M-4
A. Sprawdzenie prawa izochronizmu drgań wahadła sprężynowego.
1. .Zawieszamy masę 4M na sprężynie. Rozciągamy sprężynę o x=1cm i puszczamy swobodnie. Stoperem mierzymy czas N=20 wahnieri. Pomiar powtarzamy trzykrotnie.
2. Zwiększamy amplitudę drgań o 1cm, aż do 6cm i wykonujemy pomiary jak w punkcie 1.
3. Za pomocą wagi laboratoryjnej wyznaczamy masę M.
B. Badanie zależności okresu wahań od masy M zawieszonej na sprężynie i masy sprężyny m.
1. Na sprężynie zawieszamy kolejno masy M, 2M, 3M,... i wychylamy każdą z nich o x=2cm. Podobnie jak w punkcie A mierzymy czas N=20 wahnieri. Pomiar powtarzamy trzykrotnie dla każdej masy.
2. Za pomocą wagi laboratoryjnej wyznaczamy masę sprężyny m oraz odważników M
1. Zestawienie tabelaryczne wyników
pomiarów okresów i mas odważników (M) i sprężyny (m) oraz błędów pomiarowych.
2. Wykresy zależnści:
T = f(x):
T = 2.t J-; n =1,2,3,.
3. Testujemy prawo izochronizmu wahań: Okres drgań nie zależy od amplitudy drgań dla małych wychyleń (x«/)
T=f(x)=a;
gdzie a stały parametr.
4. Testujemy zależność okresu wahań od masy odważników M i masy sprężyny m. Wyznaczamy współczynnik sprężystości sprężyny k.
T = a,jM^ gdzie Mx =nM + -m\ n= 1,2,...I
3
a - "fitowany parametr” a = 2^/^; k - współczynnik sprężystości sprężyny.
Wyznaczanie współczynnika sprężystości
Z rozważań teoretycznych dotyczących rozciągania sprężyny wynika, że stałą sprężyny k można obliczyć ze związku gdzie
6 - 'współczynnik sprężystości postaciowej (zwany modułem sprężystości postaciowej) 6 = 33,385 109 N/m2 (stal), r- promień drutu,
/ - liczba czynnych zwojów sprężyny,
R - promień nawinięcia sprężyny.
Oblicz stałą k i porównaj z wartością otrzymaną z aproksymacji wyników pomiarów
Dla punktu 3. i 4. Podaj poziom ufności 1-a weryfikowanych hipotez, wartość statystyki testowej 'Ć. liczbę stopni swobody ndf. wartości parametrów a. k oraz biedy pomiarowe Aa. Ak Nanieś fitowane zależności na wykresy
5 Własne wnioski.