plik


------------------------------------------------------------------------- Ze zbiorow Biblioteki Sieciowej - http://www.webmedia.pl/bs/ ------------------------------------------------------------------------- NR.ID: 00038 TYTUL: Psalm wiary AUTOR: Zygmunta Krasińskiego OPRACOWAL : Karol Kusmirek (kusmir@kki.net.pl) ------------------------------------------------------------------------- 29. A odpowiadajac Jezus rzekł im: błądzicienie będąc świadomi pisma ani mocy bożej. 30. Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić będą, ale będą jako aniołowie Boży w niebie. 31. A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego: 32. Jam jest Bóg Abrahamów i Bóg Izaaków I Bóg Jakubów? Bóg nie jest ci Bogiem umarłych ale żywych? Św. Mateusz, Roz.XXI. 47. Pierwszy człowiek z ziemi ziemski, wtóry człowiek sam Pan z nieba. 48. Jaki jest ten ziemski, tacy też i ziemscy, A jaki jest niebieski, tacy też będą niebiescy. Św Paweł. List I. do Koryntian, Roz. XV. Dusza i ciało to tylko dwa skrzydła, Którymi czasu i przestrzeni sidła Duch mój rozcina w postępowym locie! Gdy się zużyją przez chwil i prób krocie, Odpadać muszą, - lecz on nie umiera - Choć to się śmiercią nazywa u ludzi! On zwiędłe zrzuca, a świeże przybiera, I w nie otulon, znów na jaw się budzi! A to się zowie: narodzin godzina! I duch mój, wziąwszy skrzydła niezmęczone, Niemi znów leci, - lecz już w wyższą stronę! Tak coraz wyżej ku Panu się wspina, Ciała i dusze własne poza sobą Sypie jak liście zżółkłe i strząśnięte, Wciąga do siebie siły im odjęte - On sam wciąż żyje ich zgonów żałobą! Za nim - przeszłości zmierzchające tonie! Przed nim świat wszystek - czas, przestrzeń bez końca, Piętra z dróg mlecznych i dni z lat tysiąca; A dalej, wyżej, nad niemi, - za niemi, - Ten, co jest wszystkiem i wszystko obleka, Duch twórczy gwiazdy, anioła, człowieka, Cel a początek i nieba i ziemi; Ten, który zawsze i wyżej i dalej, Niedoścignięty, nad wszystko się pali: Spokój, - a jednak razem siła tchnąca, - Blask najwyższego z duchów: Ducha - Słońca! K' niemu wciąż dążę, - zrazu tam iść muszę Przez piekła trudy, - przez czyśce zasługi - Aż zacznę wdziewać i ciała i dusze Bardziej promienne i wstąpię w świat drugi! W świat, co od wieków zwan okręgiem nieba - I w nim letargów mi już nie potrzeba, Ani przebudzeń z grobu, by iść wyżej! Tam żywot wieczny, - żywot nieustanny - Grób i kolebka koniecznie są niżej: Na tych planetach, gdzie świt ducha ranny, Gdzie człowiek Boga niemowlęciem jeszcze I kwili tylko przeczucia swe wieszcze - Lecz dla aniołów, śmierci nigdzie nie ma! Przeszłość i przyszłość ostremi oczyma Widzą i znają - dla nich, przemienienie To jedna chwila, - to dalsze natchnienie! Jak my na ziemi w godzinę zachwytu Nikłą pieśń z serca czerpiem - tak tam oni Kształt rzeczywisty czerpią z fal wszechbytu, Szaty przemienne czerpią z życia toni I coraz dalej ku Panu, - ku górze Lecą w królewskiej ciał i dusz purpurze! Wkoło, niebieskich coraz więcej darów, Grzmiących dźwięczności i światła pożarów, Mnożą się mleczne pierścienie i pręgi Coraz to szersze lazurowe kraje, - Przestrzeń pełniejszą potęg się wydaje - - Czas coraz to bardziej się przeteraźniejsza - A jednak przyszłość, co od końca dzieli, W nieskończoności swej nigdy nie mniejsza. Bo Pan wszystkiego jest wszystkiem na wieki, Choć coraz bliższy, on równie daleki! Jego - to Jego żądają anieli! Żądza bez miary co chwila rosnąca, Miłość bez granic, - to życie bez końca! On, ogniw wszechstworzenia wiązannym łańcuchem, On Bytem, Myślą, Życiem, - Ojcem, Synem, Duchem! On jak myśl w świecie mieszka i jak byt wieczysty! Lecz za świata krańcami, On jest osobisty. On Duchem Świętym, jednym, który wie sam siebie, Rozlał się po wszej ziemi, a został na niebie! A my wszyscy i wszędzie Jegośmy obrazem, I wstępując stopniami w coraz wyższe włości, Żyć musim nieśmiertelnie, z Nim żyć musim razem, Zrodzeni z Jego łona, żyć w Jego wieczności! I jak On nas stworzył, tak my tworzyć dalej, I z wewnętrza nas samych, wyprowadzać światy, By prząść MU, jak nam uprządł, wiadomości szaty, O ile możem, biedni, w anielskiej pokorze, To, coś Ty nam dał z łaski - oddawać Ci Boże, A nigdy nie móc, nigdy, nic Ci oddać, Panie, I tak żyć w Tobie wiecznie, przez wieczne kochanie! ?????????? Chrystus wciąż w Tobie mieszka o ludzkości! W twych piersiach żyje, w twoich losach gości, Krwią twą, krew Jego i ciałem twem, ciało! Stanie się tobie, co Jemu się stało! On wcielił w siebie wszystkie twe nadzieje. Skądeś zrodzona: - z przeczystej dziewicy, Bo z myśli Bożej, w Boże podobieństwo! Ku czemu idziesz: - ku ojca stolicy, - Przez co przejść musisz: - przez trud i męczeństwo! A kiedy Chrystus nad Taboru szczytem Już się otacza wieczności przedświtem, Czy ty nie widzisz, co ten znak ci wróży? Nim los Twój ziemski, w pełni się dokona, I ty, ludzkości, będziesz przemieniona! Zostawisz w dole u stóp ciemnych wzgórzy Wszystko, co zwodzi i wszystko co boli; Zostawisz w dole szataństwo niewoli! Zostawisz w dole kłamstwa opętanie, Zostawisz w dole tajemnic zawiłość; A weźmiesz z sobą duchowe poznanie I serca wieczną, nieskończoną miłość! I z temi dwoma świętemi potęgi Jak Chrystus w światła wzbijesz się okręgi! Z czoła się twego grzech wszelki twój zetrze; Jak pióra lekkie będą twe ramiona! Ręce pokładniesz na białe powietrze, I w niem się ważyć będziesz - spowietrzona! ------------------------------------------------------------------- K O N I E C K O N I E C K O N I E C K O N I E C K O N I E C -------------------------------------------------------------------

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Krasiński Psalm wiary
Psalm 115 w 3 8 MODLITWY DO KRZYĹťA
Psalm 71 w 18 MODLITWA SENIORA
2012 01 06 Nota na Rok Wiary
Psalm 73 w 28 DOBRZE JEST MI DO BOGA SĘ PRZYBLIŻAĆ
w obronie wiary 44 phtml
w obronie wiary 49 phtml
Psalm 22
w obronie wiary 08 phtml
1 Niedziela Wielkiego Postu rok A (psalm)
w obronie wiary 54 phtml (2)
w obronie wiary 26 phtml
Msza o nową ewangelizację na Rok Wiary

więcej podobnych podstron