Ponad 650 milionów osób na świecie jest niepełnosprawnych w następstwie fizycznych, sensorycznych oraz psychicznych niesprawności. Stanowi to około 10% całej populacji.
Według definicji opracowanych przez Światową Organizację Zdrowia na określenie stanu wywołanego odchyleniem od normalnego poziomu funkcjonowania osoby niepełnosprawnej używa się trzech określeń:
uszkodzenie (ang. impairment) oznacza utratę lub odstępstwo od normy w obrębie struktury lub funkcji anatomicznej, fizjologicznej lub psychologicznej człowieka;
niepełnosprawność (ang. disability) oznacza wszelkie wynikające z uszkodzenia ograniczenie lub brak zdolności wykonywania czynności na poziomie uważanym za normalny dla człowieka;
upośledzenie (ang. handicap) to niekorzystna (gorsza) sytuacja danej osoby, będąca wynikiem uszkodzenia lub niepełnosprawności, polegająca na ograniczeniu lub uniemożliwieniu wypełniania ról, które uważane są za normalne, biorąc pod uwagę wiek, płeć, czynniki kulturowe i społeczne.
2