3307664078

1. WSTĘP

Leśnictwa jako jednostki organizacyjne i terytorialne nadleśnictw prowadzą podstawową działalność gospodarczą. Rozmaity rozmiar i zakres tej działalności wynika ze zróżnicowania produkcji leśnej i intensywności prac w zależności od warunków geograficznych i przyrodniczych. Konsekwencje powyższego zróżnicowania przejawiają się przede wszystkim w odmiennych pod względem zakresu i rozmiaru zadaniach gospodarczych. Na przykład, wielkość pozyskania drewna w poszczególnych leśnictwach waha się od kilkuset do kilku tysięcy metrów sześciennych. Analogiczne wahania dotyczą nie tylko odnowień, lecz także innych prac gospodarczo-leśnych, np. czyszczeń i trzebieży. Wpływa to na niejednakowe obciążenie pracą pracowników leśnictw. Zdaniem Dyrektora Generalnego LP dr. inż. Janusza Dawidziuka Jednostki organizacyjne Lasów Państwowych (leśnictwa, nadleśnictwa, RDLP) cechuje bardzo duże nieuzasadnione zróżnicowanie pod względem powierzchni, wielkości zatrudnienia często nieadekwatne do rozmiaru zadań. Jest to zaszłość historyczna z okresu gospodarki nakazowo-rozdzielczej, która wymaga pilnego uregulowania” [1], Istnieje więc zapotrzebowanie na opracowanie metody pozwalającej określić stopień trudności gospodarowania leśnictw Lasów Państwowych.

2. PRZEGLĄD LITERATURY PROBLEMU

W literaturze polskiej jest niewiele prac poświęconych grupowaniu, kategoryzacji bądź rejonizacji jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych. W roku 1992 ukazała się praca doktorska poświęcona kategoryzacji leśnictw, lecz ma ona znaczenie historyczne. Omawiana w niej problematyka nie może mieć zastosowania w dzisiejszych realiach gospodarki leśnej [10]. W miarę aktualne rozwiązania metodyczne przedstawiają natomiast dwie prace doktorskie poświęcone kategoryzacji i rejonizacji nadleśnictw [2,6],

Lasy Państwowe stosowały na przestrzeni lat różne metody porównywania jednostek organizacyjnych. Pierwsze opracowanie z zakresu kategoryzacji leśnictw zawarto w zarządzeniu Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 20 czerwca 1985 r. „Kryteria zaliczenia zakładów pracy do kategorii zakładów dla celów ustalania stawek dodatku funkcyjnego” [5], Zgodnie z metodyką przedstawioną w wymienionym zarządzeniu o zaliczeniu zakładu do danej kategorii decydowała suma punktów waloryzujących liczbę zatrudnionych pracowników, wydajność pracy, wykorzystanie taboru samochodowego, udatność upraw itd. Skala