Jak zaplanować instalację elektryczną?
Z czego powinna się składać instalacja elektryczna, montowana w nowych budynkach mieszkalnych,
jednorodzinnych?
Instalacje elektryczne w budynkach jednorodzinnych, które spełniają współczesne wymagania powinny być
wykonane z zastosowaniem przewodów miedzianych w układzie TN - C - S z osobnym przewodem ochronnym
PE.
W każdym nowo powstającym budynku obowiązkowo trzeba zamontować następujące instalacje:
" instalacja oświetlenia
" instalacje gniazd wtyczkowych ogólnego przeznaczenia
" instalacje zasilania gniazd zespołu komputerów
" instalacje siły - dla odbiorników kuchni elektrycznych, przepływowych podgrzewaczy wody ogrzewania
elektrycznego, klimatyzacji, maszyn przewidzianych do garaży warsztatów czy pracowni
" instalacje ochrony przeciwprzepięciowej
" instalacje szyny wyrównawczej
" instalacje odgromowe - jeśli wymagają tego warunki
" instalacje ochrony przeciwporażeniowej
" instalacje telefoniczne, RTV (orurowane).
Dodatkowo zaleca się zamontowanie następujących instalacji:
" instalacje sieci i urządzeń teleinformatycznych
" instalacje ochrony pożarowej
" instalację specjalną - przeciwwłamaniową
" instalacje nagłaśniania wewnętrznego
Instalacje powyższe muszą być wykonane w taki sposób, aby zachowana była możliwość korzystania ze
wszystkich odbiorników, jakie użytkownik posiada bez stosowania wtyczek rozgałęz
nych i przedłużaczy z
gniazdami wtyczkowymi.
Całość musi kategorycznie spełniać normy bezpieczeństwa. Wymagania takie spełnia instalacja, która zawiera:
" odpowiednio dużą liczbę obwodów odbiorczych (nie mniej niż 9 - 15) w mieszkaniach o powierzchni 75
- 120 m kw.
odpowiednio dużą liczbę obwodów wydzielonych dla określonych celów i odbiorników: odbiorników trójfazowych
do zasilania kuchenki elektrycznej i przepływowych ogrzewaczy wody raz obwodów jednofazowych do zasilania
pralki, zmywarki naczyń, suszarki bielizny itp. (na przykład obwód lodówki zasilany przed wyłącznikiem
głównym, aby mieszkańcy będąc poza domem, nie musieli martwić się czy na pewno wszystkie urządzenia w
domu zostały wyłączone
Na instalację elektryczną składają się wszystkie przewody i urządzenia (osprzęt) poza przyłączem, które jest
własnością Zakładu Energetycznego. Cała instalacja jest własnością użytkownika, powstaje jego kosztem
i staraniem, również on odpowiedzialny jest za stan instalacji elektrycznej.
Wszystkie urządzenia pomiędzy linią energetyczną a miejscem lokalizacji licznika są niedostepne dla
użytkownika i oplombowane przez Zakład Energetyczny.
Instalacja składa się z:
" wlz (wewnętrznej linii zasilajacej),
" tablicy rozdzielczej z zabezpieczeniami,
" poszczególnych obwodów instalacji,
" puszek rozgałęz
nych,
" gniazdek, wyłączników.
WLZ - wewnętrzna linia zasilająca
Od przyłącza do rozdzielnicy głównej w obiekcie energia doprowadzona jest wewnętrzną linią zasilającą (wlz).
Parametry wlz-tu uzależnione są od od takich wielkości jak:
" wielkość mocy zamówionej,
" wartość zabezpieczenia przedlicznikowego,
" długość wlz,
" sposobu prowadzenia linii.
Rozdzielnica główna
Urządzenie, gdzie następuje rozdział energii na poszczególne obwody instalacji elektrycznych ewentualnie
zasilanie dodatkowych rozdzielnic (podrozdzielnic) w przypadku większych obiektów.
W rozdzielnicy głównej i podrozdzielnicach znajdują się zabezpieczenia obwodów oraz takie elementy instalacji
jak wyłącznik główny, zabezpieczenia przeciwprzepięciowe, wyłączniki różnicowoprądowe, elementy
sterownicze, takie jak: styczniki, przekaz
niki. Rozdzielnicę montuje się w pobliżu wejścia do budynku np. w holu
- w murze lub na ścianie.
