plik


ÿþENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 20. kwietnia A.D. 2009 Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria Tua. Zwity, Zwity, Zwity jest Pan Zastpów. CaBa ziemia peBna jest Jego chwaBy. (Iz 6,3) szukaj Papie| PaweB VI w tiarze Wiadomo[ci PaweB VI - Encyklika "Mysterium Fidei" o. Aidan Nichols Msza Zwita do Czcigodnych Braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Magisterium Ko[cioBa Ordynariuszy, pozostajcych w pokoju i Bczno[ci ze Stolic Apostolsk, do Encykliki papieskie DuchowieDstwa i wiernych caBego [wiata, jak równie| do wszystkich ludzi dobrej woli, Pius XI - Quas Primas w sprawie nauki o Naj[witszej Eucharystii i jej kultu Pius XI - Mortalium Animos Czcigodnym Braciom Pozdrowienie i Apostolskie BBogosBawieDstwo! Pius XII - Mediator Dei Ko[cióB katolicki zawsze jak najcenniejszego skarbu strze|e: Tajemnicy Wiary, czyli niewysBowionego Pius XII o [w. Andrzeju Boboli daru Eucharystii, otrzymanego od Chrystusa, swego OblubieDca, jako pork niezmierzonej miBo[ci, i Jan XXIII o [w. J.M.Vianney na drugim Soborze WatykaDskim zBo|yB jej nowe i bardzo uroczyste wyznanie wiary i czci. PaweB VI - Mysterium Ojcowie Soboru bowiem, obradujc nad odnow [witej Liturgii, nie widzieli pilniejszego zadania w Fidei swej pasterskiej trosce o caBy Ko[cióB nad zachcanie wiernych, by z nieska|on wiar i gorc Benedykt XVI - Deus Caritas est Patrzc na liturgi pobo|no[ci brali czynny udziaB w sprawowaniu tej Przenaj[witszej Tajemnicy, oraz skBadali j Bogu w Benedykt XVI - Spe Salvi darze wraz z kapBanem za swoje wBasne i caBego [wiata zbawienie i posilali si ni jako pokarmem Listy apostolskie, adhortacje duchowym. Dokumenty Kongregacji Bo je[li Liturgia [wita zajmuje czoBowe miejsce w |yciu Ko[cioBa, to sercem niejako i o[rodkiem tej|e [witej Liturgii jest tajemnica Eucharystyczna, poniewa| ona stanowi zródBo |ycia, w którym Sobór WatykaDski II oczyszczeni i umocnieni |yjemy nie sobie, lecz Bogu i zespalamy si nawzajem w naj[ci[lejszej miBo[ci. Rok Ko[cielny W celu za[ uwidocznienia tej nierozerwalnej wizi midzy wiar i pobo|no[ci, Ojcowie Soborowi Modlitwy i Nabo|eDstwa potwierdzaj nauk, której Ko[cióB zawsze si trzymaB i nauczaB, a któr Sobór Trydencki uroczy[cie okre[liB, uznali za sBuszne przeprowadzi omawianie Przenaj[witszej Tajemnicy Eucharystii Teksty AaciDskie nastpujcym streszczeniem prawd: "Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy Sanktuaria zostaB wydany, ustanowiB, Eucharystyczn Ofiar CiaBa i Krwi swojej, aby w niej na caBe wieki, a| do Cuda i objawienia swego przyj[cia utrwali Ofiar Krzy|a i tak umiBowanej Oblubienicy Ko[cioBowi powierzy pamitk Zwici PaDscy swej Zmierci i Zmartwychwstania; Sakrament MiBosierdzia, znak jedno[ci, wiz miBo[ci, uczt paschaln, w której spo|ywa si Chrystusa, dusza napeBnia si Bask i otrzymujemy zadatek przyszBej Czytelnia chwaBy" (KL 47) Galeria foto SBowa te podkre[laj zarówno Ofiar, która nale|y do istoty odprawianej codziennie Mszy [w., jak i Filmy wideo Sakrament, którego uczestnicy przez Komuni [w. po|ywaj CiaBo Chrystusa i pij Chrystusow Krew, Linki otrzymujc Bask, która jest zacztkiem |ycia wiecznego oraz "lekarstwem nie[miertelno[ci" wedle sBów PaDskich: "Kto po|ywa moje CiaBo i pije moj Krew, ma |ycie wieczne, a ja go wskrzesz w dniu Articles in English ostatecznym" (J 6,54) {ywimy przeto mocn nadziej, |e z odnowienia Zwitej