Energię wybuchu jądrowego porównuje się najczęściej z energią wyzwalaną przez wybuch określonej masy trotylu (TNT) i wyraża za pomocą tzw. równoważnika trotylowego. Eksplozja bomby jądrowej może być dokonana w powietrzu, na powierzchni ziemi lub wody oraz pod ziemią i pod wodą. Wybuch bomby jądrowej powoduje powstanie czynników rażących: fali uderzeniowej, promieniowania cieplnego, promieniowania jonizującego, zwłaszcza przenikliwego (gamma i neutronowe) oraz promieniotwórczego skażenia terenu. Fala uderzeniowa powstaje na skutek podwyższonej temperatury oraz wysokiego ciśnienia i rozprzestrzenia się we wszystkich kierunkach z prędkością przekraczającą prędkość dźwięku. Źródłem promieniowania cieplnego jest powstająca podczas wybuchu kula ognista: promieniowanie to wznieca pożary materiałów palnych i powoduje oparzenia ludzi i zwierząt. Niewidzialne i niewyczuwalne jest natomiast promieniowanie przenikliwe. Przy porażeniu człowieka dawką ponad 200 rentgenów może dojść u napromieniowanego do tzw. choroby popromiennej. Promieniotwórcze skażenie terenu dokonuje się poprzez opadanie na ziemię radioaktywnych produktów powstałych na skutek wybuchu.