Kierunek układania zaczynu cementowego
Rys. 1. Sposób zakotwienia prętów FRP w stalowych rurkach
Próbki rozciągano w maszynie wytrzymałościowej o zakresie 400kN.
Wytrzymałość średnią ff„ określono jako średnią arytmetyczną z trzech wyników.
Wytrzymałość charakterystyczną ffllk określono pomniejszając wartość średnią ffu o iloczyn 3,4 x odchylenie standardowe poszczególnych wyników (odchylenie standardowe przyjmowano nie mniejsze niż 0,01 wielkości średniej).
Odkształcenia zostały odczytane przy użyciu miernika stanowiącego wyposażenie maszyny wytrzymałościowej, z odcinka pomiarowego o długości 50mm. Współczynnik sprężystości ustalano na podstawie zależności:
Er =
(h ~
te - £i M/
gdzie:
Ef- moduł sprężystości, GPa;
Fi, Ei - siła oraz odkształcenie odpowiadające naprężeniu równemu 20% wytrzymałości charakterystycznej, kN i %o:
F2, e2 - siła oraz odkształcenie odpowiadające naprężeniu równemu 50% wytrzymałości charakterystycznej, kN i %o;
Af - ekwiwalentne pole przekroju, mm2.
Odkształcenie graniczne próbek zostało określone ze wzoru:
gdzie:
Sfu - odkształcenie graniczne, %o;
Fu - siła niszcząca. kN:
Er- moduł sprężystości, GPa;
Af - ekwiwalentne pole przekroju, mm2.
3