Opis jądra Linux-a, jego instalacji itp.: Jak właściwie skonfigurować to jądro?


Następna
strona Poprzednia strona
Spis treści


3. Jak właściwie skonfigurować to jądro?


3.1 Zdobywanie źródła.

Źródła możesz sciągnąć np. z ftp.kernel.org:/pub/linux/kernel -
jest to główny serwer dla jądra Linux-a, albo z jakiejś bliższej ci kopii tego
serwera. W Polsce najlepszym miejscem jest ftp://ftp.icm.edu.pl:/pub/Linux/kernel.
Z reguły nazwa jądra to linux-x.y.z.tar.gz, gdzie x.y.z jest
numerem wersji. Tak jak już wspomniałem, wersje z nieparzystą drugą liczbą to
wersje rozwojowe i mogą być niestabilne. Obok wersji .tar.gz są
jeszcze wersje .bz2, które są mniejsze i zabierają mniej czasu do
ściągnięcia.
Najlepiej używać adresu ftp.xx.kernel.org, gdzie xx to kod
twojego kraju. Np. ftp.pl.kernel.org dla Polski.
Jeśli szukasz jakichś ogólnych informacji o Linux-ie, to zajrzyj pod adres http://www.linux.org/. W Polsce także jest Polska Grupa Użytkowników Linux-a.


3.2 Rozpakowywanie źródła.

Zaloguj się jako root albo użyj polecenia su i
zmień katalog na /usr/src cd /usr/src. Jeśli zainstalowałeś źródła
do jądra podczas instalacji Linux-a w katalogu tym znajdziesz dołączenie
symboliczne linux, które będzie wskazywało na katalog
linux-x.y.z ze źródłami, które wtedy zainstalowałeś. Jeśli chcesz
zachować stare źródła to usuń dołączenie linux poleceniem rm
linux.
Jeśli takiego dołączenia nie ma, a jest katalog linux, to (jeśli chcesz
zachować źródła starej wersji jądra) zmień nazwę linux na linux-x.y.z, gdzie
x.y.z jest wersją tych źródeł. (zajrzyj do pliku linux/Makefile - w
pierwszych trzech linijkach znajdziesz wersję źródeł znajdujących się w tym
katalogu). Jeśli chcesz możesz skasować cały katalog linux i pozbyć się starych
źródeł. W każdym razie upewnij się, że nie ma katlogu linux przed
rozpakowanie źródeł.
Teraz w katalogu /usr/src rozpakuj źródła poleceniem tar
zxpvf linux-x.y.z.tar.gz, jeśli na końcu nazwy pliku ze źródłami nie ma
.gz to użyj polecenia tar xpvf linux-x.y.z. Zawartość
archiwum wyświetli się na ekranie. Kiedy rozpakowywanie się skończy pojawi się
nowy katalog linux. Dobrym pomysłem byłoby w tym momencie zmienić
jego nazwę na linux-x.y.z i zrobić symboliczne dołączenie do tego
katalogu o nazwie linux. Aby to zrobić użyj polecenia mv
linux linux-x.y.z; ln -s linux-x.y.z linux. Teraz zmień bieżący katalog
na linux i przejrzyj plik README. Znajdziesz tam
sekcję o nazwie INSTALLING the kernel. Przeczytaj ją uważnie i
wypełnij wszystkie polecenia, o których tam mowa.
Jeśli ściągnąłeś wersję .bz2 i masz program bzip2 (na jego temat
można przeczytać pod adresem www.muraroa.demon.co.uk/), to zrób
tak:
bzcat2 linux-x.y.z.tar.bz2 | tar xvf -


