35982 Strona4

Nawierzchnie drogowe z betonu cementowego

Rys. 9.8. Przykład układania dybll na podpórkach

W szczelinach rozszerzania dybie układa się na podpórkach i tak się konstruuje szczelinę i dybel, ażeby była możliwość przemieszczeń płyty i dybią. Przykład dy-blowanej szczeliny rozszerzania pokazano na rys. 9.9.

wypełnienie masą

pokrycie bitumem

tuleja metaliczna / element ściśliwy

dybel nie-

powleczony

Rys. 9.9. Dyblowana szczelina rozszerzania [9.4]

Dybel w szczelinie rozszerzania powinien być powleczony do połowy materiałem izolacyjnym, chroniącym stal przed związaniem z betonem oraz powinien być zaopatrzony w tuleję umożliwiającą przesuw.

W celu połączenia płyt w szczelinach podłużnych stosuje się kotwy (rys. 9.4). Według wymagań polskich [9.12] kotwy stosuje się w szczelinach podłużnych nawierzchni grubości ponad 0,25 m. Norma ta zaleca wymiary i rozstaw kotew jak dla dybli, uzupełniając ich długość o haki.

Wymagania niemieckie [9.17] zalecają dla klasSV, I doili: średnica kotew -20 mm i ich długość 0,8 m, a w pozostałych przypadkach średnica -16 mm i długość 0,6 m. Na odcinkach prostych stosuje się 3 kotwy na długości płyty, rozmieszczone w równych odstępach. Na lukach o promieniu do 600 m należy zamontować taką samą liczbę kotew, umieszczonych jednakże w środkowej części płyty na 1 /3 jej długości. W przypadku nawierzchni o klasach nośności SV, I do III należy zwiększyć liczbę kotew do 5 sztuk - w celu umożliwienia przenoszenia obciążeń.

W przepisach francuskich [9.4] stosuje się kotwy o średnicy od 10 do 14 mm i długości od 0,6 do 1,0 m. Rozstaw kotew określa się wg wzoru:

(9.8)

s=5_±£

/.

gdzie:

S - przekrój zbrojenia na 1 m.b. płyty,

F, - współczynnik sczepności płyty z podbudową, przyjmowany najczęściej jako

i ¹'^5,

l - minimalna odległość krawędzi swobodnej płyty od szczeliny z kotwami, f_t - naprężenia dopuszczalne w stali (75% granicy sprężystości), g - ciężar 1 m² warstwy.

Przykładowo wg francuskich wymagań dla płyty o grubości 0,2 m średnica kotew wynosi 12 mm, długość 0,6 m i rozstaw 1 m.

Przepisy angielskie [9.14] podają: minimalna średnica kotew - 12 mm i długość 0,6 m, a rozstaw równy 30-krotnej średnicy, nie mniejszy niż 0,5 m. Kotwy stosuje się najczęściej ze stali żebrowanej, zabezpieczone w środkowej części antykorozyjnie na długości 0,1 - 0,15 m (pod szczeliną podłużną). Umieszcza się je w połowie grubości płyty.

Technika osadzania kotew jest różna. Najczęściej wciska się je od góry za pomocą wibratora w świeżo ułożoną mieszankę (rys. 9.10).

Kotwy należy nawiercać w krawędzi bocznej w związanym betonie w przypadku wykonywania nawierzchni metodą ślizgową. Ten typ nawierzchni z dybią-mi i kotwami występuje w polskim katalogu dla ruchu KR3 do KR6, na podbudowach z chudego betonu, gruntu stabilizowanego cementem, kruszywa stabilizowanego mechanicznie oraz betonu asfaltowego. Grubość płyt wynosi od 0,22 do 027 m.

W katalogu niemieckim ten typ nawierzchni stosowany jest dla dróg klas SV oraz I-III na podbudowach z chudego betonu, gruntu stabilizowanego cementem.

175