1109145392

1.    Cel i zakres pracy

Celem pracy było zapoznanie z metodami programowania obróbki części typu wałek oraz tuleja na tokarki CNC, a także opracowanie procesu technologicznego z doborem narzędzi i parametrów skrawania.

Zakres pracy obejmuje praktyczne zastosowanie programowania ręcznego w oparciu o układ CNC firmy Haas, a także programowania automatycznego z wykorzystaniem systemu Mastercam X6. Uzyskane programy sterujące zostały zweryfikowane na symulatorze układu Haas.

2.    Cechy programowania ręcznego

Programowanie ręczne polega na napisaniu programu sterującego na określoną obrabiarkę, zgodnie z językiem oraz formatem dla danego układu sterującego. Program sterujący obrabiarką CNC zawiera uporządkowany zestaw programowych zdań, tworzących wiersze zwane blokami. Blok składa się z instrukcji tzw. słów. Słowo składa się z adresu, zapisanego dużą literą alfabetu łacińskiego, oraz wartości liczbowej.

Wśród adresów można wskazać kilka grup, rozróżniając funkcje jakimi sterują:

•    Funkcje geometryczne (X, Y, Z, A, B, C, U, V, W, D, E, I, J, K,...) określające położenie lub przemieszczenie sterowanego elementu.

•    Funkcje przygotowawcze (G) precyzujące rodzaj ruchu, interpolacji czy rodzaj programowania (przyrostowe, absolutne).

•    Funkcje technologiczne (F, S, T) odpowiadają za prędkość posuwu, obroty lub szybkość skrawania, numer narzędzia.

•    Funkcje pomocnicze (M) wykonujące czynności np. włączenia/wyłączenia chłodziwa, wybór kierunku obrotów wrzeciona, zakończenie programu.

•    Funkcje aktywacji/dezaktywacji korekcji narzędzia (G41, G42, G40).

• Funkcje wywołania cykli obróbkowych (G) na podstawie podprogramu (P, Q).

• Dodatkowe (O - numer programu, N - numer bloku, R - parametr lub powierzchnia bazowa.

Program zawarty jest pomiędzy znakami procenta (%). Wartości liczbowe dla funkcji geometrycznych podawane są z separatorem dziesiętnym w postaci kropki (.).