Model Edgewortha - przyjmuje się, że cena jest zmienną decyzyjną, natomiast produkcja jest wielkością wynikową. Ponieważ duopoliści posiadają ograniczone zdolności produkcyjne, cena sprzedaży (jednakowa dla obydwu producentów) może się zmieniać w granicach wyznaczonych przez poziom górny (cena monopolowa) i przez poziom dolny (maksymalne zdolności produkcyjne). Model nie dostarcza jednoznacznego rozwiązania w postaci jedynej ceny i wielkości równowagi.
Model Chamberlina - w tym modelu duopoliści dochodzą do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem jest równy podział zysku monopolowego. Równowaga duopolu Chamberlina jest taka sama jak równowaga monopolu pełnego. Każdy z monopolistów wytwarza połowę optymalnej dla gałęzi wielkości produkcji i sprzedaje ją po jednakowej cenie równowagi.
Model konkurencji monopolistycznej łączy ze sobą elementy rynku doskonale konkurencyjnego i monopolu pełnego, liczni producenci oferują kupującym zróżnicowane produkty, będące w stosunku do siebie bliskimi substytutami. Przedsiębiorstwo spotyka się z dwiema krzywymi popytów w zależności od tego, czy w odpowiedzi na zmianę ceny jego produktów konkurenci zmieniają ceny swoich produktów.
Założenia konkurencji monopolistycznej:
- produkty na rynku są zróżnicowane i posiadają bliskie substytuty
- swoboda wchodzenia na rynek i opuszczania go
- wielu kupujących i sprzedających
- założenie doskonałej informacji o rynku
Cena równowagi - cena, przy której występuje zrównoważenie popytu i podaży. Jest to cena, w kierunku której będzie zmierzał rynek i na poziomie której pozostanie po jej osiągnięciu (przy założeniu, że w otoczeniu nic nie ulegnie zmianie).
Koszty stałe - nakłady, które musi ponosić przedsiębiorca niezależnie od wielkości produkcji, np. czynsz, koszty konserwacji, płace służb administracyjnych.
Koszty zmienne - nakłady przedsiębiorcy związane bezpośrednio z produkcją. Ich poziom zależy wprost od rozmiarów produkcji, rosną ze zwiększaniem się rozmiarów produkcji.
Krzywa obojętności przedstawia wszystkie kombinacje konsumpcji dwóch dóbr, które są dla konsumenta obojętne. Każda z tych kombinacji daje konsumentowi takie samo zadowolenie.