3.3 Konfiguracja jądra.

UWAGA: Niektóre z uwag zawartych tutaj są podobne do tych z pliku Linusa
README.
Polecenie make config wydane w katalogu
/usr/src/linux uruchamia skrypt konfiguracyjny, który zadaje ci
wiele pytań. Wymaga on zainstalowanego shella, więc sprawdź czy go masz.
(/bin/bash, /bin/sh lub $BASH)
W wersjach 2.0.x i nowszych istnieją jeszcze dwa sposoby na konfigurację:
make menuconfig jak sama nazwa wskazuje jest to konfiguracja za
pomocą menu tekstowego. Można też wydać polecenie make xconfig co
spowoduje uruchomienie miłej konfiguracji pod Xwindow. Pierwszy sposób wymaga
zainstalowanej biblioteki (n)curses. Ta druga wymaga zainstalowanej biblioteki
Tcl/Tk. Obie są dostarczane wraz ze standardowymi dystrybucjami. Te sposoby mają
podstawową zaletę: jeśli się pomylisz, to łatwo jest wrócić i poprawić błąd.
Można teraz odpowiadać na kolejne pytania ukazujące się na ekranie. Odpowiada
się zwykle literami "y" - tak i "n" - nie. Przy sterownikach jest jeszcze
dodatkowa opcja "m" - oznacza skonfigurowanie go jako ładowalny moduł. Bardziej
komicznym sposobem wyjaśnienia tej litery jest "może". Niektóre z bardziej
oczywistych czy nie-krytycznych opcji nie zostały tutaj opisane; zobacz w sekcji
"Inne opcje konfiguracji." W make menuconfig spacją zaznacza się
daną opcję.
W wersjach 2.0.x i nowszych jest polecenie "?", która umożliwia
wyświetlenie krótkiej pomocy na temat bieżącej opcji. Informacja ta jest
prawdopodobnie najświeższa. Oto lista ważniejszych opcji, do jakiej hierarchii
należą i krótki opis.

Kernel math emulation (Processor type and features)

Pytanie to dotyczy emulacji koprocesora przez jądro. Jeśli nie masz
koprocesora matematycznego (masz czysty 386 albo 486SX), musisz tu odpowiedzieć
"y". Jeśli masz koprocesor a odpowiesz "y", nie martw się -- koprocesor będzie
użyty, a emulacja ignorowana. W połowie przypadków w tej chwili odpowiedzią
będzie nie, ale nie martw się jeśli przypadkowo odpowiesz tak; jeśli nie trzeba,
to nie będzie to użyte.

Enhanced (MFM/RLL) disk and IDE disk/cdrom support (Block Devices).

Przypuszczalnie potrzebujesz tej obsługi. Opcja ta oznacza, że jądro będzie
obsługiwać standardowe dyski do komputerów PC, które są w posiadaniu większości
ludzi. Sterownik ten nie zawiera obsługi dla dysków SCSI, pytanie o to będzie
później w konfiguracji.
Zostaniesz zapytany następnie o sterowniki "old disk-only" i "new IDE".
Wybierz jeden z nich; główna różnica pomiędzy nimi to taka, że stary sterownik
obsługuje tylko dwa dyski na pojedynczym interfejsie, a nowy obsługuje drugi
interfejs i napędy IDE/ATAPI CD-ROM. Nowy sterownik jest o około 4 kB większy od
starego i ma być lepszy. To znaczy, że pomijając mniejszą ilość błędów może
działać bardziej wydajnie, szczególnie jeśli masz dysk typu EIDE.

Networking support (General Setup).

Ogólnie powinieneś odpowiedzieć "y" jeśli twój komputer jest w sieci takiej
jak Internet, albo jeśli chcesz używać protokołów SLIP czy PPP, aby mieć dostęp
do Internetu. Aczkolwiek wiele pakietów (np. Xwindows) wymaga obsługi sieci
nawet jeśli twój komputer nie jest podłączony do żadnej sieci; powinieneś tu
odpowiedzieć "y". Później, zostaniesz zapytany czy chcesz obsługę protokołu
TCP/IP; znowu, odpowiedz "y" jeśli nie jesteś absolutnie pewien.

System V IPC (General Setup).

