3. Zmienność cech
Rysunek 3. Interakcja genotyp*środowisko na przykładzie produkcji mleka krów w zależności od warunków środowiskowych i udziału genów rasy HF.
Przykładem występowania interakcji genotyp środowisko może być także masa w wieku jednego roku u bydła mięsnego:
Klimat umiarkowany |
Klimat tropikalny | |
Bos. Taurus |
340 |
230 |
Bos. Indicus |
290 |
250 |
Doskonalenie zwierząt musi odbywać się jednocześnie na obu płaszczyznach: genetycznej i środowiskowej. Zaniechanie jednej z nich może przyczynić się do tego, że nie uzyskamy spodziewanych efektów. Istnieje, bowiem ścisłe powiązanie między genotypem i środowiskiem.
Rysunek 4. Zróżnicowane warunki środowiskowe i występowanie różnych genów warunkujących daną cechę wpływa na występowanie zmienności fenotypowej.
Istnieją, zatem dwa ograniczenia limitujące uzyskiwane wyniki produkcyjne. Pierwszy z nich to genotyp zwierzęcia. Jeśli, dla przykładu, dana locha posiada genetycznie uwarunkowaną maksymalną liczbę prosiąt, jakie może urodzić to bez względu na środowisko (warunki utrzymania i żywienia), jakie jej zostanie stworzone ona jej nie przekroczy. Z drugiej zaś strony, locha o najlepszym możliwym genotypie nie urodzi dużej liczby prosiąt, jeśli zaniedbana zostanie sfera weterynaryjnej opieki nad nią lub, jeśli w jej dawce pokarmowej pojawią się niedobory składników pokarmowych. Stąd istnieje potrzeba
skoordynowanych działań mających na celu przesuwanie maksymalne obu limitów (genetycznego i środowiskowego).
Zwykle każda decyzja hodowcy wiąże się z określonymi skutkami finansowymi. Skutkiem nieskoordynowanych decyzji w zakresie doskonalenia genetycznego i poprawy warunków
środowiskowych są często straty finansowe, bowiem, np. kosztowne zwiększenie potencjału
genetycznego stada nie może się objawić przez złe środowisko, w jakim jest ono utrzymywane.