Opis jądra Linux-a, jego instalacji itp.: Kompilacja jądra.


Następna
strona Poprzednia strona
Spis treści


4. Kompilacja jądra.


4.1 Czyszczenie i zależności.

Kiedy skrypt konfiguracyjny się skończy każe ci napisać make dep
i (przypuszczalnie) make clean. Tak więc zaczynamy od make
dep. Jest to pewne zabezpieczenie się, które sprawdza różne zależności,
jak na przykład: czy pliki nagłówkowe są na swoich miejscach. Nie zajmuje to
wiele czasu, no chyba, że twój komputer jest naprawdę wolny.
W starszych wersjach powinieneś jeszcze wydać polecenie make
clean. To usuwa pozostałości po starej kompilacji jądra (pliki objektowe
itp). Nie zapomnij tego kroku !!!

4.2 Kompilacja główna.

Po czyszczeniu i sprawdzeniu zależności możesz wpisać make
bzImage lub make bzdisk (to jest ta część, która zabiera
tyle czasu). make bzImage skompiluje jądro i zostawi je w pliku
/usr/src/linux/arch/i386/boot/bzImage wśród innych rzeczy. To jest
nowe skompresowane jądro. make bzdisk robi to samo, z tą różnicą,
że umieszcza plik bzImage na dyskietce w stacji A:, którą mam
nadzieję włożysz na czas do stacji :). (ten czas to sam koniec kompilacji, ale
na wszelki wypadek radzę włożyć od razu, bo potem można zapomnieć) make
bzdisk to dobry sposób na testowanie nowego jądra; jeśli coś pójdzie nie
tak, po prostu wyjmujesz dyskietkę ze stacji, resetujesz i po krzyku. Może to
być także pomocne jeśli przypadkowo usuniesz jądro z dysku. (radzę uważać na to
co się robi w katalogu głównym a szczególnie w katalogu /boot).
Możesz jej także użyć do instalacji innych systemów, ponieważ wystarczy przegrać
zawartość tej dyskietki na inną.
Wszystkie, nawet te w połowie sensowne, jądra są skompresowane, z powodu
literek "bz" na początku. Skompresowane jądro odkompresowuje się automatycznie w
czasie wykonywania.
W starszych jądrach nie ma opcji bzImage. Było to po prostu
zImage. Opcja ta jest wciąż dostępna, jednak biorąc pod uwagę
obecne rozmiary jądra nie poleca się tego sposobu kompresji.

4.3 Inne parametry dla "make" przy kompilowaniu jądra.


make mrproper spowoduje dokładniejsze wyczyszczenie. Czasem jest
to potrzebne; możesz to robić przy instalacji każdej łaty (patch). make
mrproper skasuje także twój plik z bieżącą konfiguracją, więc możesz
sobie zrobić kopię tego pliku (.config).
make oldconfig spróbuje skonfigurować jądro na podstawie starego
pliku konfiguracyjnego; przejdzie za ciebie przez proces konfiguracji (make
config). Jeśli jeszcze nigdy przedtem nie kompilowałeś jądra lub nie masz
starego pliku konfiguracyjnego wtedy przypuszczalnie nie powinieneś tego robić,
bo będziesz chciał zmienić konfigurację domyślną.
Przeczytaj sekcję o modułach na temat szczegółów dotyczących make
modules.

4.4 Instalacja jądra.

Jeśli masz już nowe jądra i wydaje ci się, że ono działa tak jak chciałeś,
czas aby je zainstalować. Większość ludzi używa do tego celu LILO (Linux
Loader). make bzlilo zainstaluje jądro, uruchomi lilo, aby
odświeżyć informacje i przygotuje wszystko, aby zresetować i załadować nowe
jądro. ALE TYLKO w przypadku, gdy LILO jest skonfigurowane następująco:
jądro to /vmlinuz, lilo jest w /sbin, a twój plik
konfiguracyjny od lilo to /etc/lilo.conf i zgadza się z tym co jest
powyżej.
W innym przypadku musisz użyć bezpośrednio polecenia lilo. Jest
to pakiet całkiem prosty do zainstalowania i używania, ale ma tendencję do
załamywania ludzi swoim plikiem konfiguracyjnym. Zajrzyj do pliku
/etc/lilo/config - w starszych wersjach; lub
/etc/lilo.conf - w nowszych wersjach, i sprawdź bieżące ustawienia.
Plik ten wygląda tak:
image = /vmlinuz
label = Linux
root = /dev/hda1
...

image = odnosi się do aktualnej wersji zainstalowanego jądra.
Większość używa nazwy /vmlinuz. Ale równie dobrze może to być nazwa
xxx, jądro, czy pliczek (nie jestem pewien co do polskich liter, ale zawsze
można poeksperymentować :) ) label = używane jest przez LILO, aby
dowiedzieć się jaki system lub jądro załadować, a root = jest
katalogiem głównym danego systemu. Zrób kopię jądra, którego teraz używasz i
skopiuj nowo zrobione jądro na miejsce starego (czyli napisz cp bzImage
/vmlinuz jeśli używasz nazwy vmlinuz i jesteś w katalogu
/usr/src/linux/arch/i386/boot. Potem uruchom LILO - w nowszych
wersjach po prostu uruchamiasz lilo; w starszych może będziesz
musiał uruchomić /etc/lilo/install albo nawet /etc/lilo/lilo
-C /etc/lilo/config.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej na temat konfiguracji LILO, albo nie masz LILO,
zdobądź najnowszą wersję i poczytaj dokumentację.
Aby załadować jedną ze starszych wersji jądra, które mam nadzieję zachowałeś
:) skopiuj linie od image = xxx w pliku konfiguracyjnym LILO na dół
pliku, zmień xxx na nazwę twojego zachowanego pliku (wraz z pełną ścieżką).
Zmień label = zzz na np. label = old-kernel i uruchom
ponownie lilo. Możesz też wstawić linię delay = x,
gdzie x jest ilością dziesiętnych części sekundy, do pliku konfiguracyjnego
LILO, aby zatrzymać ładowanie na określoną ilość sekund i przerwać je np.
klawiszem SHIFT, a potem wpisać nazwę którą nadałeś starszej wersji jądra (tę
label = z pliku konfiguracyjnego LILO, a nie nazwę pliku jądra) w
razie gdyby stało się coś nieprzyjemnego.


Następna strona
Poprzednia
strona Spis
treści