Wydzielone obwody elektrycznych mające swój początek w rozdzielnicy głównej mają za zadanie
doprowadzenie prądu do poszczególnych urządzeń lub zespołu urządzeń. Każdy oddzielny obwód posiada swoje
własne zabezpieczenie. Warto na etapie budowy zamontować nieco większą niż wynika z aktualnych potrzeb
rozdzielnicę - umożliwi nam to łatwą rozbudowę instalacji w przyszłości.
Zabezpieczenia
Z punktu widzenia bezpieczeństwa użytkownika są najważniejszym elementem instalacji. Ich zadaniem jest
natychmiastowe i automatyczne odłączenia napięcia (przerwanie obwodu) w przypadku zwarcia lub przeciążenia
w obwodzie.
Doboru typu i wielkości zabezpieczeń w poszczególnych obwodach musi dokonać fachowiec. Potem
samodzielnie nie można zmieniać ani typu ani wielkości poszczególnych zabezpieczeń (np. na miejsce
"przepalonej" wkładki topikowej o pradzie 16A musimy wstawić nową o identycznych parametrach).
Bezpieczniki topikowe
W starszych instalacjach występują jeszcze tego typu zabezpieczenia. Składają się z podstawy bezpiecznika,
oprawki i wkładki topikowej. Najczęściej wkładki topikowe w gospodarstwach domowych są przystosowane do
prądu znamionowego 6A, 10A, 16A, 20A, 25A i 32A.
Wyłączniki instalacyjne
tzw. wyłączniki typu "S" są to wyłączniki przeznaczone do zabezpieczeń przed skutkami przetężeń (przeciążeń
i zwarć) instalacji oraz urządzeń elektrycznych. Wyłączniki te mogą być użytkowane przez osoby
niewykwalifikowane i nie powinny wymagać konserwacji. W zależności od rodzaju zabezpieczonego odbiornika
stosuje się wyłączniki o charakterystykach prądowo-czasowych typu B, C lub D.
Wyłączniki różnicowo-prądowe
Zasada działania tych wyłączników jak sama nazwa wskazuje związana jest z różnicą prądów. W warunkach
normalnej pracy suma geometryczna prądów przepływających przewodami fazowymi i neutralnymi jest równa
zeru, prądy te wzajemnie się znoszą i w przewodzie neutralnym PE prąd nie płynie. Jeżeli w zasilanym obwodzie
wystąpi uszkodzenie izolacji, zostaje zakłócony stan równowagi i w przewodzie neutralnym PE pojawia się prąd
różnicowy. Wyłączniki różnicowe zbudowane są na różne wartości prądu zadziałania (10, 30, 100, 300, 500 i
1000 mA) i z tego powodu znajdują różne zastosowanie w instalacjach elektrycznych. W instalacjach domowych
wyłączniki różnicowoprądowe powinny mieć zastosowanie do zabezpieczenia obwodów gniazd wtyczkowych
zainstalowanych w pomieszczeniach niebezpiecznych i trudnych dla instalacji elektrycznych (piwnice, pralnie,
łazienki, kuchnie), czułość tych wyłączników nie powinna przekraczać 30 mA.
Nie należy stosować ze względów oszczędnościowych jednego wyłącznika różnicowoprądowego na wszystkie
obwody lub na większą ilość obwodów, ponieważ zakłócenie w jednym obwodzie spowoduje zadziałanie
wyłącznika, co pozbawi zasilania w pozostałych obwodach zabezpieczonych tym wyłącznikiem.
Wyłączniki o prądzie wyzwalającym 10 i 30 mA określa się jako wysokoczułe i służą jako zabezpieczenie
przeciwporażeniowe. Natomiast wyłączniki o prądzie wyzwalającym powyżej 300mA określa się jako niskoczułe
i mogą stanowić zabezpieczenie przed wybuchem pożaru spowodowanym wadami instalacji.
Podobnie jak w przypadku wyłączników instalacyjnych, wyłączniki różnicowoprądowe można stopniować,
używając do tego celu wyłączników selektywnych o różnych czasach zadziałania i różnych prądach zadziałania.
