3582320496

Laboratorium Sieci i Systemów Telekomunikacyjnych	Wykonali: 1) Mateusz Suder 2) Bartłomiej Polniak
Rok akademicki: 2011 / 12	Rok studiów : III	Semestr: zimowy
Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja
Temat ćwiczenia : Badanie układów kompresora i ekspandora jako podzespołów
	kodeka PCM
Data wykonania ćwiczenia : 29.11.2011 r.		Ocena:

Wstęp teoretyczny

PCM to modulacja kodowo-impulsowa, będąca zarazem najpopularniejszą metodą reprezentacji sygnału analogowego w systemach cyfrowych. Przesyłanie danych w postaci ma wiele zalet, do jakiej zaliczymy możliwość cyfrowego przetwarzania sygnałów, kompresji, a także kodowania kanałowego, pozwalającego dopasować sygnał do parametrów kanału transmisyjnego, przez np. eliminację składowej stałej lub zawarcie w widmie prążka częstotliwości zegarowej.

Modulacja PCM jest stosowana nu in. w telekomunikacji, do zapisu na płytach CD i w wielu zastosowaniach przemysłowych.

Kodek PCM przeznaczony jest do kodowania i dekodowania sygnałów akustycznych. Kompadancją nazywamy kompresję i ekspansję sygnału. Przyczyną kompadancji jest zmniejszenie przedziałów kwantyzacyjnych dla małych sygnałów w stosunku do ich szerokości dla sygnałów dużych. Przy kodowaniu takim małe próbki nie są tłumione, natomiast większe podlegają durnieniu zgodni z określoną krzywą kompresji.

CZĘŚĆ NADAWCZA:

Na wejście układu składającego się z komparatora, rejestru aproksymującego SAR (ustalanie wag), expandora i przetwornika cyfrowo - analogowego. Zadaniem części nadawczej jest spróbkowanie wejściowego sygnału analogowego i konwersja na 8 bitowy sygnał PCM.