Obciążenia dzielimy na:
stałe (statyczne, niezmienne, trwałe), których wartość i kierunek są niezmienne w ciągu dość długiego czasu (rys.1.1 a);
zmienne o różnym charakterze zmienności w czasie pracy (rys.1.1 b, c, d)
Wśród obciążeń zmiennych wyróżniamy obciążenia okresowe - najczęściej szybkozmienne -jako typowe obciążenia pracujących części maszyn.
Należą do nich obciążenia:
wahadłowe, przy których bezwzględne wartości Fmax i Fmjn są sobie równe (rys.1.1 c — 3); tętniące odzerowo, przy których w każdym cyklu pacy Fmj„ (Fmax) = 0 (rys.1.1 b — 1); o charakterze nieustalonym (rys.1.1 d).
Obliczenia wytrzymałościowe
Obliczenia wytrzymałościowe przeprowadzamy w przypadku: przy projektowaniu nowych konstrukcji;
podczas badań kontrolnych części pracujących lub ustalenie przyczyn zniszczenia części.
Obliczenia wytrzymałościowe - wykonuje się na podstawie warunku: naprężenia rzeczywiste muszą być mniejsze (lub równe) od naprężeń dopuszczalnych.
Wzory wytrzymałościowe:
C (lub X, lub p) = g < k
oraz
M
<J (lub X) = £ k
gdzie:
G - (sigma) - naprężenia rzeczywiste normalne przy rozciąganiu, ściskaniu i zginaniu, w [Pa]; x - (tau) — naprężenia rzeczywiste styczne przy ścinaniu i skręcaniu, w [Pa]; p - naciski powierzchniowe, w [Pa];
F - obciążenie rozciągające, ściskające, ścinające, nacisk w [N];
S - pole powierzchni przekroju narażonego na zniszczenie lub pole powierzchni nacisku, w [m2]; M - obciążenie momentem (przy zginaniu Ms, przy skręcaniu Ms), w [N • m];
W - wskaźnik wytrzymałości przekroju (przy zginaniu Wx, przy skręcaniu W0 ), w [m3]; k - naprężenia (lub naciski) dopuszczalne, w [Pa].
Poszczególnym obciążeniom przypisujemy następujące indeksy:
r - rozciąganie; c - ściskanie; t - ścinanie; g - zginanie; s - skręcanie;
j - obciążenia tętniące (jednostronnie zmienna); o - obciążenia wahadłowe (obustronnie zmienne).
Przy obciążeniu rozciągająco - ściskającym wskaźniki r i c łączymy (kre).