Rysunkiem wykonawczym nazywa się osobny rysunek poszczególnych części danego mechanizmu, na podstawie, którego będzie wykonana część maszynowa. Może on dotyczyć półwyrobu (odlewu, odkuwki itd.) lub części gotowej (koto pasowe).
Przy projektowaniu nowego urządzenia lub maszyny rysunki wykonawcze opracowuje się na podstawie zatwierdzonego rysunku złożeniowego. Rysunek wykonawczy musi być szczegółowo opracowany pod względem rysunkowym, wymiarowym oraz technologicznym, gdyż jest on podstawą do bezpośredniego wykonania danej części w warsztacie, jej kontroli i odbioru. Rysunki wykonawcze powinny być w zasadzie sporządzane w podziałce 1:1, ale ponieważ jednocześnie należy unikać rysowania jednej części na kilku arkuszach, w zmniejszeniu 1:2 (wyjątkowo 1:5) na jednym arkuszu niż 1:1 na kilu arkuszach, przy czym bardziej zawiłe, drobne fragmenty jej budowy przedstawia się w dodatkowych rzutach cząsteczkowych, w podziałce 1:1 lub nawet w powiększeniu. Jeżeli narysowanie rzutów części na kilku arkuszach jest konieczne, to poszczególne arkusze numeruje się i rzuty oznacza się wg odpowiednich metod rzutowania.
Rysunek wykonawczy musi zawierać tabliczkę rysunkową umieszczoną w prawym dolnym rogu arkusza. Zasadnicza różnica między tabliczką rysunku wykonawczego, a złożeniowego polega na tym, że tabliczka rysunku wykonawczego zawiera tylko tabliczkę podstawową bez wykazu części.
Rysunek wykonawczy, poza prawidłowymi i wykonanymi w niezbędnej liczbie rzutami i przekrojami, musi zawierać:
> niezbędne wymiary oraz ewentualnie ich tolerancje,
> oznaczenie stanu powierzchni (chropowatości, kierunkowość, sposób obróbki powierzchni),
> oznaczenie obróbki cieplnej i powierzchniowej,
> tolerancję kształtu, położenia i bicia,
> oznaczenie powłok (ochronnych),
> wszystkie dodatkowe uwagi niezbędne do prawidłowego wykonania części.
W programie CATIA możemy tworzyć rysunki wykonawcze na dwa sposoby. Pierwszy sposób to tworzenie rysunku poprzez włączenie modułu „Draftuig”, ustawienie odpowiednich wielkości i rysowanie elementu. Drugi sposób to stworzenie elementu bryłowego (3D) i na jego podstawie opracowanie rysunku wykonawczego tego elementu. W sposobie drugim możliwe jest wygodne i szybkie tworzenie przekrojów, półprzekrojów oraz kładów.