W budownictwie tego rodzaju, zwanym krótko szkieletowym, usztywnienie nośnej konstrukcji drewnianej następuje nie jak kiedyś za pomocą rzemieślniczych, pracochłonnych zastrzałów i połączeń ciesielskich, lecz przy użyciu płyt (poszycia). Jedność konstrukcji nośnej i poszycia tworzy pod względem statycznym tarczę. W ten sposób powstała tarcza stanowi wraz z innymi, prostopadle ustawionymi tarczami ściennymi sztywny system (co najmniej 3 osie nie przecinające się w jednym punkcie).
W budownictwie tego rodzaju, zwanym krótko szkieletowym, usztywnienie nośnej konstrukcji drewnianej następuje nie jak kiedyś za pomocą rzemieślniczych, pracochłonnych zastrzałów i połączeń ciesielskich, lecz przy użyciu płyt (poszycia).
Jedność konstrukcji nośnej i poszycia tworzy pod względem statycznym tarczę. W ten sposób powstała tarcza stanowi wraz z innymi, prostopadle ustawionymi tarczami ściennymi sztywny system (co najmniej 3 osie nie przecinające się w jednym punkcie).
Rys. 1. Wzajemnie usztywnienie plyly I szkieletu z drewna oznacza powstanie płyty drewnianej, która podobnie jak w budownictwie masywnym służy za tarczę. Ta statyczna zasada dala nazwę systemowi budownictwa płytowo-szkieletowego
Płyta służy tutaj za usztywnienie szkieletu, a jednocześnie zabezpiecza się ją przed wyboczeniem - za pomocą ciasno ustawionych słupów. Płyta i szkielet usztywniają się więc wzajemnie, co umożliwia stosowanie relatywnie małych przekrojów.
Poszycie składało się najpierw z ukośnych desek, później z płyt z tworzyw drewnopochodnych lub gipsopochodnych.
Znaczny rozwój budownictwa płytowo-szkieletowego nastąpił w Ameryce Północnej po kryzysie 1929 r., gdy następowało uprzemysłowienie i racjonalizacja we wszystkich gałęziach gospodarki.
Racjonalizacja w budownictwie drewnianym rozpoczęła się od standaryzacji przekrojów drewna na