w latach 90 powstały pierwsze karty bezprzewodowe jednak ich cena i dostępność skutecznie blokowało rozwój sieci radiowych. W 1997 roku organizacja Institute of Electrical and Electronics Engineers stworzyła standard sieciowy na częstotliwości radiowej 2,4 GHz, uzyskał on oznaczenie 802.11. Standard ten posiadał bardzo niską przepustowość rzędu 1 Mb/s i 2 Mb/s. Dwa lata później został stworzony standard 802.llb, który pozwolił na zwiększenie przepustowości do 11 Mb/s. Zastosowanie częstotliwość 2,4 GHz powodowało, że sieć bezprzewodowa nie zakłócała fal pochodzących z urządzeń mikrofalowych, silników prądu zmiennego oraz urządzeń sterowanych częstotliwościowo, które działały na częstotliwościach rzędu KHz, MHz. Kolejnym krokiem było stworzenie standardu 802.lla. Działał on na częstotliwości 5GHz i posiadał przepustowość 54Mb/s Standard ten miał jednak kilka wad. Wysoka cena urządzeń, brak kompatybilności ze standardem 802.llb oraz mniejszy zasięg efektywny spowodowały ze standard 802.1 la nie zyskał poparcia. Jedynym atutem tego standardu było to ze posiadał osiem nie pokrywających się kanałów dla częstotliwości fal radiowych. Następnie w roku 2002 natargach Comdex zaprezentowano nowe urządzenie pracujące w standardzie IEEE 802.lig. Standard bardzo szybko został zaakceptowany przez organizacje IEEE i to spowodowało iż znalazł byt u większości producentów.