Liturgii wypBywa bd obfite owoce Chc otrzymywa ciekawe pobo|no[ci Eucharystycznej, by Ko[cióB Zwity przez wywy|szanie tego zbawiennego znaku wiadomo[ci na e-mail: pobo|no[ci z dniem ka|dym postpowaB naprzód, a| do osignicia doskonaBej jedno[ci (por. J 17,25) a Zapisz wszystkich, którzy si zw chrze[cijanami, zapraszaB do zjednoczyBa w wierze i miBo[ci i Bagodnie ich, do tego pocigaB za spraw Baski Bo|ej. Odnosimy wra|enie, |e owoce te ju| dostrzegany i jakby ich pierwociny zbieramy przez t spontaniczn rado[ i ochocz gotowo[, z jak synowie Ko[cioBa katolickiego przyjli Konstytucj o [witej Liturgii i jej odnow, a niemniej te| przez wiele i starannie opracowanych publikacji wydawanych celem gBbszego przestudiowania i owocniejszego zrozumienia nauki o Naj[witszej Eucharystii, zwBaszcza tego, co dotyczy jej zwizków z tajemnic Ko[cioBa. Jest to powodem niemaBej dla nas pociechy i rado[ci. Niezmiernie miBo jest podzieli si ni z Wami, Czcigodni Bracia, by[cie i Wy skBadali razem z nami podzik Bogu, dawcy wszelkiego dobra, który przez Ducha swego sprawuje rzdy nad Ko[cioBem i uzdalnia go do wzrostu w cnotach. POWODY PASTERSKIEJ TROSKI I NIEPOKOJU Nie brak jednak, Czcigodni Bracia, w tej wBa[nie omawianej dziedzinie powodów do gBbokiej troski pasterskiej i niepokoju, których równie| nie mo|emy przemilcza, [wiadomi obowizku Apostolskiego urzdu. Jest nam bowiem dobrze wiadomo, |e w[ród tych, co ustnie lub pisemnie rozprawiaj o tej Naj[witszej Tajemnicy, znajduj si i tacy, którzy szerz tego rodzaju pogldy co do prywatnie odprawianych Mszy [w., dogmatu o przeistoczeniu oraz co do kultu Eucharystycznego, i| powoduj niepokój w duszach wiernych, a w umysBy ich wnosz powa|ny zamt w sprawach wiary, jak gdyby ka|demu wolno byBo puszcza w niepami nauk raz przez Ko[cióB dokBadnie okre[lon lub tak j wyja[nia, |e wBa[ciwe znaczenie sBów lub ogólnie przyjte znaczenie poj ulega osBabieniu. Nie godzi si przecie| - aby rzecz zilustrowa przykBadami - tak wysoko stawia tzw. "Msz wspólnotow" by ujmowa znaczenia Mszom odprawianym prywatnie, albo taki kBa[ nacisk na aspekt znaku sakramentalnego, jakby symbolizm, który w Naj[witszej Eucharystii wszyscy uznaj, w caBo[ci wyra|aB i wyczerpywaB pojcie obecno[ci Chrystusa w tym Sakramencie; albo rozprawia o tajemnicy przeistoczenia, nie czynic wcale wzmianki o zadziwiajcej przemianie caBej substancji chleba w CiaBo, a caBej substancji wina w Krew Chrystusa, o której mówi Sobór Trydencki, jakby ta przemiana polegaBa jedynie na "zmianie oznaczenia" (transsignificatio), i "zmianie celu" (transfinalisatio), albo wreszcie wysuwa i w praktyce stosowa zdanie, wedle której w konsekrowanych Hostiach, pozostajcych po skoDczeniu ofiary Mszy [w. nie ma ju| wicej obecno[ci Chrystusa. 1 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 Ka|dy widzi, |e te i tym podobne rozpowszechniane zapatrywania w nie maBym stopniu naruszaj wiar w Eucharysti i jej kult. {eby wic przez posiew faBszywych opinii nie doznaBa udaremnienia wyBaniajca si pod wpBywem Soboru nadzieja na nowy blask Eucharystycznej pobo|no[ci, która opromieni ma caBy Ko[cióB, postanowili[my przemówi do Was, Czcigodni Bracia, w tej kwestii, i na mocy powagi apostolskiej ukaza nasz na ni pogld. Oczywi[cie nie odmawiamy szerzycielom tych dziwnych opinii chwalebnej d|no[ci do zgBbiania tak wielkiej Tajemnicy i wyBuszczania jej niewyczerpanych bogactw oraz uprzystpnienia