Jedną z najlepszych definicji IPC (InterProcess Communication - Komunikacja
Pomiędzy Procesami) znajduje się w glosariuszu w książce o Perlu. Nic więc
dziwnego, że niektórzy programiści piszący w Perlu wykorzystują go do
komunikacji między procesami, tak samo jak wiele innych pakietów (DOOM - z tych
najbardziej znanych ;) ), więc odpowiedź "n" nie jest mądrym wyborem, o ile
wiesz dokładnie co robisz.

Processor family (Processor type and features).(w starszych wersjach: Use
-m486 flag for 486-specific optimizations)

Tradycyjnie, to wkompilowywało pewne optymalizacje dla konkretnego procesora;
jądra działały dobrze także na inncyh procesoarch, ale były one troche większe.
W nowszych wersjach się już tego nie stosuje i powinieneś odpowiedzieć na jaki
procesor rzeczywiście kompilujesz jądro. Jądro skompilowane na 386 będzie
działać na wszystkich procesorach.

SCSI support.

Jeśli masz urządzenia SCSI odpowiedz "y". Zostaniesz następnie zapytany o
dalsze informacje, jak np.: obsługa CD-ROM-u, dysków i twojego adaptera. Zajrzyj
do SCSI-HOWTO po więcej szczegółów.

Network device support.

Jeśli masz kartę sieciową, albo chciałbyś używać protokołów SLIP, PPP, albo
kontrolera portu równoległego aby połączyć się z Internetem odpowiedz "y".
Konfigurator spyta cię następnie o typ karty i rodzaj protokołu.

Filesystems.

Skrypt konfiguracyjny pyta cię następnie o to, jakie systemy plików chcesz
obsługiwać:
Standard (minix) - Nowsze dystrybucje nie tworzą tego systemu plików, a wielu
ludzi go nie używa, ale jednak użycie go mogłoby być dobrym pomysłem, ponieważ
przydaje się on do odczytu dyskietek, dla których system ten jest mniej bolesny
niż ext2.
Second extended - To jest standardowy system plików Linuxa. Prawie na pewno
masz jeden z nich i musisz odpowiedzieć y.
msdos - Jeśli chcesz używać swej partycji dos-owej, albo montować dyskietki
sformatowane pod ten system, odpowiedz "y".
Dostępne są jeszcze różne inne systemy plików z innych systemów operacyjnych.

/proc - (Pomysł jak mniemam z laboratorium Bella). Na dysku nie tworzy się
systemu plików proc. To jest system plików, który służy do
porozumiewania się z jądrem i procesami. Wiele programów wyświetlających
procesy, jak np. ps używa tego systemu plików. Spróbuj czasami
wykonać polecenie cat /proc/meminfo albo cat
/proc/devices. Niektóre powłoki (w szczególności rc) używają
/proc/self/fd (znane jako /dev/fd na innych systemach)
do funkcji I/O. Powinieneś prawie na pewno odpowiedzieć tutaj "y". Wiele ważnych
narzędzi do Linux-a zależy od tego systemu plików.
NFS - Jeśli twój komputer jest w sieci i chcesz używać systemów plików, które
znajdują się na innych systemach z NFS, odpowiedz "y".
ISO9660 - Ten system plików jest na przeważającej ilości CD-ROM-ów. Jeśli
więc chcesz używać CD-ROM-u odpowiedz "y".

Ale ja nie wiem jakiego systemu plików potrzebuję!

No dobra, napisz mount. Powinno się wyświetlić coś jak:
blah# mount
/dev/hda1 on / type ext2 (defaults)
/dev/hda3 on /usr type ext2 (defaults)
none on /proc type proc (defaults)
/dev/fd0 on /mnt type msdos (defaults)

Spójrz na każdą linijkę; słowo obok type jest typem systemu
plików. W tym przypadku / i /usr są typu second extended, używany jest
także proc i jest także zamontowana dyskietka z systemem plików msdos
(tfu!).
Możesz spróbować też cat /proc/filesystems jeśli masz system
proc. Wyświetli ci to systemy plików wkompilowane w aktulanie używane
jądro.
Konfiguracja rzadko używanych i nie krytycznych systemów plików może
powodować niepotrzebne powiększanie się jądra; poczytaj sekcję o modułach jak
tego uniknąć i sekcję "Pułapki", aby dowiedzieć się dlaczego powiększające się
jądro nie jest pożądane.

