3582334271

2

2

p = ar ctg

2<sn

(Ą-&

E_K = Af

V - objętość

^mvi

2

m,v,“

~2~

3 V

leż amplituda A Ran

x = \e'^u si n( cor + (p) S- stała tłumieni A = \e*' (o=yJa^ -S²

DrKHiiia w yiuuszoiie - tą lo drgania pwtlającr wtedy, gdy punkt A gający w ost odku o stałej tłumienia 6 poddany jest dodatkowo działaniu siły F sinusoidalnie zmiennej z biegiem czasu

F - F₀sinQt Q- pulsacjazmiansilyF x = 8sin|Qf-p)

mVU₀²-^)+l2^l²

♦    dtgania wymuszane odbywają się z pulsacją Q siły wymuszanej

♦    dtgaiua wymuszane mają mną fazę niż siła wymuszająca.

Rezonans. Powstaje gdy pulsacja siły wymuszonej jest tak dobrana że drgania wymuszcne odbywają się z

maksymalną amplitudą = Ja^ — 2 S²

PODST. POJĘCIA RUCHU FALOWEGO Fale dzielimy na:

♦    mechaniczne

♦    elekttomagt*iyczne

♦    głosowe

Istnienie fal mechanicznych związane jest ze zjawiskiem ludu występującym w ośrodkach sprężystych istotą takiego ośtodka jest istnienie sił sprężystych wiążących cząstki z kidtych są zbudował* Wprowadzenie zalnazeuia powoduje jego ptzechodzenie na kolejne sąsiadujące warstwy wprawiając je w rudi drgający Ruch falowy związany jest z dwoma procesami z transportem energii przez ośrodek od cząsteczki do cząsteczki i z mchem drgającym poszczególnych cząstek dokoła ich położenia równowagi.

Pronatń fali jest to każdy k*ru*k rozchodzenia się żabia zenia

Powierzc linia falowa jest to zbiór punktów ośrodka, w których zaburzenie ma tę samą fazę drgania w dai*j chwili

Czoło fali jest to powierzchnia fali nąjdalcj odwinięta od źródła

Fala plaska jej promienie stanowią zbiór prostych tównoległych

Fala poprzeć zna -kierunek mchu zata* zenia jest prostopadły do kierunku mchu drgając ego cząsteczki Fala podłużna -jest to fala której kierunek mchu drgającego cząsteczek jest równoległy dokiemnku mchu zatai zenia

Długość fali odległość między dwiema najbliższymi cząsteczkami ośrodka które mają jednakowe fazy Agat V=X/T

HM

FAt = mAV £ - moduł Younga

F = SE— Av= — V = JI I    At

prędkość rozchodzenia się fali w pręcie zależy od modułu Yamga i gęstości czyli wielcości charakteryzujące jego własności materiału a nie od ptzekroju czy wywołai*go odkształcenia Knerjgai natężenie fali

Natężenie fali jesl to ilośó morgu pnenoszonej w jednostce czasu ptzez jednostkę powierzchni ustawianej prostopadle do kietimku rozchodzenia się fal. W układzie SI natężenie fab wyraża się w W/ni*

Natężenie fah I można powijać z mną w*Bcością, a mianowicie z gęstością ei*igii fali

I-WV W =

Q

V-pi{dk<itZ lanhocbrnM Uf fili auwłui

U.- jmpbiuk pfdoui nahihłBonnio

liilerferenc ja jeżeli przez ośrodek sptężysty przechodzą dwie (lub kilka) fale pochodzące z różnych źródeł, lo wychyleniu jakiemu podlega każda cząstka ośrodka będzie sumą wychyleri spowodowanych przez poszczególne fale. Oznacza toi że każda z cząstek drgających uczestniczy w kilku wzajemn* nakładających się ruchach, kióte mogą się osłabiać* lub wzmacniać w zależności od lego czy odbywają się w fazach zgocfciych czy przeciwnych Zjawisko polegające na wzmacnianiu i osłabianiu Agat i będących wynik*m nakładania się dwóch faz o jednakowych częstaliwościach i zgodnych fazach nazywamy interferencją fal Fale stojące W przypadku interferencji dwóch fal o jednakowych ampbnidach. częstościach i prędkościach rozchodzących się w przeciwnych kierunkach powstaje fala stojąca Fale stojące może powstać również na srskraek interferencji fali KINF.TYC7.NO MOLEKULARNA TEORIA GAZÓW. T eoria ta opiera się na następujących założeniach ogókiych:

1.    Ciała mają budowę nieciągłą składają się z Aobnych cząsteczek w postaci atomów lub cząstek (tnołekułów)

2.    Wymienia* elementy budowy ciała są w ciągłym mchu. waiości liczbowe i kinetyczne kieiimki prędkości poszczególny cli elementów są różne.