Ochrona przeciwprzepięciowa
Używamy coraz więcej odbiorników wyposażonych w układy elektroniczne bardzo czułe na gwałtowne zmiany
napięcia np. w wyniku bliskiego wyładowania atmosferycznego. Aby zapobiec uszkodzeniu takich odbiorników
nowoczesne instalacje wyposaża się w tzw. ochronniki umieszczane w rozdzielnicy. Ich zadaniem jest
niedopuszczenie do pojawienia się zbyt wysokiego napięcia w obwodach instalacji. Warto zabudować takie
urządzenie w swojej instalacji, a o szczegóły ich eksploatacji prosimy zwrócić się do montujacego je fachowca.
Obwody instalacyjne
Zawsze swój poczatek mają w rozdzielnicy głównej. Każdy obwód posiada oddzielne zabezpieczenie.
Przyjmuje się, że z jednego obwodu można zasilać do 10 gniazd wtyczkowych i do 20 opraw oświetleniowych.
Duże odbiorniki energii elektrycznej, takie jak: kuchnia elektryczna, bojler, przepływowy ogrzewacz wody czy
elektryczne urządzenia ogrzewania pomieszczeń, powinny posiadać oddzielne obwody elektryczne.
Wyróżniamy kilka typów obwodów instalacji, m.in.:
" obwody instalacji oświetlenia (oświetlenie podstawowe, awaryjne, miejscowe),
" obwody instalacji gniazd wtyczkowych,
" obwody instalacji siły.
Ponadto, do instalacji elektrycznych należą również:
" instalacja połączeń wyrównawczych,
" instalacja odgromowa.
Przewody instalacyjne
Przewody instalacyjne służą do przewodzenia prądu elektrycznego w instalacjach elektrycznych. Umożliwiają
one połączenie różnorodnych odbiorników energii elektrycznej, przyrządów pomiarowych, kontrolnych,
sygnalizacyjnych i innych ze z
ródłami zasilania. Żyły przewodów mogą być miedziane lub aluminiowe. Obecnie
w instalacjach o przekroju żyły do 6 mm2 stosuje się wyłącznie miedz
.
Zgodnie z obowiązującym obecnie systemem sieciowym TN-S w instalacja elektrycznych stosuje się przewód
ochronny (oznaczony kolorem żółtozielonym).
Instalacja powinna być wykonana przewodami o ilości żył:
" w instalacji 1-fazowej - 3 żyły (ochronna, neutralna, przewód fazowy),
" w instalacji 3-fazowej - 5 żył (ochronna, neutralna i trzy przewody fazowy).
Stosowane oznaczenia przewodów:
" PE - ochronny - (kolor zółtozielony),
" N - neutralny - (kolor niebieski),
" L1, L2, L3 - przewody fazowe - (dowolne różne kolory, z wyjatkiem wyżej wymienionych).
W celu wyróżnienia poszczególnych żył w przewodach wielożyłowych stosuje się różne barwy izolacji. Ściśle
określone kolory zostały przypisane tylko następującym żyłom:
" ochronna - żółtozielony,
" neutralna - niebieski.
Przewody fazowe natomiast mogą mieć kolory dowolne, poza wymienionymi wyżej. Przekroje przewodów, jakie
należy stosować powinny być określone w projekcie instalacji elektrycznych i uzależnione są od różnych
czynników, np.:
" rodzaju zasilanego obwodu (mocy odbiorników),
" sposobu prowadzenia instalacji (w tynku, na tynku, w rurkach, w korytkach, w listwach
instalacyjnych),
" długości instalacji,
" rodzaju pomieszczenia, w którym instalacja jest układana (wilgoć, temperatura, zagrożenie
wystąpienia pożaru czy wybuchu).
Przewody elektryczne tworzące obwód możemy prowadzić:
" pod tynkiem - w wykutej w murze bruz
dzie układane są specjalne rurki, do których wciągane są
pojedyncze jednożyłowe przewody. Warto zastosować większy przekrój rurki umożliwiajacy w razie
konieczności umieszczenie w niej kolejnych dodatkowych przewodów. Ten sposób prowadzenia
przewodów ma tę zaletę, że w przypadku konieczności wymiany uszkodzonego przewodu możemy to
wykonać bez zniszczenia ścian;
" w tynku - wielożyłowe płaskie przewody mocujemy do nieotynkowanego muru, po położeniu tynku są
one niewidoczne, mankamentem jest konieczność kucia ściany w przypadku wymiany przewodów lub
ułożenia nowych;
" na tynku - w pomieszczeniach mieszkalnych przewody prowadzimy w ozdobnych listwach
umieszczonych na ścianie tuż nad podłogą, w innych pomieszczeniach przewody mocujemy
specjalnymi uchwytami do ściany.
