4725 = 312-15 + 45 i iii
w = p • q + r 45 < 312 1 1 r < p
Przykład 3. w p q
i i i
4725:312 = 15 -312 1605 -1560 45 -> r
W(z) P(z) Q(z)
( —6z3 + z2 +15z —5):(2z2 + 3z —2) = -3z+5 6z3+ 9z2— 6z 10z2+ 9z—5 — 10z2 — 15z+10
— 6z + 5-+jR(z)
— 6z3 + z2 + 15z—5 = (2z2 + 3z-2)(-3z + 5)+(-6z + 5)
i i I i
W(z) = P(z) • Q(ź) + R(z)
(st. R(z) = 1 i st. P(z) = 2) => (st. R(z) < st. P(z)).
Stopień reszty jest mniejszy od stopnia dzielnika. Przykład 3 wyjaśnia treść następujących twierdzeń:
Twierdzenie 20.
a) Dla dowolnych całkowitych liczb w i p, gdzie p # 0, istnieją liczby całkowite q i r takie, że 0 < r < \p\ i w = p • q + r.
b) Dla dowolnych wielomianów W{x) i P(x), gdzie P(x) nie jest wielomianem zerowym i st. W(x) ^ st. P(x), istnieją wielomiany Q(x) i R(x) takie, że W(x) = P(x)-g(x) + P(x) i (st. R(x) < st. P(x) lub R(x) jest wielomianem zerowym).
W ćwiczeniach 1-3 znajdowaliśmy miejsca zerowe, czyli pierwiastki podanych wielomianów.
Określenie 11. Pierwiastkiem wielomianu
W(x) = a0 + alx + a2x2 + ... +an-1xn~1.+anxn
nazywamy jego miejsce zerowe, tzn. każdą taką liczbę rzeczywistą r, że W(r) = 0.
W niektórych zadaniach poszukujemy tylko pierwiastków należących do pewnego podzbioru zbioru R.
Przykład 4.
W{x) = (x — 5) (2x — 3) (x + 4) (x — n)
a) x1 = 5; wielomian W{x) ma tylko jeden pierwiastek, który jest liczbą naturalną.
b) = 5, x2 = -4; wielomian W{x) ma dwa pierwiastki całkowite;
c) x1 = 5, x2 = — 4, x3 = ^; wielomian W(x) ma trzy pierwiastki wymierne;
d) Xi = 5, x2 = -4, x3 = ?, x4 = n; wielomian W[x) ma cztery pierwiastki rzeczywiste.
Przykład 5.
a) Sprawdzamy, że liczba 3 jest pierwiastkiem wielomianu W(x):
W(x) = x3—x2 —5x —3; W{3) = 33 —32 —5*3—3 = 0.
b) Sprawdzamy, że wielomian W[x) jest podzielny przez dwumian x —3. (Wykonajcie dzielenie!)
(x3 — x2 — 5x — 3): (x — 3) = x2 + 2x +1, x3 —x2 —5x —3 = (x—3) (x2 + 2x +1).
Wx) =(x-r1)Qi{x)
Podobnie możemy sprawdzić, że liczba —2 jest pierwiastkiem wielo
przez dwumian (x+2).
85