ludziom naszego wieku jej zrozumienia; owszem uznajemy ow d|no[ i pochwalamy; lecz na same pogldy przez nich gBoszone nie mo|emy si zgodzi i zmuszeni jeste[my przestrzec Was przed wynikajcymi z nich powa|nymi niebezpieczeDstwami dla prawowitej wiary. NAJZWITSZA EUCHARYSTIA JEST TAJEMNIC WIARY Przede wszystkim chcemy przypomnie Wam rzecz wprawdzie dobrze znan, lecz ogromnie potrzebn dla obrony przed jadem wszelkiego racjonalizmu, prawd, której dali [wiadectwo krwi wBasn gBo[ni mczennicy, a przesBawni Ojcowie i Doktorzy Ko[cioBa nieustannie j Wyznawali i nauczali, mianowicie, |e Eucharystia jest bardzo wielk tajemnic, a nawet - wedBug wyra|enia [witej Liturgii - jest ona w sposób szczególny tajemnic wiary. "W niej jednej bowiem - jak bardzo trafnie powiada nasz Poprzednik, [p. Leon XIII - zawiera si w jakiej[ niezwykBej peBni i ró|norodno[ci cudów to wszystko, co wznosi si ponad natur"(1). Musimy zatem do tej szczególnej tajemnicy podchodzi z pokorn ulegBo[ci, kierujc si nie ludzkimi pojciami, które maj zamilkn, lecz trzymajc si mocno Bo|ego Objawienia. Zw. Jan ZBotousty, który, jak Wam wiadomo, z takim polotem wymowy, i z takim zrozumieniem pobo|no[ci wypowiadaB si na temat Tajemnicy Eucharystycznej, pouczajc kiedy[ swych wiernych w tej materii, posBu|yB si tymi bardzo trafnymi sBowami: "Bdzmy zawsze ulegli Bogu, nie sprzeciwiajmy si Jemu, choby to, co On mówi, wydawaBo si sprzeczne z naszym rozumem i naszymi pojciami. Niech Jego mowa przewa|y nad rozumem i pojciami naszymi. Postpujmy tak równie|, gdy chodzi o tajemnic (Eucharystyczn), uwzgldniajc nie tylko to, co podpada pod zmysBy, lecz trzymajc si mocno Jego sBów. Wszak sBowo Jego nie mo|e myli"(2). Podobne wypowiedzi znajdujemy nierzadko i u Doktorów scholastycznych. Obecno[ prawdziwego CiaBa Chrystusowego i prawdziwej Krwi w tym Sakramencie, jak mówi [w. Tomasz, mo|na poj nie zmysBami, lecz jedynie przez wiar, która opiera si na powadze Bo|ej. Std odno[nie sBów Aukasza 22,19; To jest CiaBo moje, które za was bdzie wydane, powiada [w. Cyryl: "Nie powtpiewaj, czy to prawda, lecz raczej przyjmij sBowa Zbawiciela z wiar, skoro bowiem jest Prawd, nie kBami"(3). Std w [lad za samym Doktorem Anielskim lud chrze[cijaDski bardzo czsto [piewa: "Wzrok, dotyk, smak o Tobie nic nie mówi do mnie, SBuchowi wierzy tylko me serca niezBomnie; We wszystko, co Syn Bo|y rzekB, wierz w pokorze, Nic nad to sBowo prawdy brzmie pewniej nie mo|e!" Zw. Bonawentura twierdzi: "To, |e Chrystus jest obecny w sakramencie jako w znaku, nie stanowi |adnej trudno[ci, ale to, |e jest w sakramencie prawdziwie, tak jak w niebie, przedstawia najwy|sz trudno[; a wic wierzy w to jest rzecz najbardziej zasBugujc"(4). Na to samo zreszt wskazuje Ewangelia [w., gdy opowiada, |e wielu uczniów Chrystusowych po wysBuchaniu mowy o po|ywaniu Jego ciaBa i picia Jego krwi wycofaBo si i opu[ciBo Pana mówic: Twarda jest ta mowa i któ| mo|e jej sBucha? Piotr jednak na zapytanie Jezusa, czy i oni dwunastu chc odej[ skwapliwie i mocno zapewniB o swej i wszystkich innych ApostoBów wierze, dajc temu zdumiewajc odpowiedz: Panie, do kogo| pójdziemy? Ty masz sBowa |ywota wiecznego (J 6,61 - 69). Wniosek wic z tego taki, by[my w badaniu tej tajemnicy, jak za gwiazd, szli za Nauczycielskim Urzdem Ko[cioBa, któremu Boski Zbawiciel powierzyB SBowo Bo|e, zarówno pisane, jak i ustnie przekazane, aby go strzegB i tBumaczyB