P211009 29

K

-fi Mn    >m. M>    IMM IMM |JM«40

Mi weźmiemy porf uwenf lyłhó t* hecby (ok ISO). które pt/mi wały ad imtmnwin m rl*> iliiM d/l«»e|vt^|0, lo Miedwia nti".|H’ln-i 30% I nfcłl hm godła wymdayi się ze umIAn wltmokinwyrii I\im ntmł tiąjc/ę-« e*j Miiwiy knyt ćwiekowy i krzyż kawalerski, qwla/df i księżyc Namiata ponad dwu irtfoe IwtbAw im godła zimno w całej Furopio IVi klki razy występuję mierz. róM. ryba. oraz Iow i orał lub ich części TVł*» u*N hntdw ma dziaionę urny lub figury zaszczytne Winni tych asupelna 120 hotto mnwj więcej połowa riio ma odmian, a pozostali* aap di ad jednw| do dwudziattu Odmiany lierbów (na Zachodzie byłyby (o pa prostu mm* lieriiy) to dalsza cecha polskiej heraldyki Zamiast przyjmować maa. przetwarzano już. aUMpn poprzez zmianę barwy psia tarczy lab godła, dodanie de godła krzyża lub gwiazd, pojedyncze fofe podwójne praekngrmwanae godła pońsmę belkę, łączenie dwóch lub trzech godd. a ubaw łęrzenw dwóch godeł już wzbogaconych różnymi Makna. Herby odadadano też popraw zmianę klejnotu.

(My wpływ as priiiUinniir coraz ta nowych wdania herbowych nad mag wradmrtn i no wydanja* iawi wytraebnjnyUi taranach, MM bnaacdw mwyenaych. a przede wazystkrai swobodny obróć zaaamt Gdy M»ea teeaag hantoq dy Mal—ky. powuawata potrzeba «w»w ♦oliiłmaipdł zbocyguw. a wcęr i nowych gndai. Z Md , w ndakyd mpnaadk wadia było dsyt badai dmrggwte putrnbr¹ aa dMK a da amyab ipnimln- rycerzy, by nawę dwrypm w.rorzyc V Mnbwa gmdaf i kapaa aand rztiiaheana nd wydani m-pr*< i Midi id no w aanyeb raęu mrh k/«p» « m wrony przedimw za wnandtamt pw uwarzy Md aapdywuft iown atnurnde Wymt.gę¹* / ieg» pamnmawm tuty herbem awr M dapdyw t >*p*-■ury wppaauy m feofso łwrhdwr Mdnwyeh wwwd* « «« ■-ik.et/gMórnr 4* <*M* sas«fc»:f »Mrł fcowy jedne* pasmu.* /a peaoew Tr/dym * «p» wwwęebaarhdw pinr agaw wda dp wydry pdaa mdan> (Miwdmo lar.aiyMi heihrwr pd<r«b iwMawMr oaW«4W pt Ml* « mm* %■** war iwdHn l>i—W Mi ndd pewyiwnh why badwm jóar/mbuw fcwłwm ‘.j0trt <db*t d*V    l Wwy etyw-cd* pfmW M W, ^

II'.i^ i.t |tnlmt,    l»i M Mitifj A ..„ir*,,* | . i    .

ti*i fcidlll liii. »*.»*-• #*»**••» - .»V Ą i .-,UciiHł H. ^ f |M|m . _p-fet I /l'.i dlild^iH I    h

litpiłW* ».i<rł«l |r*il    J,* r1>*i fH nr .ł ....

|    »«t Mm !«•» is«» jiełMy | MMMM miUM I I Niirtnd Łt *    •

I. wl »* iił/f    fcl/.ł yl jt b|r Jł*nł M* M| MU«M Mymi r I. I-. . I ,,    |

■m hwfw Iwm t* wrwłMwwtMM mwwy ułan unii iłepawaw 40% herbów klar* MMejp do d#w««| e Ikei danyrb dnłyiAlpyrh atm rmutw w prrypwtku p«/«»v*»fy* li nW |« .i preebenupp ym łwuil- - irrrn CO Hr.jii«»ty l« wtedy pwn Ma Mmoły W mtwyrii p~fypmn j)> kiąjMH wyMfpowal itn hałmle r feorgną, m tnnyrh hm Od XVII wal, korwM na hełmie jam Mandlgi/no r/ęOrty harłm Nr w<knwa rytKo M> która herby miały labry. lec/ ich utycia rwpowww hnu «ty —pnrim-u od XV wieku, a od XVIII jawi niemal powt/«hne Herb służył nie tylko jako rycerski znak rorpo/newrzy na polu bitwy i na turniej.-!, li, lecz był lak że znakiem adawnotrimrym. umwszrzenym na broni, s/kaliilach i skrzyniach, pucliaracli i kiełirliach, m*btmh i kominkach. bramach wjazdowych, pałacach i domach Fundatorzy i dar czylicy umieszczali swój lierli rodowy na tabłuach erMccyjnyrh fcov io-lów. relikwiarzach i naczyniach liturgicznych Później Herby zdobiły ud zastawy stołowa, powozy oraz ekslibrisy i supereksłibmy kstęg

Herby pddmb m<* rycerskeb w Hwrbwr. Zbwagr bras.

1430 i«0Wdpby . r tswg de prań# Uwampc Zadam, UbldL Crtł. tmn b>* Gsdz#

MWMbmdsDdM