1

1.    Co jest przedmiotem badań ekonomiki turystyki

Ekonomika turystyki to dyscyplina naukowa ekonomii, która bada zjawiska i prawidłowości ekonomiczne w niej występujące. Przedmiotem badań naukowych w ekonomice turystyki jest analiza zjawisk i procesów turystycznych, ustalenie w jakim stopniu ruch turystyczny wpływa na dobrobyt społeczeństwa i zaspokaja jego potrzeby. Przedmiotem badań jest przede wszystkim społeczeństwo. Obiektem poszczególnych badań są usługi turystyczne a także produkcja - ich cena, koszt i poziom świadczeń.

2.    Metody oceny walorów turystycznych danego regionu

-    metoda bonitacji punktowej - polega na przyporządkowaniu wartości liczbowych (punktów) poszczególnym elementom walorów środowiska przyrodniczego według przyjętej skali wartości.

-    mapa atrakcji turystycznych - jest przestrzennym obrazem rozmieszczenia wszystkich lub wybranych walorów turystycznych. Najważniejsze elementy zostają zaznaczone i rozpisane w legendzie.

-    inwentaryzacja - podstawą jest zbieranie materiałów i praca w terenie. Rezultat może być przedstawiony w formie zestawienia statystycznego uzupełniony opisem.

-    EGZ - poszczególnym podstawowym jednostkom badawczym przypisuje się sumę punktów bonitacji za występujące na ich terenie walory turystyczne. Przyporządkowanie punktów następuje na podstaw ie przyjętej przez badacza skali wartości.

3.    Turystyka jako znacząca branża gospodarki

Turystyka siała się bardzo dochodową dziedziną życia w wiciu społeczeństwach. Przynosi dochody dużej grupie ludzi i zapewnia solidny wypoczynek oraz dostarcza mnóstwo nowych przeżyć innym szczególnie tym z wielkich aglomeracji miejskich. Cbcąc spędzać kilka wolnych dni warto stawiać na dobrze zorganizowaną turystykę. Rozwój gospodarczy związany jest z rozwojem turystyki poprzez: wzrost dochodu ludności, relatywny spadek cen, stałe doskonalenie komunikacji, itp.

4.    Zadania Polskiej Organizacji Turystycznej (POT)

-    promowanie Polski jako kraju turystycznie atrakcyjnego pod względem kulturowym i przyrodniczym

-    organizowanie targów i seminariów

-    zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na święcie

-    inicjowanie, funkcjonowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej

-    materiały promocyjne

-    współpraca z samorządem terytorialnym, gospodarczym oraz zc stowarzyszeniami w dziedzinie tuiysL

-    zwiększenie obecności Polski jako atrakcyjnego w celu podróży w zagranicznych mediach

-    synchronizacja działań POT-u z ogólnym planem poprawy wizerunku Polski w krajach IJE

5.    Fazy rozwoju turystyki

W historii rozwoju turystyki można wyróżnić 3 podstawowe fazy, które ukazują najpełniej zasadnicze zmiany np. w sferze popytu i motywacji wyjazdów.

-faza 1 - obejmuje okres od zakończenia 1 wojny światowej do końca lat 50-tych -w wyjazdach przeważały cele wypoczynkowe i rekreacyjne

-    faza II - obejmuje lata 1960 - 1980, następuje wyraźny wzrost liczby wyjazdów, główne motywy to konsumpcja, cele pozostają niezmienione (bierny wypoczynek i konsumpcja)

-    faza iii - od początku lat 80-tych - prócz motywów wypoczynkowych pojawia się motyw psychiczny, tj. potrzeba nowych doznań, doświadczeń, poznania.

W Polsce wyróżniamy następujące fazy rozwoju turystyki:

-    okres prekursorski- obejmuje lata do 1873 r. - na rozwój turystyki w początkowym okresie mieli wpływ St. Staszic, J. U. Niemcewicz, W. Pol. Ludzie dążyli do znalezienia atrakcyjnych miejsc dla wypoczynku. Wówczas popularne stało się odwiedzanie Tatr, które stały się miejscowością uzdrowiskową, ośrodkiem turystycznym i sportowym oraz zimową stolicą Polski,

-    lata 1873 - 1918 - w 1873 roku powstaje Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie, którego założycielami byli m.in. Tytus Chałubiński. Celem Towarzystwa stało się badanie gór, budowa schronisk, ochrona przyrody, organizowanie wycieczek. W 1874 r. założone zostaje pierwsze schronisko nad Morskim Okiem. W 1906 r. w W-wie zostaje utworzone Polskie Towarzystwo Krajoznawcze, celem jego było zbieranie wiadomości krajoznawczych, gromadzenie zbiorów naukowych, organizowanie wycieczek.