5987092300

SygnoIX-djS SnndY.H^

Rys. 19. Układy mikrofonów w stereofonii natężeniowej: a) układ mikrofonów X-Y o charakterystyce kardioidowej (sercowej), b) układ mikrofonów M-S

Układ X-Y stanowią dwa mikrofony dwukierunkowe o charakterystykach ósemkowych lub kardioidowych umieszczone jeden nad drugim. Osie główne mikrofonów tworzą kąt 90°, dzięki czemu sygnały foniczne wytwarzane przez oba mikrofony różnią się tylko natężeniem, a nie fazą.

Układ mikrofonów M-S składa się z dwóch mikrofonów umieszczonych jeden nad drugim, przy czym jeden ma charaktery stykę kołową (odbiera dźwięki z kierunku głównego), a drugi jest mikrofonem o charakterystyce ósemkowej i odbiera głównie dźyvięki z kierunków bocznych. Osie obu mikrofonów tworzą kąt 90°. Informacje kierunkoyye yv układzie mikrofonów M-S otrzymuje się po dodaniu napięć (sygnałów) obu mikrofonóyy: (M + S)/2 — kanał leyvy lub odjęciu tych napięć: (M - S)/2 — kanał prawy. Na wyjściu przemiennika stereo otrzymuje się dwa niezależne sygnały X i Y, zayyierające informacje kierunkoyye o rozchodzącym się dźyyięku. Sygnał X = (M+S)/2 jest sygnałem kanału leyyego i odpoyyiada sygnałoyyi X w układzie mikrofonóyy X-Y (rys. 19a), a sygnał

„ M-S .

Y =- jest sygnałem kanału prawego i odpoyyiada sygnałoyyi Y w układzie mikrofonóyy X-Y.

7.2. System radiofonii z częstotliwością pilotującą

Każdy system stereofoniczny (lub kwadro foniczny) musi odpoyyiadać następującym założeniom:

■    spełniać zasadę kompatybilności, czyli

zgodności, tzn. zyyykle odbiorniki UKF FM powinny umożliwiać odbiór audycji stereofonicznych w postaci monofonicznej    bez żadnych

zniekształceń,    a    odbiorniki

stereofoniczne powinny bez przeszkód odbierać także audycje monofoniczne,

■    umożliwiać odbiór audycji stereofonicznych z możliyyie najyyyższąjakością,

■    zasięg nadajnikóyy programóyy stereofonicznych nie powinien być mniejszy niż zasiąg nadajnikóyy monofonicznych.

System radiofonii stereofonicznej z częstotliyyością pilotującą jest oparty na następujących zasadach: sygnały akustyczne z leyyego mikrofonu (L) i z prayyego mikrofonu (P) są dostarczane do urządzenia kodującego, tzw. stereokodera, w którym powstaje złożony sygnał stereofoniczny m.cz. zawierający:

■    sygnał sumy kanałóyy M = —-—,

tzw. główny sygnał stereofoniczny,

■    sygnał pilotujący o częstotliyyości 19 kHz, tzw. pilot,

■    sygnał podnośnej o częstotliyyości 38 kHz zmoduloyyanej ampłitudoyyo sygnałem różnicy kanałóyy (L-P), tzw. dodatkoyyy sygnał stereofoniczny.

Na ry sunku 20 przedstayyiono uproszczony schemat kodera stereofonicznego, a na ry sunku 21 widmo złożonego sygnału stereofonicznego.

Rys. 20. Uproszczony schemat blokowy kodera stereofonicznego

Jak yy idać na rysunku 21, złożony sygnał stereofoniczny zajmuje pasmo częstotliyyości od 30 Hz do 53 kHz.