1636661598

KORELACJA MIĘDZYPRZEDMIOTOWA * JĘZYK POLSKI, HISTORIA, PLASTYKA*

Opracowały:

Małgorzata Busse Urszula Kliszewska Małgorzata Pudzianowska

Spis treści:

Opracowanie teoretyczne (str. 1 -7):

•    I historia str. 1

•    II j. polski str. 3

•    III plastyka str. 7

Konspekty lekcji (str. 8-16):

•    historia str. 8

•    plastyka str. 12

•    j. polski str. 14

Bibliografia str. 17 I

Reforma oświaty to przede wszystkim zmiana sytuacji ucznia w szkole po to, by stworzyć mu optymalne warunki do osiągnięcia sukcesów poprzez ukazanie możliwie najpełniejszego obrazu świata. Można tego dokonać stosując nauczanie blokowe, czyli integrację poszczególnych przedmiotów. Nauczyciele j. polskiego, historii, wiedzy o społeczeństwie oraz sztuki (plastyki i muzyki) mogą współpracować ze sobą i łączyć treści należące do pokrewnych sobie przedmiotów. Integracja powinna odbywać się wokół problemu lub treści nauczania. Łączenie przedmiotów sprzyja przepływowi wiedzy z jednego przedmiotu do innych, rozwija myślenie, uczy stosowania zdobytych wiadomości w nowych sytuacjach.

Bliski związek historii z językiem polskim przejawia się na etapie sprawnego czytania tekstu z podręcznika lub źródła historycznego. Niezbędna jest sprawność w sporządzaniu notatek, pisaniu wypracowań, czy sprawozdań. Treści programowe historii i języka polskiego dotyczą głównie utworów literackich, które mogą być wykorzystane na lekcjach. Historyk prezentuje tło epoki, np.: zagadnienia związane z prześladowaniem chrześcijan w Rzymie za czasów cesarza Nerona, czy z sytuacją Polaków po upadku powstania styczniowego, a polonista wykorzystuje dzido literackie (“Quo vadis?” H. Sienkiewicza, “Syzyfowe prace” S. Żeromskiego) pozwalające uczniowi na pełne zrozumienie realiów epoki, widzianej oczami pisarza.