bdc przekonani, |e "choby |aden rozum tego nie zbadaB, |adna mowa nie wyja[niBa, to, jednak prawd jest to, co z dawien dawna w caBym Ko[ciele si gBosi i wierzy prawdziw katolick wiar"(5). Ale nie dosy na tym. Zachowujc nieska|on wiar, trzeba równie| przestrzega odpowiedniego sposobu wyra|ania si, |eby na skutek u|ywania przez nas niezdyscyplinowanych sBów nie nasuwaBy si, broD Bo|e, bBdne zapatrywania, co do wiary w najwy|sze rzeczy. Mocno przed tym ostrzega [w. Augustyn, zastanawiajc si nad odmiennym sposobem mówienia, którym posBuguj si filozofowie, a tym którego winni u|ywa chrze[cijanie. "Filozofowie - powiada - maj sposób wyra|ania si swobodny i nie obawiaj si obrazi uszu pobo|nych w sprawach najtrudniejszych do zrozumienia. My jednak winni[my si trzyma ustalonego sposobu wyra|ania si, |eby nieskrpowane sBowa nie zrodziBy bezbo|nych zapatrywaD na sam tre[, któr chcemy tymi sBowami wyrazi"(6). Nale|y wic [wicie przestrzega sposobu mówienia, który Ko[cióB ustaliB wielowiekowym wysiBkiem nie bez pomocy Ducha Zwitego i zatwierdziB powag Soborów, a który nieraz staB si hasBem i sztandarem prawowierno[ci. Nikt niech nie o[miela si zmienia go wedBug swego upodobania lub pod pretekstem nowo[ci naukowych. Bo jak|e mo|na tolerowa, aby u|ywane przez Sobory Powszechne FormuBy dogmatyczne o tajemnicach Trójcy Naj[witszej i wcielenia oceniano jako nieprzydatne dla ludzi naszego wieku i w miejsce ich nierozwa|nie wprowadzono inne? Tak samo nie mo|na tolerowa, by ktokolwiek na wBasn rk naruszaB formuBy, w których Sobór Trydencki podaB do wierzenia Tajemnic Eucharystyczn. Bo przecie| te formuBy jak równie| i inne, których Ko[cióB u|ywa dla okre[lenia dogmatów wiary wyra|aj pojcia, które nie s zwizane z |adnym okre[lonym typem kultury, ani z |adnym etapem rozwoju nauki ani z t czy inn szkoB teologiczn. Owe formuBy zawieraj to, co umysB ludzki w swym powszechnym i koniecznym do[wiadczeniu dostrzega o rzeczach i co wyra|a w stosownych i jednoznacznych sBowach, zaczerpnitych z mowy potocznej lub ze sBownictwa [ci[lej wypracowanego. Tote| s one przystosowane do ludzi ka|dego miejsca i czasu. 2 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 Mo|na je w prawdzie ja[niej i bardziej przystpnie wyBo|y - co jest z wielk korzy[ci - zawsze jednak tylko w tym znaczeniu w jaki zostaBy u|yte, |eby w miar rozwoju zrozumienia, wiary, sama prawda wiary pozostaBa niezmieniona. Albowiem wedle nauki Soboru WatykaDskiego I, co do dogmatów "trzeba si trzyma zawsze tego znaczenia, jakie raz okre[liBa Zwita Matka Ko[cióB i nigdy nie wolno od tego znaczenia odstpowa pod pozorem i w imi gBbszego zrozumienia"(7). TAJEMNICA ECHARYSTYCZNA DOKONUJE SI W OFIERZE MSZY ZW. A teraz dla wspólnego zbudowania i rado[ci pragniemy, Czcigodni Bracia, przypomnie nauk o Tajemnicy Eucharystycznej, któr Ko[cióB katolicki otrzymaB drog Tradycji i któr jednomy[lnie gBosi. W pierwszym rzdzie dobrze jest przypomnie to, co stanowi jakby streszczenie i szczyt tej nauki, mianowicie, |e przez Tajemnic Eucharystyczn Ofiara Krzy|a dokonana raz na zawsze na Kalwarii, w podziwu godny sposób si uobecnia; nieustannie si przypomina, a jej zbawcz moc stosuje si na odpuszczenie codziennie przez nas popeBnianych grzechom"(8). Ustanawiajc bowiem Tajemnic Eucharystyczn Chrystus Pan Krwi swoj opiecztowaB Nowe Przymierze, którego jest po[rednikiem, jak kiedy[ Moj|esz krwi cielców opiecztowaB Stare (por. Wj 24,8). Jak bowiem opowiadaj Ewangeli[ci, w czasie Ostatniej Wieczerzy wziwszy chleb, dziki czyniB i BamaB i daB im mówic: to jest ciaBo moje, które za was jest wydane, to czyDcie na moj pamitk. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówic: Ten jest kielich. Nowy Testament we krwi mojej, która za was bdzie przelana (Ak 22,19 - 20; por. Mt 26,26 - 28; Wj 14,22 - 24). Nakazujc za[ ApostoBom czyni to na swoj pamitk, chciaB wznawiania tej czynno[ci po wieczne czasy. Pierwotny Ko[cióB speBniaB to wiernie, trzymajc si wytrwale nauki ApostoBów i schodzc si na odprawianie Ofiary Eucharystycznej. Trwali w nauce apostolskiej - [wiadczy pilnie [w. Aukasz - w uczestnictwie Bamania chleba i modlitwach (Dz 2,42). Tak wielk czerpali std wierni gorliwo[, i| mo|na byBo o nich powiedzie; mnóstwo wierzcych miaBo jedno serce i jedn dusz (Dz 4, 32). PaweB ApostoB za[, który nam bardzo wiernie przekazaB to, co otrzymaB od Pana (1 Kor 11,23 nn.), wyraznie mówi o Ofierze Eucharystycznej, wskazujc, |e chrze[cijanie nie powinni uczestniczy w pogaDskich ofiarach, skoro stali si uczestnikami stoBu PaDskiego: Kielich bBogosBawieDstwa, który bBogosBawimy, czy| nie jest uczestniczeniem we krwi Chrystusa? A chleb, który Bamiemy, czy| nie jest udziaBem w ciele Chrystusa? Nie mo|ecie pi z kielicha PaDskiego i z kielicha demonów, nie mo|ecie zasiada przy stole PaDskim i przy stole demonów (1 Kor 10,16,21). T now Ofiar Nowego Przymierza, któr przepowiedziaB Malachiasz (1,11), Ko[cióB w my[l nauki Pana i ApostoBów zawsze skBadaB "nie tylko za grzechy, za kary, za zado[uczynienie i inne potrzeby wiernych |yjcych, lecz te| za zmarBych w Chrystusie, którzy jeszcze nie zostali caBkowicie oczyszczeni"(9). Jedno tu przypominamy [wiadectwo, z pominiciem innych, mianowicie [w. Cyryla Jerozolimskiego, który urabiajc neofitów w wierze chrze[cijaDskiej, wypowiedziaB te pamitne sBowa: "Po speBnieniu duchowej ofiary, bezkrwawego obrzdu, upraszamy Boga nad t |ertw przejednania o powszechny pokój w Ko[cioBach, o nale|yty Bad w [wiecie, za cesarzy, |oBnierzy i sprzymierzeDców, za niemoc zBo|onych, za uci[nionych i w ogóle za wszystkich potrzebujcych pomocy modlimy si wszyscy i skBadamy t ofiar... a nastpnie (modlimy si) równie| za zmarBych Ojców [witych, biskupów i w ogóle wszystkich, co w[ród nas dokonali |ywota, w tej wierze, |e bdzie to najskuteczniejszym wsparciem dla tych dusz, za które zanosi si modBy w tej wBa[nie chwili, gdy przed nami le|y [wita i dr|eniem przejmujca |ertwa". Na potwierdzenie tej nauki [w. Doktor posBuguje si przykBadem wieDca, który splatano dla cesarza, aby okazaB Baskawo[ skazanym na wygnanie, i nastpujco koDczy swe przemówienie: "Tak i my, zanoszc modlitwy do Boga za zmarBych, choby i grzesznych, nie wieniec splatamy, lecz Chrystusa zabitego za nasze grzechy ofiarujemy usiBujc przebBaga i zjedna miBosiernego Boga zarówno dla nich, jak i dla siebie"(10). O istnieniu w Ko[ciele Rzymskim zwyczaju skBadania "ofiary naszego okupu" równie| za zmarBych, [wiadczy Zw. Augustyn(11), który przy tym nadmienia, |e zwyczaju tego strze|e caBy Ko[cióB jako spu[cizny po Ojcach(12). Ale jest jeszcze co[ innego, co pragniemy tu doda, bo znakomicie si przyczynia do wyja[nienia tajemnicy Ko[cioBa, a mianowicie, |e Ko[cióB speBniajc razem z Chrystusem rol kapBana i |ertwy, skBada caBy Ofiar Mszy [witej i caBy si w niej ofiaruje. Gorco