Należy zwrócić uwagę, żeby przewody układane były wzdłuż linni prostych (prostopadłych lub równoległych do
podłogi), a zmiany kierunku zawsze pod kątem prostym. Dobrze jest przed zakryciem tynkiem całej instalacji
zrobić jej zdjęcie. Ten zabieg umożliwia w razie konieczności precyzyjną lokalizację przewodów - w przypadku
ich wymiany czy konieczności wiercenia lub kucia w ścianie. Zdjęcia przechowujemy razem z dokumentacją
powykonawczą naszej instalacji elektrycznej.
Obwody oświetlenia pomieszczeń
Rozmieszczenie opraw oświetleniowych powinno być określone w projekcie instalacji elektrycznych i powinno
spełniać wymogi normy oświetleniowej pod względem natężenia oświetlenia, a jednocześnie zaspokoić wymogi
aranżacji wnętrza.
Sterowanie oświetleniem może odbywać się na różne sposoby. W tym celu mamy do dy wyłączników:
" jednobiegunowe - z jednym klawiszem,
" seryjne (podział opraw w zależności od usytuowania) - z dwoma klawiszami,
" schodowe i krzyżowe (klatki schodowe, korytarze, rozległe pomieszczenia),
" ściemniacze (możliwość płynnej regulacji natężenia oświetlenia),
" wyłączniki powrotne (dzwonkowe) do współpracy z przekaz
nikami impulsowymi (zastępują wyłączniki
schodowe i krzyżowe),
" czujniki ruchu - wykorzystując emitowane promieniowanie podczerwone włączają lub wyłączają obwód
w przypadku wykrycia jakiegokolwiek ruchu w zasięgu czujnika (idealne do włączania światła przed
garażem, przy wejściu do domu, itp.),
" wyłączniki reagujące na dz
więk np. klaśnięcie.
Obwody gniazd wtyczkowych
Służą do podłączenia i zasilania odbiorników przenośnych. Rozmieszczenie gniazd i ich ilość zależna jest
od przeznaczenia pomieszczenia i aranżacji wnętrza. W zasadzie powinno się stosować wszędzie gniazda
wyposażone w bolec ochronny. Bezwzględnie gniazda z bolcem należy stosować w takich pomieszczeniach jak:
- łazienka,
- kuchnia,
- piwnica,
- pralnia,
- na zewnątrz budynku.
W innych pomieszczeniach takich jak sypialnia, jadalnia wydawać by się mogło, że gniazdo z bolcem jest
zbędne, ale ze względu na płaskie wtyczki przy odbiornikach II klasy ochronności takie gniazdo
nie przeszkadza.
W pokojach rozmieszczamy gniazda co ok. 2 m na wysokości ok. 20 cm nad podłogą, w miejscu stolika RTV czy
stanowiska komputera powinniśmy zainstalować nawet do 4 gniazd podwójnych, aby unikać konieczności
stosowania przedłużaczy.
W kuchni gniazda instalujemy na wysokości większej niż szafki kuchenne (zwykle od 0,9m do 1,3m) w liczbie
do kilkunastu sztuk - wszystkie wyposażone obowiązkowo w bolce ochronne. Nowoczesne kuchnie do zabudowy
umożliwiają montowanie gniazd pod szafkami wiszącymi.
Dodatkowe samodzielne obwody prowadzimy do gniazdek, do których będą przyłączane odbiorniki dużej mocy
takie, jak: pralka, zmywarka, bojler.
Oddzielnie prowadzimy również obwody do piwnic, strychów czy do gniazd znajdujacych się na zewnątrz
budynków. W piwnicach, pralniach i na zewnątrz budynku stosujemy wyłącznie gniazda hermetyczne ze stykiem
ochronnym.
Instalacje elektryczne w łazience
Instalacje i urządzenia elektryczne instalowane w pomieszczeniach wyposażonych w wannę, basen natryskowy
(brodzik), itp., muszą być szczególnie starannie wykonane. Użytkowane urządzenia powinny być przystosowane
do występujących oddziaływań środowiska w taki sposób, aby było zapewnione bezpieczeństwo porażeniowe
ludzi w warunkach zwiększonego zagrożenia porażeniowego.
