3582322730

Przekształcanie form sprawozdawczych w formy analityczne.

Rachunek zysków i strat można sporządzać w czterech wariantach; porównawczy i kalkulacyjny w formach; drabinkowej i tabelarycznej. Formy muszą być czytelne, zależne od tego dla kogo i w jakim celu je sporządzamy.

Czytelne - eliminować mają pozycje, które uznaje się za zbędne, to znaczy;

•    jeżeli są dane dotyczące roszczeń spornych po stronie aktywów, i po stronie pasywów rezerwy utworzone na te roszczenia, to możemy wyeli minować te pozycje

•    jeżeli występują należne, lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału, to kapitał akcyjny zostaje pomniejszonyo kwotę wyszczególnioną w tych należnych wkładach, sama zaś pozycja należnych wkładów zostaje usunięta z bilansu

•    jeżeli dysponujemy danymi dotyczącymi podziału zysku netto, to fakt ten zostaje uwzględniony w bilansie analitycznym Zysk netto dzieli się na dywidendę i zysk zatrzymany (pozostawiony). Część tego drugiego odpisuje się na kapitał rezerwowy, fundusze specjalne, bądź pozostawia nierozliczoną. Dywidendy stają się elementem zadłużenia bieżącego.

Analiza pionowa - w bilansie analitycznym staramy się uchwycić udział elementów składowych w całości, np. majątku trwałego w ogóle aktywów. Struktura jest zwyczajowo wyrażana w procentach. Mając strukturę możemy policzyć jej zmiany. Wyrażane są one w punktach procentowych. Analiza pionowa polega przede wszystkim na badaniu struktury.

W rachunku zysków i strat za bazę przyjmuje się przychody ze sprzedaży lub zysk netto. Czasem jednak porównania są nieadekwatne, często nie przeprowadza się analizy struktury.

Analiza pozioma polega na porównaniu elementów z majątku z elementami kapitału. W innym ujęciu to analiza zmian pozycji bilansu i rachunku wyników w czasie. Pozwala wyliczyć takie wartości jak przyrost absolutny, przyrosty względne w procentach: tempo zmian, indeks dynamiki.

Przyrost absolutny - inaczej różnica absolutna, odchylenie ogółem, zmiana bezwzględna to różnica pomiędzy poziomami badanego zjawiska w okresach; badanym a podstawowym. Różnica absolutna odpowiada na pytanie o ile zwiększył się lub zmniejszył poziom badanego zjawiska w okresie badanym w porównaniu do okresu podstawowego.

Tempo przyrostu - inaczej przyrost względny określa stosunek przyrostu absolutnego do poziomu zjawiska w okresie uznanym za podstawowy. Odpowiada na pytanie o ile razy przyrost absolutny badanego zjawiska jest wyższy lub niższy od jego poziomu w okresie podstawowym. Wskaźnik zmian, do którego często zawęża się składniki dynamiki, oznacza stosunek poziomu zjawiska w okresie badanym do stanu w okresie podstawowym

Podział majątku trwałego:

1.    Wartości niematerialne i prawne.

2.    Rzeczowy majątek trwały.

3.    Finansowy majątek trwały.

4.    Należności długoterminowe.

Majątek obrotowy:

1.    Zapasy.

2.    Należności krótkoterminowe.

3.    Papiery wartościowe przeznaczone do obrotu.

4.    Środki pieniężne.

Rozliczenia międzyokresowe czynne.

Kapitały własne:

1.    Kapitał podstawowy.

2.    Kapitał zapasowy.

3.    Kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny.

4.    Pozostałe kapitały rezerwowe.

5.    Niepodzielony wynik finansowy z lat ubiegłych.

6.    W^nik finansowy do dyspozycji przedsiębiorstwa.

Kapitały obce: