Jay Friedman Reflections 09.09.2007, tłum. A
ukasz Michalski
Ćwiczyć, ćwiczyć Practice, practice
Reflections - 09/09/2007
back to table of contents
Gdy tylko minęły najgorsze upały i rozpoczęła się pora deszczowa,
rozpocząłem rozmyślania nad ró\
nymi sposobami i środkami doskonalenia
instrumentalistów. Uwa\
am, ze wiele osób popełnia błąd myśląc, \
e cały czas
który poświęcają grze na instrumencie jest ćwiczeniem. Jeśli miałeś dziś
wyćwiczyć konkretną partię materiału w określonym czasie a pod koniec
grania grasz dokładnie tak samo jak na początku to myślę, \
e zmarnowałeś
swój czas chyba, \
e od początku grałeś doskonale. Lata cała mawiałem
uczniom niezliczoną ilość razy:  Chciałbym, byś raczej zagrał dwa takty
perfekcyjnie, ni\
przegrał cały zeszyt tak, jak zawsze grasz. Powtarzanie
jest dobre tylko wówczas, gdy udoskonala Twój warsztat. Przegrywanie, z
tymi samymi co zawsze błędami, jest nie tylko marnotrawieniem czasu ale
tak na prawdę przyucza Cię do czerpania satysfakcji ze status quo1, czyli
zadowolenia z Twych aktualnych nieumiejętności.
Chcę byś zaczął myśleć o swej ćwiczeniówce jako o laboratorium
badawczo-rozwojowym, gdzie próbujesz nowych doświadczeń i sposobów
oraz utrwalasz to, co ju\
osiągnąłeś. Zamiast bezmyślnie i bezcelowo
odgrywać godziny, postaw ka\
dej sesji ćwiczenia konkretny cel.
Ćwicząc, mo\
esz dą\
yć do wielu ró\
nych celów . Mo\
e to być sesja
utrwalająca poziom, jaki osiągnąłeś. To zwykle zdarza się, gdy jesteśmy
ograniczeni czasem, jednak\
e nie powinno się to nigdy stać codzienną
zasadą. Celem mo\
e być te\
przygotowanie przesłuchania, gdy bazujesz na
poziomie ju\
osiągniętym, dodając podstawowe ćwiczenia. Nie udoskonali to
podstaw Twej gry, poniewa\
nie będziesz mógł zabrać się za sprawy
zasadnicze. Będziesz musiał koncentrować się na problemach wykonywanych
utworów, wymagających bezbłędnej gry w ró\
nych stylach. Jeśli masz do
przygotowania recital nie będzie to szło w parze z jednoczesnym
podnoszeniem ogólnego poziomu Twej gry. Ucząc się repertuaru, raczej nie
będziesz nabywał nowych umiejętności, tylko korzystał z ju\
posiadanych.
Jedyną drogą do podniesienia swych podstawowych, bazowych,
umiejętności jest wyizolowanie ich na najni\
szym, najprostszym poziomie.
Jedno z najcenniejszych ćwiczeń, jakie kiedykolwiek wykonywałem mo\
naby
chyba sklasyfikować jako  główkowanie Na przykład: brałem dwa dz
więki
legato: gis (na 4 polu) z h (o tercję wy\
ej) i spędzałem 10 minut badając jak
bardzo gładkie legato potrafię zagrać. Próbowałem wielu ró\
nych prędkości
suwaka czy powietrza, a\
udało mi się znalez
ć legato absolutnie najlepsze
mo\
liwe, mo\
e takie, jakiego nikt, (nawet ja!), do tej pory nie słyszał. Ale
ono ju\
wcześniej było w mej głowie, a jeśli nie- to usłyszałem je wśród wielu
wykonanych doświadczeń i powiedziałem sobie:  To jest właśnie to! Potem
spędziłem du\
o czasu dopracowując tylko ten łuk, zanim zdecydowałem się
1
Obecny stan rzeczy (łac.)
Jay Friedman Reflections 09.09.2007, tłum. A
ukasz Michalski
u\
yć go w muzycznym kontekście. Tak samo dochodziłem do innych spraw,
takich jak artykulacja, vibrato, podwójne czy potrójne staccato etc.
Są sprawy, które mo\
esz osiągnąć tylko poprzez poświęcenie im
odpowiedniej ilości czasu. Wez
my na przykład wysoki rejestr. Jeśli chcesz
dobrze grać górę, po prostu spędz
du\
o czasu grając wysoko. Ma to równie\

zastosowanie do grania niskich dz
więków. Owe stwierdzenia prowadzą do
najwa\
niejszej myśli tego artykułu:
Twoja ćwiczeniówka to Twoje laboratorium. Odnosisz tam sukcesy i
ponosisz klęski. Niepowodzenia są tak samo wa\
ne jak Twe sukcesy, gdy\

pokazują jak przebiega postęp.
Gdy zaczynasz pracę nad wysokimi lub niskimi dz
więkami, w zakresie
którego do tej pory normalnie nie u\
ywałeś, brzmisz początkowo brzydko-
ale po to właśnie jest ćwiczeniówka. Jeśli odkrywasz nowe horyzonty rób to
w prywatności Twego laboratorium, nie publicznie. Kiedy ćwiczę głośne
granie (nie lubię, ale to konieczne) robię to sam w ćwiczeniówce.
Przekraczam wówczas poziom głośności stosowny do wykonania. Nie
chciałbym, by ktokolwiek wówczas mnie słyszał, ale właśnie wtedy próbuję
udoskonalić me umiejętności w tej dziedzinie; robię to w mym laboratorium,
nie publicznie.
Wiele razy zdarzało mi się pytać kogoś, kto zagrał coś dla mnie:  Czy
właśnie tak chciałbyś brzmieć? Zwykle w odpowiedzi słyszałem:  Nie .
Wtedy mówiłem:  Powinieneś coś z tym zrobić . Potem sprowadzaliśmy
problem do najprostszego poziomu.
Studenci zawsze chcą rwać się do przodu, miast poświęcić odpowiednio
du\
o czasu na szczegółowe problemy. Zawsze ich powstrzymuję, chcę by
znalez
li pełną odpowiedz
w tak wa\
nej kwestii, jaką jest rozpoczęcie
kształtowania w nas tego nowego muzyka, którego próbujemy utworzyć.