sobie |yczymy, aby wci| na nowo obja[niano i gBboko w dusze wiernych wpajano t godn zaiste podziwu nauk, której niegdy[ uczyli Ojcowie(13), któr te| przed niewielu laty wyBo|yB nasz Poprzednik, [p. Pius XII(14), a [wie|o wyraziB Sobór WatykaDski II w Konstytucji o Ko[ciele, omawiajc kwesti Ludu Bo|ego (KK 11). GBoszc j nale|y oczywi[cie zachowa ró|nic nie tylko stopnia, ale i istoty, jaka zachodzi midzy kapBaDstwem powszechnym a kapBaDstwem hierarchicznym (por. KK 10). Nauka ta nadaje si bardzo do rozniecenia pobo|no[ci Eucharystycznej, do podkre[lenia godno[ci wszystkich wiernych, a tak|e do przynaglania ich dusz, by sigaBy po szczyty [wito[ci, co równa si caBkowitemu oddaniu Majestatowi Bo|emu przez wspaniaBomy[ln ofiar z siebie. Ponadto trzeba przypomnie wypBywajcy std wniosek o publicznym i spoBecznym charakterze ka|dej Mszy (KL 27). Ka|da bowiem Msza, choby prywatnie odprawiana przez kapBana, nie jest jednak prywatn, lecz jest czynno[ci Chrystusa i Ko[cioBa. SkBadajc t Ofiar, Ko[cióB uczy si skBada w niej samego siebie jako ofiar powszechn i caBemu [wiatu na zbawienie przydziela jedyn i nieskoDczon moc odkupieDcz ofiary Krzy|a. Ka|d bowiem odprawian Msz ofiaruje si nie tylko na zbawienie niektórych, lecz równie| caBego [wiata. Wynika stad, |e chocia|, z natury rzeczy wypadaBoby raczej, aby wierni brali liczny i czynny udziaB w odprawianiu Mszy [w., to jednak nie nale|y gani, lecz przeciwnie pochwala Msz, któr ze sBusznej przyczyny odprawia kapBan prywatnie wedle przepisów i uznanych zwyczajów [witego Ko[cioBa, choby tylko sam ministrant usBugiwaB i odpowiadaB. Z niej przecie| wypBywa wcale niemaBa, lecz niezmienna obfito[ szczególnych Bask zbawczych tak dla kapBana, jak dla wiernego ludu i caBego Ko[cioBa, jak te| dla caBego [wiata; a Bask tych nie otrzymuje si równie obficie przez sam Komuni. Po ojcowsku wic i usilnie polecamy kapBanom, którzy w sposób szczególny s Nasz rado[ci i Nasz chwaB w Panu, by [wiadomi otrzymanej od wy[wicajcego ich Biskupa wBadzy skBadania Bogu ofiary oraz odprawiania w imi Pana Mszy [w. tak za |ywych, jak i za umarBych (por. Pontificale Romanum), codziennie godnie i nabo|nie odprawiali Msz [w., a|eby i oni sami i wszyscy inni wierni Chrystusowi 3 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 cieszyli si z udziaBu w przeobfitych owocach wypBywajcych z Ofiary Krzy|a. W ten sposób przyczyniaj si równie| wielce do zbawiania rodzaju ludzkiego. W OFIERZE MSZY ZW. CHRYSTUS STAJE SI SAKRAMENTALNIE OBECNY To, co[my w skrócie powiedzieli o Ofierze Mszy [w. zachca nas do przedBo|enia niektórych punktów nauki o Sakramencie Eucharystii, poniewa| jedno i drugie, Ofiara i Sakrament, nale|y do tego samego misterium i jedno od drugiego oddzieli si nie da. Bo wtedy to ofiaruje si Pan bezkrwawo w ofierze Mszy [w. uobecniajcej ofiar Krzy|a i udzielajcej zbawczej mocy tej ofiary, gdy przez sBowa konsekracji zaczyna by obecny sakramentalnie pod postaciami chleba i wina, jako duchowy pokarm dla wiernych. Wszyscy wiemy, |e nie jeden jest sposób obecno[ci Chrystusa w swym Ko[ciele. Dobrze wic bdzie zastanowi si nieco dBu|ej nad t tak bardzo radosn spraw, któr zwizle wyBo|yBa Konstytucja o Zwitej Liturgii (por. KL 7), Obecny jest Chrystus w swoim modlcym si Ko[ciele, poniewa| On sam jest tym, "który za nas si modli, który w nas si modli i do którego my si modlimy; modli si za nas jako nasz kapBan, modli