3582334208

Geneza i dynamika zjawiska.

Marta jest najmłodszym domownikiem. Wychowuje się wśród ludzi dorosłych, a kontakt z rówieśnikami ma głównie w szkole. Od początku życia była otoczona „parasolem ochronnym”, a wszystkie Jej potrzeby i kaprysy były natychmiast spełniane. Wszyscy Jej ustępowali nie stawiając żadnych wymagań czy warunków, tkwiąc w błędnym myśleniu:

„Ona jest jeszcze mała, jesteś starszy - ustąp Jej”.

W latach przedszkolnych, postrzegana była przez wychowawców jako dziecko przebojowe, odważnie wyrażające swoje myśli, opinie na dany temat czy mówić i zaspokajać swoje potrzeby. Uważana była również za dziecko koleżeńskie i uczynne. Obecnie już wiem, że wynika to z chęci bycia ważniejszą i mądrzejszą od innych. Sytuacja zaczęła nas niepokoić z chwilą podjęcia nauki w szkole. Początkowo bardzo chętnie spotykała się po lekcjach z koleżankami. Cieszyła się z nowych znajomości, które tak szybko jak się zaczęły, tak samo szybko się skończyły. Obecnie przebywa w grupie cliłopców, również z cliłopcem z własnej woli siedzi w ławce. Jest łubiana przez nauczycieli, przez rówieśników tolerowana. Do zabaw wybiera dzieci młodsze od siebie, nad którymi może dominować. Z obserwacji moich wynika, że problem ten narasta.

Znaczenie problemu

Skutki przedstawionych zachowań mogą być różnorodne. Nieumiejętność współpracy w grupie, kłótliwość, nie dostrzeganie potrzeb innych, narzucanie swojego zdania mogą być przyczyną odrzucenia przez rówieśników. Wyalienowanie może przyczynić się do niskiej samooceny i niepowodzeń szkolnych W życiu dorosłym może być postrzegana jako osoba samolubna, zarozumiała, egoistyczna i autokratyczna. Może mieć problemy w kontaktach między ludzkich.

Program zadań.

Jedną z metod jaką postanowiłam zastosować jest wyciąganie konsekwencji z nagannego zachowania za pomocą systemu kar i nagród. Wcześniej wszystko otrzymywała bez trudu, obecnie chcę wprowadzić zasadę, że na wszystko należy zasłużyć, zapracować.

Prowadzenie rozmów z dzieckiem, opartych na dialogu, gdzie główny nacisk jest na wyciąganie wniosków z przedstawionych przez wychowawcę sytuacji.

Inscenizacja domowników zachowań zaobserwowanych u Marty, w celu obserwacji reakcji dziecka oraz skłonienia do przemyśleń. Rozmowa z dzieckiem na temat wyciągniętych wniosków.