24.10.
28.10
5.12
12.12
19.12 9.01
3.01.1919 wszedł w życie tymczasowy dekret o urządzeniu działalności IP (inspekcji pracy ) podpisany przez J. Piłsudskiego .
Tworzenie IP trwało aż do 1928 roku na obszarze II RP. Początkowo w Poznańskiem i na Śląsku IP działała na podstawie ustaw niemieckich, niemieckich, Małopolsce austriackich na kresach rosyjskich działała inspekcja fabryczna zwana także przemysłową .
18.07.1918 jeszcze przed formalnym powołaniem IP ówczesny Minister Zdrowia Publicznego zatwierdził program i regulamin kursów przygotowawczych dla inspektorów pracy.
Kandydaci: 65 osób ( 15 kobiet). Głownie inż. Technicy i lekarze ,
Szkolenie 7 miesięczne ukończyło 28 osób.
Wymogi kadrowe: Inspektorami pracy mogły być osoby mianowane bez różnicy płci z wyższym, a przede wszystkim technicznym wykształceniem i praktyką oraz należytą znajomością nauk społecznych, higieny przemysłowej i stosunków robotniczych po zdaniu egzaminu przed specjalną komisją przy Ministerstwie pracy i nauk społecznych.
Do pomocy mogły być mianowane osoby w postaci podinspektorów pracy. Nie stawiano im jednak warunku legitymowania się wykształceniem wyższym, musieli jednak wykazać się dokładną znajomością stosunków robotniczych.
Była również specjalna kategoria podinsp. Pracy do zadań specjalnych specjalnych zakresie higieny przemysłowej i zawodowej. Warunkiem posiadania tego stanowiska było wykształcenie lekarskie.
Kompetencje: Inspektorzy byli upoważnieni do wstępu do wszelkich oddziałów zakładów pracy. Przysługiwało im również prawo wstępu do wszelkich przeznaczonych dla robotników urządzeń fabrycznych -mieszkania, szpitale, schroniska, zakłady kąpielowe itd...
Prawo do zasięgania informacji od przedsiębiorców ich zastępców oraz u wszystkich zatrudnionych w przedsiębiorstwie,
Obowiązki inspektorów: Obowiązek zachowania tajemnicy wszelkich danych. Nadzorowanie wykonania przez przedsiębiorców przedsiębiorców i robotników przepisów określających ich obowiązki, wzajemny stosunek. Wydawanie zarządzeń w celu wprowadzenia