3582316783

1. POJĘCIA

•    Architektura krajobrazu:

1 Młoda specjalizacja w ramach dyscypliny naukowej architektura i urbanistyka. Powstała pod koniec XIX wieku. Zajmuje się tworzeniem teoretycznych i praktycznych podstaw metod kształtowania krajobrazu.

2. Działalność projektowa w zakresie urządzania

i pielęgnacji, zabytkowych i współczesnych ogrodów, parków i.in terenów zielem; znana jest również jako sztuka ogrodowa lub architektura ogrodowa

•    Krajobraz

To całokształt fizjonomii określonego obszaru będący rezultatem procesów geologicznych (ruchy górotwórcze), działalność, morza, wiatrów, lodowców, atakże sukcesji roślinnej oraz działalności człowieka Wynika z charakteru, czyli farmy ukształtowania terenu (rzeźba terenu) i rodzaju pokrycia Naturalne elementy krąjobrazu to: podłoże z pebąirzeźbąterenu, woda, powietrze (klimat), flora i fauna.

•    Krajobraz kulturowy

Z przewagą elementów antropogenicznych, /czyli powstałych w wyniku działalności człowieka,/ nad elementami przyrodniczymi. Powstał jako zastąpienie naturalnych biocenoz poprzez uprawy rolne i leśne. Jeśli sposób użytkowania dostosowany jest do charakteru środowiska przyrodniczego i geograficznego, wówczas mamy do czynienia z krajobrazem harmonijnym.

Krajobraz kulturowy W przypadku pojawienia się niekorzystnych postępujących zmian (degradacji) środowiska przyrodniczego i geopaficznego, a więc istotnych zmian wszystkich elementów krajobrazu - powstaje wówczas krajobraz sztuczny np.: krajobraz miejski, przemysłowy, etc. Po depadacji powstaje krąjobraz zdewastowany (zdepadowany), wymagający rekultywacji.

•    Wnętrze krajobrazowe

To całe fizjanomiczne otoczenie miejsca, z którego dany krajobraz jest oglądany. Jest to przestrzeń którą wyróżniają 4 główne jego elementy: płaszczyzna pozioma (podłoże), ściany, bryły wolno stojące we wnętrzu, sklepienie. Whętrzakiajobrazowe, stanowią fragment większej kompozycji, składającej się z sekwencji wnętrz. Sytuowane w krajobrazie miejskim zwane się wnętrzami miejskimi.

•    Ogród

-    to najogólniej mówiąc miejsce uprawy roślin, w tym dTzew, krzewów, bylin, ziół, kwiatów z zastosowaniem odpowiednich zasad kompozycji przestrzeni dotyczących dyspozycji przestrzeni całości opoduijego elementów.

-    Ogród przybiera cechy kompozycyjne charakterystyczne dla epoki, także dla typu funkcjonalnego i treściowego.

-    Park to kompozycja odmiany opodowej.

-    Założenie opodowe - odnosi się (nąjczęściej) do historycznych zespołów obiektów mieszkalnych i kompozycji opodowej powiązanej przestrzenni, powiązanych nierozerwalnie przestrzennie funkcjonalnie i formalnie.

•    Kompnzyga jest zespołem właściwie dobranych i celowo uporządkowanych elementów.

Oprócz bogactw farm roślinnych (walorów plastycznych poszczególnych gatunków) elementem kompozycji przestrzennej parku sąteż: układy wnętrz parkowych w postaci skupin, roślinności drzewiastej, pojedynczych drzew, osi widokowych na tle płaszczyzn trawników oraz płace, drop i elementy architektury parkowej.

•    Oś widokowa

to abstrakcyjna linia łącząca wzrokowo dwa charakterystyczne punkty, usytuowane w stosunku do siebie w znacznej zazwyczaj odlepości. Mówiąc inaczej oś widokowa konstruuje celowo wykreowany i utrzymywany widok.

• Oś kompozycji

To linia, na której planowane sąposzczegółne elementy kompozycyjne ogrodu. Wyróżnia się osie główne i osie boczne. Osie stanowią szkielet przestrzenny ogrodów geometrycznych