Character devices.

Tutaj dołączasz sterowniki dla drukarki (równoległej, znaczy się), myszy
szeregowej, myszy PS/2 (wiele Notebooków używa protokołu PS/2 dla swoich
wbudowanych myszy), niektóre sterowniki do taśm, i inne tego typu "znakowe"
urządzenia. Odpowiedz "y" kiedy znajdziesz urządzenie, którego używasz.
UWAGA: gpm to program, który pozwala na użycie myszy poza Xwindow i na
kopiowanie tekstu pomiędzy wirtualnymi konsolami. Jest to całkiem przyjemne
jeśli masz zwykłą myszkę szeregową, ponieważ koegzystuje ona z Xwindows, ale
musisz uciekać się do specjalnych sztuczek dla innych.

Sound.

Jeśli czujesz wielką potrzebę usłyszenia dźwięków wydobywających się z tej
maszynerii to odpowiedz "y" i napisz wszystko co wiesz na temat szczegółów
twojej karty dźwiękowej i skompiluje sterownik. (Uwaga o konfiguracji kart
dźwiękowych: jeśli zapyta cię czy chcesz zainstalować pełną wersję sterownika,
możesz odpowiedzieć "n" i zaoszczędzić trochę pamięci wybierając tylko to co
jest ci potrzebne.)
Jeśli myślisz poważnie o karcie dźwiękowej, to zajrzyj na dwie strony
darmowych sterowników:


www.linux.org.uk/OSS/
www.opensound.com/

Inne opcje konfiguracji.

Nie wszystkie opcje konfiguracyjne są tu wymienione ponieważ zmieniają się
zbyt często lub są oczywiste (na przykład: obsługa 3Com 3C509). Jest całkiem
spora lista wszystkich opcji wraz ze sposobem umieszczenia jej w skrypcie
Configure. Zajmuje się tą listą Axel Boldt ( imailto:[e-mail]). Można go
także zobaczyć jako jeden duży plik w dystrybucji jądra
Documentation/Configure.help od wersji 2.0.
[Od tłumacza] Plik ten dla chyba dwóch wersji jądra jest przetłumaczony na
język Polski. Zajrzyj pod adres www.jtz.org.pl/inne-polskie.html

Kernel hacking.

Wzięte z pliku README napisanego przez Linusa: opcja "kernel hacking" daje w
rezultacie większe i wolniejsze jądro, może nawet uczynić je mniej stabilnym,
przez konfigurowanie niektórych procedur, tak aby aktywnie próbowały łamać złe
algorytmy i żeby można było znaleźć problemy jądra. (kmalloc()). Tak więc
powinieneś odpowiedzieć tutaj "n" jeśli chcesz mieć normalnie działające i
stabilne jądro.

3.4 I co teraz? (Makefile)

Jak już skończysz konfigurację pojawi się na ekranie wiadomość, że jądro
zostało skonfigurowane i że należy sprawdzić top-level Makefile dla
dodatkowej konfiguracji.
Ten top-level Makefile to plik o nazwie Makefile w katalogu
/usr/src/linux. Zajrzyj tam. Przypuszczalnie nie będziesz tam nic
zmieniał, ale spojrzeć nie boli :). Jak już zainstalujesz nowe jądro możesz
zmienić jego opcje przy pomocy narzędzia rdev. Jeśli czujesz się
zagubiony patrząc na ten plik, to nie przejmuj się nim.


Następna strona
Poprzednia
strona Spis
treści