si za nas jako nasza gBowa, modlimy si my do Niego jako do naszego Boga"(15), sam przecie| przyrzekB: Gdzie bowiem dwaj albo trzej s zgromadzeni w imi moje, tam jestem po[ród nich (Mt 18,20). Obecny jest w swoim Ko[ciele [wiadczcym dzieBa miBosierdzia, nie tylko dlatego, |e czynic co[ dobrego dla jednego z Jego najmniejszych braci czynimy to dla samego Chrystusa (por. Mt 25,40), ale i z tej racji, |e Chrystus jest tym, który te dzieBa speBnia przez Ko[cióB, spieszc nieustannie ludziom na pomoc ze sw Bosk miBo[ci. Obecny jest w swoim Ko[ciele pielgrzymujcym i pragncym dotrze do portu wiecznego |ycia, gdy| sam przez wiar mieszka w sercach naszych (por, Ef 5,17) i wlewa w nie miBo[ przez Ducha Zwitego, którego nam daje (por. Rz 5,5). W inny wprawdzie sposób, a przecie| caBkiem prawdziwie obecny jest w swoim Ko[ciele nauczajcym, poniewa| gBoszona Ewangelia jest sBowem Bo|ym, a gBosi si j tylko w imi i w oparciu o powag Chrystusa, wcielonego SBowa Bo|ego, oraz przy Jego pomocy, a|eby byBa "jedna trzoda bezpieczna pod jednym pasterzem"(16). Obecny jest w swoim Ko[ciele sprawujcym rzdy nad ludem Bo|ym, gdy| [wita wBadza pochodzi od Chrystusa, a za wykonujcymi j pasterzami stoi Chrystus, "Pasterz pasterzy"(17), wedle danej ApostoBom obietnicy. Ponadto obecny jest Chrystus, i to w sposób wy|szy, w swoim Ko[ciele skBadajcym Ofiar Mszy [w. w Jego imieniu oraz udzielajcym sakramentów, Na temat obecno[ci Chrystusa w akcie skBadania Ofiary Mszy [w. dobrze bdzie przypomnie to, co [w. Jan ZBotousty, zdjty podziwem, powiedziaB równie prawdziwie jak wymownie: "Chc doda co[ zgoBa zdumiewajcego, tylko si nie dziwcie ani nie zmieszajcie. Có| takiego? Ofiara jest ta sama bez wzgldu na to, kto j skBada, czy PaweB, czy Piotr; jest ta sama, któr Chrystus daB uczniom, a któr teraz skBadaj kapBani; ta w niczym nie jest mniejsza od tamtej, bo jej nie u[wicaj ludzie, lecz ten sam, który i tamt u[wiciB. Bo jak sBowa wypowiedziane przez Boga s tymi samymi, które wymawia teraz kapBana tak samo ofiara, jest [ci[le t sam"(18). "Wie równie| ka|dy, |e sakramenty s czynno[ciami Chrystusa, który speBnia je przez ludzi. Dlatego sakramenty s same z siebie [wite i dotykajc ciaBa moc Chrystusa wlewaj do duszy Bask. Te sposoby obecno[ci napeBniaj rozum zdumieniem i wprowadzaj go w kontemplacj tajemnicy Ko[cioBa. Ale odmienne jest i to w najwy|szy sposób, w jaki Chrystus pozostaje obecny w swoim Ko[ciele ale w sakramencie Eucharystii, który te| z tego wzgldu po[ród reszty Sakramentów jest "dla pobo|no[ci milszy, dla zrozumienia pilniejszy, przez sw zawarto[ [witszy"(19), zawiera bowiem samego Chrystusa i stanowi "jakby peBni |ycia duchowego i cel wszystkich sakramentów"(20). Ta obecno[ wszak|e nazywa si "rzeczywist" nie w sensie wyBczno[ci, jakby inne nie byBy "rzeczywiste", ale przez szczególn doskonaBo[ bo jest substancjalna. Przez ni mianowicie obecny staje si Chrystus caBy, Bóg i czBowiek(21). Opacznie wic tBumaczyBby kto[ ten sposób obecno[ci, przypisujc tzw. "pneumatyczn" natur uwielbionemu CiaBa Chrystusa wszdzie obecn, lub sprowadzajc t obecno[ do ram symbolizmu, jakby ten najczcigodniejszy Sakrament nie zawieraB nic poza skutecznym znakiem "duchowej obecno[ci Chrystusa i jego wewntrznego zjednoczenia z wiernymi czBonkami w Ciele Mistycznym"(22). Zapewne, na temat symbolizmu Eucharystycznego, zwBaszcza gdy chodzi o jedno[ Ko[cioBa, wiele si