W tych pomieszczeniach zawsze stosujemy gniazda hermetyczne wyposażone w styk ochronny. Ze względu na
zagrożenie porażeniowe wyróżnia się w cztery strefy:
" strefa 0 to wnętrze wanny lub basenu natryskowego,
" strefa 1 - to przestrzeń, której rzut poziomy wyznaczają zewnętrzne krawędzie wanny lub brodzika -
można w niej instalować jedynie podgrzewacze wody zainstalowane na stałe,
" strefa 2 - to przestrzeń, której rzut poziomy wyznacza płaszczyzna o szerokości 0,60m na zewnątrz od
granicy strefy 1- można instalować jedynie oprawy oświetleniowe II klasy ochronności oraz
pogrzewacze wody,
strefa 3 - to przestrzeń, której rzut poziomy wyznacza płaszczyzna przebiegająca w odległości 2,40m na
zewnątrz od granicy strefy 2 - można instalować gniazda wtyczkowe, jeżeli są one:
- zasilane indywidualnie z transformatora separacyjnego (z jednego transformatora )
" - zabezpieczone wyłącznikiem różnicowoprądowym o znamionowym prądzie wyzwalającym
nie większym od 30mA.
Wysokość stref wynosi 2,25m od poziomu podłogi.
Grzejniki instalowane w podłodze mogą być stosowane we wszystkich strefach pod warunkiem jednak pokrycia
ich metalową siatką lub blachą, objętą połączeniami wyrównawczymi.
W pomieszczeniach powinny być wykonane lokalne połączenia wyrównawcze łączące wszystkie części
przewodzące obce, znajdujące się w strefach 1, 2, 3 ze sobą oraz z przewodami ochronnymi.
Obwody instalacji siły
Są to obwody zasilające odbirniki elektryczne o dużej mocy np. kuchnia elektryczna, przepływowy ogrzewacz
wody, ogrzewanie elektryczne. Na każdy taki obwód składa się 5 przewodów (N- neutralny, PE - ochronny oraz
3 przewody fazowe L1, L2 i L3). Prowadzone są z reguły, jako podtynkowe. Już na etapie projektowania trzeba
dokładnie przewidzieć lokalizację odbiorników, gdyż najczęściej końcówki obwodu przyłączone są do listwy
przyłączeniowej danego odbiornika.
Jako pomoc w pracy nad projektem podajemy wskazówki jak to się robi w programie
WSCAD it
WSCAD it - oprogramowanie CAD do planowania elektroinstalacji.
Program "WSCAD it" służy do tworzenia szkiców budowli, umieszczania elementów wyposażenia, zarządzania
projektami i poszczególnymi piętrami, planowania i wyznaczania wysokości instalacji oraz zarządzania
obwodami instalacji elektrycznej w budynkach mieszkalnych, biurowych lub przemysłowych.
Tworzenie szkicu budowli
Planowanie instalacji elektrycznej rozpoczyna się od stworzenia zarysu budynku. Plany w formacie DXF (także z
większą ilością warstw), można importować do systemu WSCADit, a następnie nanosić zmiany i opracowywać.
Istnieje również możliwość tworzenia szkicu budynku w WSCADit lub importu danych z innych programów
architektonicznych CAD.
Funkcje automatyczne pozwalają na definiowanie grubości ścian, za pomocą podwójnej linii, automatycznie
dzielonej przy wstawianiu okien, drzwi lub innych ścian. Wymiarowanie aktualizowane jest po każdej zmianie na
rysunku. Każdą naniesioną linię można indywidualnie skorygować.
Zarządzanie piętrami.
Każde piętro można indywidualnie opracowywać za pomocą funkcji zarządzania piętrami.
Dla każdego piętra istnieje osobny plik zarysu w dwóch wymiarach. Dzięki funkcji zarządzania można
projektować na zarysie określonego piętra elementy instalacyjne jednocześnie z innymi wartościami:
przypisywać do poszczególnych pięter określone nazwy; strefy instalacyjne; wyznaczać wysokości. Wszystkie te
wartości są przedstawiane w formie tabeli. Można zdefiniować do 25 stref instalacyjnych dla każdego piętra.
