Interpolacja - oszacowanie wartości (zwł. funkcji mat.)
znajdujących się między dwiema znanymi wartościami.
łac. interpolatio 'przekształcenie' od interpolare ‘przekształcać; fałszować za
pomocą wstawek'; od inter- łac. 'między; przy; na; wpośród'; polare- od
polire ‘polerować; oczyszczać'
Najogólniej rzecz biorąc, interpolacja polega na przybliżaniu funkcji. Aby jednak dokładnie zrozumieć czym jest, a czym nie jest interpolacja, należy powiedzieć kilka słów więcej. Owszem, ona przybliża funkcję - jednak robi to w szczególny sposób -zachowuje bowiem równość wartości w wybranych punktach (zwanych węzłami) pomiędzy funkcją którą chcemy przybliżyć (interpolowaną), a funkcją przybliżającą
(interpolującą) ( :
f(xx)=ys n =0,1,.. ,n
t
Zazwyczaj zależy nam dodatkowo, aby w punktach które nie są węzłami przybliżenie było również jak najlepsze. Jako funkcje interpolujące najczęściej wykorzystuje się wielomiany algebraiczne, trygonometryczne lub funkcje wymierne.
Jedną z najpopularniejszych i najprostszych metod interpolacyjnych jest metoda Lag rangę‘a. Jest to metoda, która zawsze pozwala nam na znalezienie jednoznacznie określonej funkcji interpolującej będącej wielomianem.
Mając dane n+1 węzłów wraz z ich wartościami, szukamy wielomianu Wn(x) stopnia co najwyżej n, który przyjmuje zadane wartości dla zadanych węzłów.
Oznaczając przez w(x) = (x -x0)(x - xl)...(ss-xn)
Wzór interpolacyjny Langrange‘a możemy zapisać jako:
S-0
O - *o)(* - *l) •••(*- %-])(* - *Jfc4.1 )"•(*- )
(** - *o)(*JŁ - *l) - (% - - ^.+l) ■■■ (Jt*. - ^ )
«
fc-0
(x-?;k)w'(xk)
Obie zapisane powyżej postacie wzoru Lagrange'a są równoważne, stosujemy je jednak w różnych przypadkach.