plik


Linux NET-3-HOWTO, Linux w sieci: Informacje ogólne na temat pracy Linuxa w sieci. Następna strona Poprzednia strona Spis treści 4. Informacje ogólne na temat pracy Linuxa w sieci. 4.1 Krótka historia rozwoju modułów sieciowych jądra Linuxa. Opracowanie zupełnie nowej implementacji protokołu tcp/ip, pracująego równie dobrze jak inne istniejące implementacje nie było łatwym zadaniem. Decyzja aby napisać wszystko od zera została podjęta w czasie gdy istniała niepewność, że istniejące implementacje mogą zostać zaprzepaszczone przez restrykcyjne licencje, z powodu toczącej się sprawy sądowej rozpoczętej przez U.S.L. i w momencie gdy sieć była przepełniona świeżym entuzjazmem aby zrobić to inaczej, a być może nawet lepiej niż zostało do tej pory zrobione. Pierwszym ochotnikiem przewodzenia w pracach nad rozwojem modułów jądra do obsługi sieci był Ross Biro <biro@yggdrasil.com>. Wykonał prostą i niepełną, lecz w większości przypadków działającą implementacje podstawowych procedur, uzupełnionych przez procedury drajwera karty sieciowej ethernet WD-8003. To wystarczyło, aby przyciągnąć rzeszę ludzi, umożliwić im testowanie i eksperymentowanie. Niektórm udało się nawet doprowadzić do włączenia swoich komputerów do Internetu. Nacisk społeczności Linuxowej na rozwój obsługi sieci przez jądro wciąż wzrastał. Gdy korzyści i stysfakcja z wykonywanej pracy przestały rekompensować w wystarczającym stopni poświecenia i odpieranie rosnących nacisków, Ross zrezygnował z roli prowadzącego budowę oprogramowania sieciowego. Jego wysiłki poświęcone na stworzenie w tak burzliwych czasach czegoś użytecznego stały się katalizatorem przyszłych prac i należy je zaliczyć do najważniejszych czynnikó, które przyczyniły się do osiągnięcia sukcesu. Orest Zborowski <obz@Kodak.COM> dołączył do jądra oryginalny interfejs programistyczny gniazd BSD. Był to ogromny krok naprzód, ponieważ umożliwiał proste przenoszenie na Linuxa wielu istniejących programów sieciowych, bez konieczności ich nadmiernej modyfikacji. Mniej więcej w tym samym czasie Laurence Culhane <loz@holmes.demon.co.uk> opracował pierwszy drjwer protokołu SLIP. Wiele osób, które nie posiadały dostępu do sieci Ethernetowych otrzymało możliwość eksperymentowania z nowym oprogramowaniem sieciowym. Ponownie część osób wykorzystała te oprogramowanie do przyłączania się do Internetu. W ten sposób uzmysłowili reszcie jakie możliwości otworzyłyby się przed Linuxem, gdyby tlko posiadał pełną obsługę sieci. Zwiększyło również liczbę osób aktywnie wykorzystujących i eksperymentujących z istnejącym oprogramowaniem. Jednym z ludzi, który równie aktywnie pracował nad zbudowaniem modułów obsługi sieci w jądrze Linuxa był Fred van Kempen <waltje@uwalt.nl.mugnet.org>. Po krótkim okresie niepewności wywołanym rezygnacją Rossa Biro z prowadzenia projektu, Fred zaoferował swój czas i umiejętności, i przyjął tę rolę w zasadzie bez żadnych sprzeciwów. Fred miał ambitne plany na temat kierunków rozwoju oprogramowania obsługi sieci w jądrze Linuxa i aktywnie je realizował. Stworzył oprogramowanie znane pod nazwą NET-2 (oprogramowanie Rossa nosiło nazwę NET), z którego wielu ludzi korzystało przez długi czas. Fred wprowadził wiele inowacji do programu rozwoju oprogramowania dynamiczny interfejs urządzeń, obsługę protokołu AX.25 (Amateur Radio) i bardziej modułowe implementacje obsługi funkcji sieciowych. Oprogramowanie NET-2 było wykorzystywane przez stale rosnącą grupę ludzi, w miarę jak świat dowiadywał się, że coś takiego istnieje. Oprogramowanie sieciowe nadal było rozpowszechniane w postaci łatek do standardowej dystrybucji jądra i przez długi czas nie było rozpowszechniane razem z jądrem Linuxa. NET-FAQ i późniejszy NET-2-HOWTO opisywały całkiem skomplikowana procedurę uruchomienia sieci pod Linuxem. Fred skoncentrował się na wprowadzaniu nowości do standardowej implementacji sieci, a to zabierało