3582321055

13. Prezentacja antygenów limfocytom T

-    limfocyty T w przeciwieństwie do limfocytów B odpowiadają tylko na antygeny związane z cząsteczkami prezentujących antygen (rozpuszczalne nie)

-    fragment antygen u związany w rowku cz.MHC zwany jest agretopem

-    cz.MHC Idasy I - charakter zamknięty - peptyd (8-10 aa) końcami zakotwiczony w kieszonkach w rowku może się uwypuklać (najczęściej uwypukla sięepitop)

-    cz.MHC Idasy II - charakter otwarty - końce peptydu (13-17 aa) wystają po obu stronach rowka

-    epitop łączy się z łańcuchami a i (i receptora TCR

-    limfocyty T rozpoznają więc głównie 1-rzędową, być może i ll-rzędową struktiwę antygenów białkowych i liniowe determinanty

-    immurtoglobuliny rozpoznają strukturę lll-rzędową, determinanty zarówno ciągłe jak i nieciągłe

-    prezentacja z cz.MHC I - antygeny syntetyzowane w komórce prezentującej (prezentują prawie wszystkie komórki)

-    prezentacja z cz.MHC II - antygeny pochłonięte przez komórkę drogą endocytozy (prezentują wybrane komórki)

-    limfocyty T CD8+ - rozpoznają antygeny syntetyzowane w komórce prezentującej połączone z cz.MHC I

-    limfocyty T CD4+ - rozpoznają antygeny pochłonięty przez komórki prezentujące połączone z cz.MHC II

Prezentacja antygenów z udziałem cz.MHC I

-    antygeny endogenne (białka cytoplazmy, przeznaczone do wydzielania, białka błonowe i pasożytów wewnątrzkomórkowych)

-    cz.MHC I powszechne w komórkach - prawie wszystkie mogą prezentować

-    antygeny mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych, głównie wirusów!

-    wstępna proteoliza w cytoplazmie (proteasomy) i siateczce śródplazmatycznej, przedtem ubikwitynacja (do lizyny)

-    w ubikwitynacji enzymy: aktywujące ubikwitynę, przenoszące i ligazy łączące ją z białkiem

-    proteasomy w cytoplazmie i w jądrze kom (proteasom 26S - cylinder 20S i 2 kompleksy regulatorowe 19S)

-    cylinder z 4 pierścieni: 2 zewnętrznych (7a) i 2 wewnętrznych (7{ł) z kanałem w środku

-    3 spośród 7 pod jednostek p aktywność: trypsynopodobna, chymotrypsyno podobna i kaspazopodobna (enzymy)

-    kompleksy regulatorowe - miejsce przyłączenia poliii>ikwityny

-    oligopeptydy z proteasomy rozkładane przez aminopeptydazy i endopeptydazy

-    część z nich transportowana przez transporter TAP1 i TAP2 do siateczki śródplazmatycznej - łączenie z MHC I

-    droga ta nie krzyżuje się z drogą endocytozy

-    w procesie łączenia się 2 łańcuchów cz.MHC I ze sobą i z peptydem uczestniczą białka opiekuńcze: kalneksyna, kalretikuiina i tapasyna

-    wiriey bronią się przed zniszczeniem zahamowaniem ekspresji cz.MHC I - komórki bez MHC I nie może prezentować antygenów limT i nie może być zniszczone przez limTc - niszczą je jednak przezornie komórki NK (sygnałem jest właśnie brak MHC I)

-    INF y stymuluje ekspresję aktywatora proteasomu i syntezy 3 nowych podjednostek LMP-2, LMP-7 i MECL1 - tak zmieniony proteasom wykazuje wzmożoną aktywność i nazywany jest imm unoproteasomem

-    prezentacja krzyżowa - komórka dendrytyczna prezentująca antygeny wirusowe nie misi być wirusem zakażona - może uzyskać te antygeny z fagocytozy zakażonej, może je prezentować z cz.MHC II i nietypowo z cz.MHC I

