Architektura krajobrazu to młoda specjalizacja w ramach dyscypliny naukowej architektura i urbanistyka. Powstała w wieku XIX. Zajmuje się tworzeniem teoretycznych i praktycznych metod kształtowania krajobrazu.
Działalność w zakresie projektowania architektury krajobrazu oraz urządzania i pielęgnacji zabytkowych i współczesnych ogrodów, parków i innych terenów zieleni znana jest również jako sztuka ogrodowa lub architektura ogrodowa.
KRAJOBRAZ - JEST TO WYGLĄD OKREŚLONEGO OBSZARU BĘDĄCY REZULTATEM PROCESÓW GEOLOGICZNYCH:
o RUCHÓW GÓROTWÓRCZYCH, o DZIAŁALNOŚCI MORZA, o WIATRÓW, o LODOWCÓW, o SUKCESJI ROŚLINNEJ o ORAZ DZIAŁALNOŚCI CZŁOWIEKA.
WYNIKA BEZPOŚREDNIO Z FORMY UKSZTAŁTOWANIA TERENU, JEGO RZEŹBY ORAZ RODZAJ POKRYCIA.
NATURALNE ELEMENTY KRAJOBRAZU to podłoże z glebą, rzeźba terenu, woda, klimat, flora i fauna. W zależności od stopnia ingerencji człowieka w krajobraz rozróżnia się:
1. Krajobraz pierwotny powstały w wyniku czynników przyrodniczych, np. krajobraz puszczański, masywy górskie. W Polsce występują w postaci szczątkowej i są to: parki narodowe, rezerwaty przyrody; występują najczęściej obok krajobrazu kulturowego.
■ Babiogórski Park Nwodowy
• Białowieski Park N*odowy
■ Biebrzański Park Nwodowy
■ Bieszczadzki Park Narodowy
• Drawieński Park Narodowy
• Gorczański Park Narodowy
■ Kampinoski Park Narodowy
■ Karkonoski Park Narodowy » Narwiański Park Narodowy » Ojcowski Park Narodowy
■ Park Narodowy Bory Tucholskie
■ Park Narodowy Ujście Warty
• Pieniński Pak Narodowy
• Poleski Park Narodowy
■ Roztoczański Park Narodowy
■ Słowiński Park Narodowy
• Świętokrzyski Pak Narodowy
2. Krajobraz kulturowy z przewagą elementów antropologicznych związanych z działalnością człowieka nad elementami przyrodniczymi. Powstał jako zastąpienie naturalnych fitocenoz poprzez uprawy rolne i leśne. Jeśli sposób użytkowania jest dostosowany do charakteru środowiska przyrodniczego i geograficznego, jest to krajobraz harmonijny. W przypadku pojawienia się niekorzystnych, postępujących