Kod: ET22 Przedmiot: |
BUDOWA I TEORIA OKRĘTU | ||||||
Specjalność: TECHNOLOGIA REMONTÓW URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH i PORTOWYCH | |||||||
Semestr |
Punkty ECTS |
Liczba godzin w tygodniu |
Liczba godzin w semestrze | ||||
A |
c |
L |
A |
C |
L | ||
V |
2 |
1 |
1 |
- |
15 |
15 |
- |
ZWIĄZKI Z INNYMI PRZEDMIOTAMI
Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna, Wytrzymałość materiałów, Mechanika płynów, Podstawy napędu statku, Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku.
ZAKRES WIEDZY DO OPANOWANIA
Po wysłuchaniu przewidzianych programem zajęć student powinien:
ZNAĆ
Zasady określania i dokumentowania wymiarów głównych okrętu oraz geometrii kadłuba, podstawy teoretyczne stateczności początkowej i dynamicznej okrętu i wpływu na nie swobodnych powierzchni ładunków płynnych, typy statków i ich rozplanowanie przestrzenne, postawy wytrzymałości ogólnej i lokalnej kadłuba, elementy konstrukcji i wiązań kadłuba, rodzaje pędników i sterów, sposoby sterowania statkiem, rolę Międzynarodowej Organizacji Morskiej i instytucji klasyfikacyjnych. Kryteria stateczności okrętu. Zasady dokonywania przeglądów i dokowania statków.
UMIEĆ
• Interpretować linie teoretyczne.
• Wyznaczać: położenie środka ciężkości i wyporu okrętu metodami analitycznymi oraz jego wysokość metacentryczną.
• Określać ilościowo wpływ swobodnych powierzchni ładunków płynnych na stateczność okrętu.
• Korzystać z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej okrętu.
LITERATURA
1. Staliński J.: Teoria okrętu, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1969.
2. Tupper E.: Introduction to naval architecture, Butterworth-Heinemann, Oxford 2000.
3. Wewiórski, S.: Wituszyński, K.. Konstrukcja stalowego kadłuba okrętowego, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1977.
4. Eyres, D. J.: Ship construction, Butterworth-Heinemann, Oxford2001.
Semestr V
W |
Ć |
L |
P | ||
Geometria kadłuba okrętu: terminologia, linie teoretyczne, wymiary główne, stosunki wymiarów głównych, współczynniki pełnotliwości. |
1 | ||||
Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych. |
1 |