Prezentacja antygenów z udziałem cz.MHC II

-    w prezentacji antygenów (peptydy i polisacharydy) egzogennych uczestniczą: komórki dendrytyczne, limB i makrofagi

-    antygeny rozpuszczalne i nierozpuszczalne podlegają endocytozie w drodze pinocytozy (pić) i fagocytozy (jeść)

-    endocytoza rozpoczyna się po związaniu się cząsteczki z odpowiednim receptorem

-    powstają endosomy wczesne, późne i lizosomy poprzez zmniejszające się pH (pompa protonowa zależna od ATP)

-    proteoliza zaczyna się we wczesnych endosomach - cząsteczki jeszcze nie na tyle pocięte, że mogą być prezentowane z MHC II

-    proteazy cysternowe, serynowe i as pa rag i nia nowe, karboksylowe i metaloproteazy

-    w endosomach (specjalny przedział MHC klasy II) odłączenie od cz.MHC peptyd u CUP (zabezpiecza przed przypadkowym wiązaniem peptydów endogennych w siateczce endoplazmatycznej) i przyłączenie obecnego w endosomach antygenu (pomagają HLA-DM i HLA-DO)

-    komplesky powstałe z połączonej MHC i antygenu wędrują do błony komórkowej, mogą być jeszcze przycinane antygeny

-    prezentacja w połączeniu z MHC II obejmuje: antygeny obce, autoantygeny komórek prezentujących i innych organizmu

-    jedna komórka może prezentować wiele różnych antygenów jednocześnie, przez różne MHC

Prezentacja antygenów przez cząsteczki CDI

-    pod względem budowy cz.CDl przypominają cz.MHC I (łańcuchy ol, a2, a3 połączone z p2-makrogk>buliną)

-    rowek obszerny i hydrofobowy

-    cz.CDl a, b i c na profesjonalnych komórkach prezentujących antygen, cz.CDl d także na innych

-    z udziałem endosomów prezentują one limT antygeny o charakterze gliko- i fosfolipidów mikroorganizmów i własne

-    prezentacja niezależna od białek TAP jak i HLA-DM, uczestniczą sapozyny i apoE

Komórki prezentujące antygen

-    prezentacja antygenów w połączeniu z cz.MHC I - rozpoznanie komórki przez limTc i jej zniszczenie

-    prezentacja antygenów w połączeniu z cz.MHC II - prezentacja limTh tylko przez niektóre komórki

-    komórki prezentujące antygen: komórki dendrytyczne, makrofagi i limfocyty B mogą prezentować obiema drogami

Komórki dendrytyczne:

-    długie wypustki przypominające dendryty i wy piętki blaszkowate w ciągłym ruchu, dwie główne populacje znane:

komórki dendrytyczne limfoidalne (wydzielają duże ilości interferonów typu I [IFN-cs,-{),-«)]) komórki dendrytyczne mieloidalne (wydzielają 11-12 i preferencyjnie indukują aktywacją limThl)

-    różnicowanie ich stymulują: IM-, GM-CSF, SCF, TGF-fi, TNF, TRANCE, kontakt z CD40L

-    różnicowanie hamują: IHO, VEGF (czynnik wzrostu śródbłonka naczyń)

-    droga wędrówki prowadzi ze szpiku przez krew do tkanek większości narządów (oprócz mózgu) gdzie giną

-    do miejsca inwazji mikroorganizmów przyciągane są przez odpowiednie chemokiny, przechodzą przez nabłonki

-    do komórek dendrytycznych antygeny dostają się też za pośrednictwem komórek M

-    po wychwyceniu antygenu wędrują do narządów limfatycznych, aby je zaprezentować limT, lub poprzez krew do śledziony

-    ułatwiają im to chemokiny przyciągające je do narządów limfatycznych, a także wytwarzane przez nie same (przyciągają limT)

-    cechami dojrzałych komórek dendrytycznych są:

dendrytyczne wypustki ziarna Birbecka w cytoplazmie

markery powierzchniowe: CDla, CD40, CD54, CD58, CD80, CD83, CD86, DC-SIGN brak CD14 i M-CSFR d uża ekspresja cz.MHC I i II