Stosowna jest w jednostkach gospodarczych produkujących masowo różne wyroby, używających do tego celu tych samych surowców, urządzeń produkcyjnych oraz takich samych lub podobnych procesów technologicznych, np.: artykuły chemiczne, nawozy sztuczne, ceramika budowlana, skóry, wyroby szklane, plastikowe, spirytusowe, kosmetyki itp..
Polega na sprowadzeniu kosztów różnych wyrobów do wspólnego mianownika przez przeliczenie ich za pomocą współczynników na jednorodne (umowne) przedmioty kalkulacji (biorąc pod uwagę istotny wpływ na wysokość kosztów) np.: masa wyrobów dla kosztów zużycia materiałów bezpośrednich, czas obróbki dla kosztów przerobu.