3.    Pomiędzy poszczegókiymi elementami bud owy ciał występują siły wzajemnego oddziaływania

Dla gazów:    zakładamy, ze każda cząsteczka

pousza się swoboArie bez działania sil aż do momeiMu zderzenia z inną cząsteczką albo ścianką naczynia.

Stąd wniosek, że odcinki Aóg między kolejnymi zderzeniami są ptzebywane ruchem jednostajnym prostoliniowym Wobec zip eh*j przypadkowości zderzeń Aogi te mają tóźne dkigośc 1

a)    cząstki gazów na siebie n* działają aż do momeiMu zderzenia

b)    rozmiary cząsteczek można pominąć, traktując je jako punkty Cząsteczki podczas zderzeń zderzają swe prędkości Zderzenie cząstek gazowych można traktować jako zderzenie doskaiale sprężyste. ŚreArią długość mchu prostoliniowego przebiegu między dwoma zderzeniami wyliczało z bardzo wieluej liczby tych przelotów nosi nazwę średniej Aogi swobodnej

Kinrtyc ma interpretacja ciśnienia założenia dla interpretacji ciśnienia:

a)    gaz jest zawarty w naczyniu kulistym o promieniur

b)    gaz jest lak zamknięty, że można brać pod uwagę tylko zdetzenia za ściankami naczynia zaniedbując zderzenia międzycząsteczkowe.

RYSS

_F _ d(mv) dt

mvcosa-(-mvcosa) = 2mvcosor v

liczba uderzeń n = — AB = 2AH = 2r AB

Zmiana pęAt odpowiadająca 11 uderzeniom (w czasie ls) będzie miarą siły oddziaływanie 1 cząsteczki na ściankę naczynia wyraża się wzorem F 2nivcos« niy^/2

Całkowita siła F =

r

ciśnienie p = — S = hlJr² S

mv,

3V 2 E_k

p =---

3V

Kinetyczna interpretacja temperatury

pV = ^E,-> PV=|W

3    3

Zakładamy, że badana ilość gazu odpowiada 1 molowi V \ 111 pYm RT N=N*

— N, —^ = RT    —    —» stała    Boltzmam

3    2    N_A

A = k=U 80x10-: 2    3    N_a    N_a    i

oaŁ.lkr

2    2

ŚieAua «*rgia kinetyczna rudru postępowego cząsteczek jest tylko funkcją temper amiv bez względnej Nie zależy od rodzaju gazu ani od jego ciśnienia. Temperataa jest wielkością statyczną Zakładamy, że dwa tózne gazy mają jeArakową temperaturę, cząsteczki pierwszego gazu mają masę

m_tvf    m₂v2    m,    v₂

m . a dmgiego m. -=- -= —

2    2    m₂    vf

Gazy rzeczywrtste i równanie van der Waaha

Hp »s

Dla gazów rzeczywistych przy ciśnieniach 10^ł-10' N/ta* można stosować prawo Bogle a-Mariotte a

Równanie Bogle a-Manotte a oArosi się do przemian kzaermicznych określarej masy gazu T=ccnst. To Ewh=CONST N=ccnst. Stąd pV=co»t.

Praw o .\vogarda

Mówi że w je Arakowych objęt ościach różnych gazów mierzonych pod rym samym ciśnieniem i w tej samej temp. ZnąjAije się jednakowa liczba cząstek

2 m,

Igaz P = -—^L

2    tn₂ m₂v₂

3    V 2

Wobec równości p. V aaz śreAikh rueigii kinetycznych cząstek obu gazów N₍=Nj Całkowita energia wewnętrzna U gazu rzeczywistego nie tówna się. jego energii kinetycznej, gdyż między