3582325133

LABORATORIUM Z CHEM1	ET FIZYCZNEJ
ŚLIWIŃSKA MAGDALENA ([e-mail]) KAROL ŚLADOWSKI ([e-mail])	ZESPÓŁ G GRUPA 11	AGH WIMiC	Ocena:

Ćwl. OZNACZANIE STOPNIA I STAŁEJ DYSOCJACJI METODĄ _KOLORYMETR YC ZNĄ:_

Prowadzący; dr inź. A.RAKOWSKA, drini. J.PRAŻUCH

Data wykonalna ćwiczenia; 03.03.2004 r._

Data oddania sprawozdania:_

Data zaliczenia:

I. Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia jest głębsze zrozumienie zagadnienia dysocjacji w elektrolitach słabych i mocnych, oraz zależności stopnia dysocjacji od stężenia roztworu. Głębsze zrozumienie prawa rozcieńczeń Ostwalda i prawa działania mas oraz ich ograniczonej stosowalności. Opanowanie materiału w zakresie absorpcji światła w roztworach. Teoretyczne i praktyczne opanowanie metody kolorymetrycznej.

II. Definicje:

Dy socjacja: rozpad cząsteczek związku chemicznego na prostsze rodzaje chemiczne: atomy, jony, prostsze cząsteczki, wolne rodniki.

Dysocjacja elektrolityczna: jest rozpadem elektroobojętnych cząsteczek elektrolitu na jony (aniony i kationy). Dysocjacja elektrolityczna jest procesem równowagowym, stała dysocjacja elektrolityczna nie zależy od stężenia elektrolitu.

Dysocjacja termiczna: następuje pod wpływem odpowiednio wysokiej temperatury, ulegają jej wszystkie związki chemiczne.

Stopień dysocjacji: elektrolitycznej dla danego elektrolitu w roztworze (Ot), definiowany jako jest to stosunek cząsteczek (moli) zdysocjowanych (c) do liczby cząsteczek (moli) wprowadzonych pierwotnie do roztworu (c_a):

CL- C / Co    (!)

wpływa na wartość przewodnictwa elektrycznego roztworu i jest podstawą klasyfikacji elektrolitów na mocne (a £ 1) i słabe (Q£«l).

Elektrolity mocne: sole, wodorotlenki I i II grupy, kwasy HC1, HBr, HI, HNO3, H2SO4, HCIO4

Pozostałe elektrolity są słabe. Np. kwas borowy, H3B03, należy do elektrolitów słabych.