Póz
niej, przy wstawianiu takich elementów jak wyłączniki, puszki odgałęz
ne lub okablowania elementów, można
przypisać je do określonych stref instalacyjnych na odpowiedniej wysokości.
Wykorzystanie techniki warstw.
Ta technika umożliwia tworzenie przejrzystych planów instalacji. Dla dokładnego rozplanowania instalacji
elektrycznych, telekomunikacyjnych i łączy telewizyjnych konieczne jest wprowadzenie wielu szczegółowych
informacji. Jeśli wszystkie dane umieszczone zostaną na rysunku zarysu, trudno będzie zachować wymaganą
przejrzystość planu. WSCADit umożliwia pracę "warstwami". Dzięki tej technice można przyporządkować
poszczególne elementy do określonych warstw w zależności od ich funkcji. Listwa formatowania umieszczona
przy górnej krawędzi ekranu wskazuje użytkownikowi programu nazwę warstwy aktualnie aktywnej.
Pojedyńczym kliknięciem myszki, wybiera się warstwę, na której można np. wyrysować elementy wyposażenia,
można ją włączać lub wyłączać. Przy pmocy listwy formatowania można także określić, czy dana warstwa ma
zostać zabezpieczona przed przypadkowymi zmianami. Program zawiera szereg wstępnie zdefiniowanych
warstw ułatwiających rysowanie. Dostępne są osobne warstwy dla elementów rysunku zarysu, elementów
instalacyjnych, kabli i systemów układania, wymiarów, elementów wyposażenia, wysokości oraz możliwość
dowolnego tworzenia kolejnych warstw. Dodatkową funkcją programu WSCADit jest automatyczne wstawianie
nowych elementów na odpowiadających im warstwach, bez angażowania uzytkownika programu.
Wielopiętrowe układanie kabli.
Systemy układania kabli mogą być prowadzone pomiędzy piętrami. Mimo że podstawą projektowania są osobne
rysunki zarysu każdego piętra, program WSCADit wspomaga pracę elektroinstalatora poprzez funkcję
prowadzenia okablowania pomiędzy piętrami. System układania umożliwia prowadzenie kabli wzdłuż wstępnie
zdefiniowanych odcinków. Projektant określa najpierw system układania (np. rurka instalacyjna 36-kanałowa,
która przechodzi z jednego piętra na drugie). Po zdefiniowaniu przebiegu systemu układania w schemacie
instalacyjnym, można w dowolnym miejscu, przy pomocy odpowiedniego okna dialogowego, zmienić przypisaną
mu wysokość lub piętro. W tym oknie dialogowym znajdują się dane zdefiniowane uprzednio w funkcji
zarządzania piętrami. Każdy przewód prowadzony jest od elementu do systemu układania, wprowadzony do
systemu w wybranym miejscu, uważany jest już za należący do systemu układania. Póz
niej projektant może
wyprowadzić przewód z systemu w innym miejscu i poprowadzić go do kolejnego elementu. Kabel biegnie
zgodnie z systemem układania, łącznie ze wszystkimi zmianami wysokości, oraz pomiędzy piętrami. Po
podłączeniu kabla do elementu docelowego np. żarówki, obliczana jest dokładnie jego długość.
Zarządzanie obwodami prądowymi.
Dla każdego obwodu prądowego określane sa, wewnątrz rozdzielnicy: moc, napięcie, przekrój, zabezpieczenie i
oznaczenie.
Każdemu obwodowi można przyporządkować różnorodne informacje np. miejsce, rodzaj zabezpieczenia,
napięcie, moc, grupa ułożenia itd. Dodatkowo można wprowadzić opcjonalnie współczynniki jednoczesności dla
każdej rozdzielnicy. Wszystkie te dane uwzględnione są przy póz
niejszym tworzeniu zestawień materiałowych.
Makra rysunkowe schematów
Bardzo istotne jest przyporządkowanie makr rysunkowych, które będą póz
niej wykorzystane przy
automatycznym tworzeniu schematów ideowych.
Sterowane parametrycznie makra rysunkowe znacznie przyspieszają tworzenie schematów ideowych, w wersji
profesjonalnej odbywa się to automatycznie.
Ukończony schemat instalacyjny ze zdefiniowanymi i przyporządkowanymi obwodami prądowymi zawiera dużą
ilość informacji. Przy pomocy makr rysunkowych program WSCADit w wersji profesjonalnej automatycznie
tworzy schematy ideowe zgodnie z obowiązującymi normami. Makro jest rysunkiem częściowym, który może
być automatycznie wielokrotnie wstawiany w tej samej postaci, ale z różnymi wartościami. Typowym
przykładem jest zabezpieczenie obwodu prądowego. Połączenia elektryczne są często jednakowe, natomiast
wartości zabezpieczenia oraz opisy ulegają zmianie. W tym celu makra rysunkowe są zorientowane
parametrycznie. Program dostarcza wstępnie zdefiniowane makra rysunkowe.
Tworzenie zestawień.
Dla projektanta przydatną funkcją jest automatyczna numeracja według różnorodnych kryteriów. Eliminuje
konieczność ręcznego, żmudnego kontrolowania jednoznacznej numeracji elementów. Projektant ma do wyboru
kilka trybów numeracji.
Po automatycznym wygenerowaniu rezultatów funkcji obliczania wymiarów, otrzymane dane można
eksportować do arkusza kalkulacyjnego, bąz
innego programu bliczeniowego.
Funkcja automatycznego tworzenia zestawień tworzy listy zawierające elementy oraz dokładne długości
poszczególnych kabli. W zależności od wersji oprogramowania (light, bazowa lub profesjonalna WSCADit)
dostępne są różne formaty eksportu danych. Od prostych plików tekstowych w kodzie ASCII, poprzez pliki
Microsoft Winword i dBase, aż do Microsoft Excel Access, program WSCAD it zapewnia elastyczne
eksportowanie danych do innych pakietów oprogramowania. Jeżeli formaty eksportowe nie są wystarczające,
użytkownik programu może eksportować dane do pliku tekstowego o dowolnie definiowalnej strukturze.
Wersja profesjonalna pozwala ponadto na zestawienie wyników w postaci formularza graficznego. Obok
elementów graficznych jak: kolumny i wiersze tabeli, nagłówek i logo firmy, formularz zawiera także mniejszą
lub większą ilość zmiennych, określających wielkości numeryczne (np. długość kabla).
Widok 3-wymiarowy
Rysunek zarysu z naniesioną instalacją elektryczną powstaje w dwóch wymiarach. Można go obejrzeć w trzech
wymiarach i skontrolować zaprojektowane strefy instalacyjne. Widok trójwymiarowy można dowolnie obracać,
powiększać, przybliżać. Podgląd możliwy jest na każdym etapie planowania budynku lub instalacji.
Dodatkowe możliwości programu
WSCAD it może pracować w sieci. Daje także możliwość pracy na dwóch monitorach dla uzyskania większej
przejrzystości oraz konfiguracji wyglądu powierzchni roboczej.
WSCAD it ma strukturę modułową, tzn. można rozpocząć pracę w wersji Light, a następnie doposażyć program
do wersji wydajniejszych: bazowej lub profesjonalnej.
Dowolna konfiguracja środowiska pracy pozwala elektroinstalatorom organizować efektywne miejsce pracy.
Automatyczne dzielenie i ponowne łączenie ścian przy wstawianiu, bądz
usuwaniu okien lub drzwi eliminnuje
wiele żmudnej pracy. Podobnie szybki dostęp do zarządzania warstwami oraz ergonomiczne rozmieszczenie
menu pomagają skupić się nad celem projektu, a nie obsługą programu.
Jeśli chcemy projektować instalacje elektryczne bardziej profesjonalnej można zajrzeć na stronę www.cad-
profi.com.pl i zakupić aplikacje znacznie ułatwiające to nie lekkie zadanie.
LITERATURA
1.Poradnik Inżyniera Elektryka, WNT, Tom III - (dr inż. Jan Strzałka, dr inż. Antoni Wolski)
2. WSCAD it - oprogramowanie CAD Opracowano na podstawie materiałów reklamowych firmy Sigma
Computer Equipment Sp. z o.o.,
3.A
asak F., Różycki S.: Urządzenia ochronne różnicowoprądowe u instalacjach elektrycznych na placach
budowy. Metody pomiaru i przyrządy pomiarowe oraz kryteria oceny skuteczności ochrony
przeciwporażeniowej. Warszawa, COBR  Elektromontaż 1996.
4.Markiewicz H.: Instalacje elektryczne Warszawa, WNT 1996.