3582321302

1. Przypadki, w których dopuszczalne jest stosowanie lokalnego przy zakładaniu osnowy poziomej:

Dopuszcza się czasowe stosowanie układów lokalnych w przypadku wykonywania pomiarów uzupełniających i bieżącej aktualizacji mapy zasadniczej. Tworzenie nowych układów lokalnych może następować w przypadku:

a/ zakładania osnów realizacyjnych obiektów budowlanych oraz badań odkształceń i przemieszczeń budowli i podłoża gruntowego,

b/wykonywania dokumentacji powstałej w wyniku robót geodezyjnych nie podlegających zgłaszaniu w dybie obowiązujących przepisów,

c/ obiektów specjalnych, gdy względy tecłiniczne wymagają opracowatua osnów o dokładności większej niż to wynika z zastosowania układu państwowego.

W innych przypadkach uzasadnionych technicznie i ekonomicznie tworzenie układów lokalnych może nastąpić za zgodą Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii.

Tworzenie nowych lokalnych układów współrzędnych dopuszcza sie przy zachowaniu następujących warunków:

a/ lokalne sieci osnowy geodezyjnej poziomej i wysokościowej powinny być nawiązane b/ pozostawiane w terenie stabilizowane punkty geodezyjne będą miały obliczone współrzędne i wysokości w obowiązujących układach państwowych dla punktów tych przekazuje się do ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej

-    szkic sieci punktów geodezyjnych,

-    wykazy miar zawierające wyniki pomiaru kątów / kierunków /, boków i azymutów lub wykazy przewyższeń,

-    wykazy współrzędnych wysokości w układach państwowych,

-    opisy topograficzne punktów.

Lokalny układ współrzędnych geodezyjnej osnowy poziomej powinien posiadać: a/ własny początek układu, b/ własną orientację,

c/ własną skałę, odpowiednią do zastosowanego w układzie lokalnym poziomu odniesienia.

Orientacja i skala lokalnego układu współrzędnych mogą być ustalone na podstawie współrzędnych lub innych danych liczbowych państwowego układu współrzędnych.

2.    Różnice pomiędzy układem warszawskim a układem 19G5 (nie znalazłam opisu układu warszawskiego i nie wian o nim nic poza tym ze ma minusowe współrzędne i jest układem lokalnym:/)

Państwowy układ współrzędnych płaskich prostokątnych nie jest układem jednolitym. Posiada on 5 stref odwzorowawczych (rys. 10), przy czym:

dla czterech odwzorowawczych przyjęto odwzorowanie quasi-stereograficzne (odwzorowanie płaszczyznowe ukośne, wiernokątne). Są to: strefa 1- obejmująca południowo-wschodnią część Polski; strefa 2- część północno- wschodnią: strefa 3- część północno-zachodnią: strefa 4- część południowo-zachodnią Polski

Każde odwzorowanie qnasi-stereograficzne jako wiernokątne odwzorowanie płaszczyznowe elipsoidy definiuje się, określając położenie punktu głównego (punktu styczności płaszczyzny z powierzclmią elipsoidy) oraz skalę odwzorowania w tym punkcie, będącą równocześnie skalą podobieństwa odwzorowania. W strefach 1-4 układu "1965" przyjęto skalę w punkcie głównym mo = 0,9998, tzn. zniekształcenie odwzorowawcze w tym punkcie wynosiło z założenia ? 20 cm/km. dla strefy 5 przyjęto odwzorowanie Gaussa-Krii gera z 3-stopniowym pasem odwzorowawczym. Strefa 5 obejmuje byłe województwo katowickie w granicach sprzed reformy administracyjnej 1975 r.

W piątej strefie odwzorowawczej rzutowania dokonano na pobocznicę walca siecznego, zatem zniekształcenia zerowe występują wzdłuż dwóch południków. Między tymi południkami zniekształcenia przybierają wartości ujemne, na zewnątrz nich zaś dodatnie.

3.    Podstawowe zasady wykonywania pomiarów geodezyjnych:

1)    Pomiar od ogółu do szczegółu

2)    Pomiar^- elementów nadliczbowych - kontrola obliczeń

3)    Jednolitość prac geodezyjnych:

-    jednolity system miar,

-    jednolity system odniesienia i odwzorowania wyników pomiarów,

znormalizowana treść, dokładność i forma opracowali typowych.

Stosowanie sprawdzonych instrumentów pomiarowych

4)    Jednolity system odniesienia opracowań geodezyjnych i kartograficznych