Czech i Yoiu-.it
ki-jmłl łuarclt .tpjscoH*
— -|j> ki:ar Łi n»mr:iu A«j>< lodasci cfc
rayriico
liniaćcuui viw.u IX .Wi
@ m x Ktimz.3K bito.-Y c niarisckimi
(a) o ix w/initysc bitwy c wajakim nJn«lini
np-ilyw jj.t
UK - 4»'*ujł uwaleni D fant. - ćywiłjł płkmiw
D Lek -dywi*j< VVcl?
DZ ćy*\2p
Ostatnia faza kampanii stała pod znakiem obrony bastionów (Warszawa, Modlin, Hel, Lwów). Wkroczenie 17 września Armii Czerwonej przyspieszyło likwidacje polskiego oporu. Pod względem operacyjnym najważniejszym skutkiem sowieckiej agresji było odcięcie dróg ewakuacji do Rumunii. W nocy z 17 na 18 września Naczelny Wódz Edward Rydz -Śmigły wydał rozkaz o ewakuacji do Rumunii
1 na Węgry, granice z Rumunią przekroczył również Prezydent Ignacy Mościcki i rząd polski.
Do końca września opór został stłumiony, w tym czasie wciąż broniły się bastiony wolnej Polski: do 28 września Warszawa pod bohaterskim kierownictwem prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego; do
2 października polski garnizon na Helu pod dowództwem admirała Józefa Unruga. Ostatnie bitwy stoczyła Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”, którą dowodził gen. Franciszek Kleeberg - to właśnie ona pod Kockiem (2-5 październik) stoczyła ostatnią bitwę kampanii.