czas. Społeczność użytkowników zaczynała się niecierpliwić oczekujac na coś co działałoby bezbłędnie i zadawalałoby 80% z nich. I podobnie jak w przypadku Rossa, naciski na Freda, jako koordynatora projektu cały czas wzrastały. Alan Cox <iialan@www.linux.uk.org> zaproponował rozwiązanie zaistniałej sytuacji. Zaproponował, że weźmie kod napisany przez Freda i przetestuje go. W ten sposób zapewni jego stabilność satysfakcjonując grono niecerpliwych użytkowników, uwalniając tym samym Freda od licznych nacisków i umożliwiając mu dalszą pracę nad rozwojem oprogramowania. Tak też zrobił, co zakończyło się pełnym sukcesem. Pierwsza wersja oprogramowani stworzona przez Alana nosiła nazwę NET-2D (Debugged - odpluskwiony). Oprogramowanie pracowało stabilnie w większości standardowych konfiguracji i większość użytkowników była wreszcie szczęśliwa. Alan bez wątpienia posiadał umiejętności i pomysły, które chciał zrealizować ku pożytkowi całej społeczności Linuxa. Następstwem było wiele dyskusji na temat kierunków rozwoju oprogramowania sieciowego NET-2 Linuxa. Rozwinęly się dwie różne szkoły, jedna, której ideą było "wpierw niech to działa, później niech będzie to lepsze" i druga z ideą "niech wpierw to będzie lepsze". Ostatecznie wmieszał się w to Linus, oferując swoje wsparcie Alanowi w jego wysiłkach włączając jego kod do standardowej dystrybucji jadra Linuxa. To postawiło Freda w bardzo trudnej pozycji. Został pozbawiony ogromnej rzeszy użytkowników aktywnie testujących i eksperymentujących z jego oprogramowaniem sieciowym, co oznaczało, że jego dalszy rozwój byłby trudny i powolny. Fred ontynuował przez którki czas swoje prace, ostatecznie rezygnując i pozstawiając Alana jako nowego lidera w wysiłkach nad udoskonaleniem oprogramowania sieciowego Linuxa. Wktrótce swoje talenty w tematyce ujawnił Donald Becker <becker@cesdis.gsfc.nasa.gov> i stworzył ogroną liczbę sterowików kart sieciowych ethernet, niemal wszystkich dostępnych w obecnych wersjach jądra. Byli również inni, których wkład w tej dziedzinie był znaczący, lecz praca Donalda była tak płodna, że wymaga osobnej uwagi. Alan kontynuował pracę nad szlifowaniem oprogramowania NET-2-D, równocześnie starając się zająć problemami określonymi jako 'do zrobienia' (TODO). Gdy jądro Linuxa rozwinęło się na tyle by osiągnąć wersję 1.3.*, jego część dotycząca obsługi sieci składała się niemal z wersji NET-3, na której bazyją aktualne wersje. Alan pracował nad wieloma aspektami i funkcjami sieciowymi otrzymując wsparcie od wielu utalentowanych ludzi należących do internetowej społeczności Linuxa. Dzięki temu oprogramowanie rozrastało się jednocześnie w wielu kierunkach. Alan opracował dynamiczne strowniki urządzeń i pierwsze implementacje standardów AX.25 i IPX. Kontynuował pracę , powoli restruturyzując i wprowadzając upleszenia, aż usyskał obecną postać. Obsługa PPP została zaimplementowana przez Michaela Callahana <callahan@maths.ox.ac.uk> i Ala Longyeara <longyear@netcom.com>. Miało to ogromne znaczenie i ogromnie zwiększyło libczę osób aktywnie wykorzystujących Linuxa w zastosowaniach sieciowych. Jonathon Naylor <jsn@cs.nott.ac.uk> znacznie usprawnił początkowy kod Alana obsługi protokołu AX.25. Wprowdził obsługę protokołu NetRom. Obsługa AX.25/NetRom jest ogromnie ważna, ponieważ żaden inny system operacyjny nie posiada w standardowej dystrybycji obsługi tych protokołów. Były również ogromne rzesze innych ludzi, którzy w zanaczący sposób przyczynili się do rozwoju oprogramowania sieciowego Linuxa. Wiele z tych nazwisk znajdziesz później w częściach omawiających poszczególne technologie. Inni przyczynili się do rozwoju bądź opracowując róznych modułów oprogramowania, bądź przysyłająć poprawki usuwające różne błędy, bądź oferując sugestie, raporty z testów lub choćby wsparcie moralne dla aktywnych twórców. Każdy z nich może twierdzić, że brał w tyn udział i oferowałtyle ile mógł. Kod jądra linuxa przeznaczony do obsługi sieci jest świetnym przykładem rezultaów jakie można osiągnąć pracując w tak anarchiczny sposób, jaki to miało miejsce w tym przypadku. Jeśli się to jescze nie zadziwiło, to pamiętaj o jednym: prace rozwojowe nadal trwają. 