z Szarych brygadę ratunkową.