4.2 Skąd zdobyć inne informacje na temat zastosowań sieciowych Linuxa. Istnieje kilka miejsc, gdzie można znaleźć dobre informacje na temat sieciowych zastosowań Linuxa. Alan Cox, aktualny opiekun i lider oprogramowania sieciowego Linuxa, prowadzi stronę internetową zawierającą najciekawsze i najważniejsze informacje na temat aktualnego rozwoju sieci w Linuxe: www.uk.linux.org. Innym znakomitym miejscem jest książka napisana przez Olafa Kircha pod tytułem Poradnik dla administratorów sieci. Powstała w ramach Projektu dokumentacji Linuxa i jest dostępna tutaj: Poradnik dla administratorów sieci - wersja HTML lub w innych formatach tutaj archiwum ftp sunsite.unc.edu LDP. Książka Olafa jest całkiem wyczerpująca i dostarcza dobrego, stojacego na wysokim poziomie przeglądowego spojrzenia na konfigurację sieci pod Linuxem. Istnieje specjalna grupa dyskusyjna (angielsko języczna), poświęcona sieci i podobnym problemom: comp.os.linux.networkingInstnieje angielsko języczna lista dyskusyjna, na którą możesz się zapisać i gdzie możesz zadawać pytania odnoszące się do funkcji sieciowych Linuxa. Aby się zapisać musisz wysłać następujący list: To: majordomo@vger.rutgers.edu Subject: anything at all Message: subscribe linux-net W większości serwerów IRC istnieją zwykle kanały #linux, na których obecni tam ludzie będą potrafili odpowiedzieć na pytania dotyczące sieci pod Linuxem. Pamiętaj, że zgłaszając jakikolwiek problem należy podawać jak najwięcej dotyczących go szczegółów. Koniecznie należy podać wersje używanego oprogramowania, sczególnie wersję jądra (uname -a), wersję takich narzędzi jak pppd lub dip i dokładną naturę problemu na który napotkałeś. To znaczy dokładnie zanotowane komunikaty systemowe jakie otrzymałeś i dokładny opis składni wydawanych poleceń. 4.3 Skąd zdobyć inne, nie związane z Linuxem informacje na temat technik sieciowych. Jeśli szukasz podstawowych informacji o tcp/ip, polecam zapozananie się z następującymi dokumentami: wprowadzenie do tcp/ip dostępne w wersji tekstowej i postscriptowej. tcp/zarządzanie protokołem ipdostępne w wersji textowej i postscriptowej. Jeśłi poszukujesz dokładniejszych informacji na temat sieci tcp/ip mocno polecam: "Internetworking with TCP/IP" by Douglas E. Comer ISBN 0-13-474321-0 Prentice Hall publications. Jeśli chcesz się nauczyć w jaki sposób budować programy sieciowe w środowiskach zgodnych z systemem UNIX, mocno polecam: "Unix Network Programming" by W. Richard Stevens ISBN 0-13-949876-1 Prentice Hall publications. Możesz również skorzystać z grupy dyskusyjnej comp.protocols.tcp-ip. Istotnym źródłem konkretnych informacji technicznych związanych z Internetem i protokołem tcp/ip są dokumenty RFC. RFC to skrót od "Request For Comments", jest to standardowy sposób ogłaszania i dokumentowania obowiązujących standardów internetowych. Istnieje wiele miejsc skąd można poprać dokumenty RFC. Większość z nich to archiwa ftp, część udostępnia dokumenty RFC również przez interfejs WWW dostarczając jednocześnie możliwość przeszukiwania wszystkich dokumentów w poszukiwaniu słów kluczowych. Jednym z archimum dokumntów RFC jest: baza danych Nexor RFC. Następna strona Poprzednia strona Spis treści

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
net 3 howto pl 8
net 3 howto pl 2
NET 3 HOWTO pl 9 (2)
net 3 howto pl 7
NET 3 HOWTO pl 8 (2)
NET 3 HOWTO pl 3 (2)
net 3 howto pl
net 3 howto pl 3
net 3 howto pl 13
NET 3 HOWTO pl 11 (2)
net 3 howto pl 4
net 3 howto pl 6
net 3 howto pl 9
net 3 howto pl 10
net 3 howto pl 1
net 3 howto pl 5
net 3 howto pl 12
NET 3 HOWTO pl
NET 3 HOWTO pl 10 (2)

więcej podobnych podstron