wypowiadali zarówno Ojcowie, jak i Doktorzy scholastyczni; a Sobór Trydencki streszczajc ich nauk pouczaB, |e Zbawiciel nasz zostawiB w swoim Ko[ciele Eucharysti "jako symbol" tej jedno[ci i miBo[ci, w jakiej chciaB, aby wszyscy "jako symbol" tej jedno[ci i miBo[ci i zjednoczenia, a wic symbol tego jednego ciaBa, którego sam jest gBow"(23). U samych pocztków literatury chrze[cijaDskiej nieznany autor dzieBa zatytuBowanego "Didache, czyli nauka dwunastu ApostoBów", napisaB odno[nie tej kwestii nastpujco: "Co si tyczy Eucharystii, to tak skBadajcie podzikowanie: ... jak ten poBamany chleb byB rozsypany po górach, a zostaB zebrany w jedno, tak niech si z kraDców ziemi zbierze twój Ko[cióB w królestwo twoje"(24). Podobnie [w. Cyprian, akcentujc mocno przeciw schizmie jedno[ Ko[cioBa, powiada: "W koDcu równie| same ofiary PaDskie wyraznie wskazuj na jednomy[lno[ chrze[cijaDsk zawart w sobie przez mocn i nierozBczn miBo[. Bo gdy Pan CiaBem swoim zowie chleb wytworzony przez poBczenie wielu ziaren, wskazuje na lud nasz zjednoczony, który On sam podtrzymywaB; a gdy z gron i mnóstwa jagód winnych wytBoczone i w jedno zebrane wino krwi swoj nazywa, równie| trzod nasz oznacza, gdzie wielo[ niezmierna scala si w jedno["(25). Wszystkich zreszt uprzedziB ApostoB piszc do Koryntian: Bo wielu was jest jednym chlebem i jednym ciaBem wszyscy, którzy jednego chleba uczestnikami jeste[my (1 Kor 10,17). Chocia| symbolizm Eucharystyczny naprowadza nas trafnie na zrozumienie wBa[ciwego temu Sakramentowi skutku, jakim jest jedno[ CiaBa Mistycznego, to przecie| nie wyja[nia, nie wyra|a natury tego Sakramentu, która go wyró|nia od innych. Bo odwieczne nauczanie Ko[cioBa katolickiego, dawane katechumenom, prze[wiadczenie ludu chrze[cijaDskiego, nauka okre[lona przez Sobór Trydencki i same sBowa Chrystusa ustanawiajcego Naj[witsz Eucharysti ka| nam wyznawa, |e "Eucharystia jest CiaBem naszego Zbawcy Jezusa Chrystusa, które cierpiaBo za nasze grzechy, a które 4 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 Ojciec wskrzesiB w swojej Baskawo[ci"(26). Do tych sBów [w. Ignacego z Antiochii wolno dorzuci te, z którymi Teodor z Mopswestii, wierny [wiadek wiary Ko[cioBa w tej materii, zwróciB si do ludu: "Przecie| Pan nie powiedziaB: To jest symbol ciaBa mego, a to symbol krwi mojej, lecz To jest CiaBo moje i Krew moja. Uczy nas nie zwraca uwagi na natur rzeczy przedBo|onej zmysBom; poniewa| przez dzikczynienie i wypowiedziane nad ni sBowa zostaBa ona zmieniona w ciaBo i krew"(27). W oparciu o t wiar Ko[cioBa, Sobór Trydencki "otwarcie i z prostot wyznaje, ze w czcigodnym sakramencie [witej Eucharystii po konsekracji chleba i wina, pod postaci owych rzeczy widzialnych znajduje si prawdziwie, rzeczywi[cie, substancjalnie Pan nasz Jezus Chrystus prawdziwy Bóg i czBowiek. Dlatego nasz Zbawca pozostaje obecny wedle swego czBowieczeDstwa nie tylko po prawicy Ojca, naturalnym sposobem istnienia, lecz równocze[nie tak|e w Sakramencie Eucharystii "takim sposobem istnienia, który wprawdzie sBowami ledwie zdoBamy wyrazi, mimo to jako mo|liwy u Boga mo|emy pojc rozumem o[wieconym wiar, a winni[my wierzy weD niezachwianie"(28). CHRYSTUS PAN JEST OBECNY W SAKRAMENCIE EUCHARYSTII PRZEZ PRZEISTOCZENIE {eby za[ nikt nie pojmowaB mylnie tego sposobu obecno[ci, który wykracza poza prawa natury i stanowi cud w swoim rodzaju najwikszy ze wszystkich(29), musimy z ulegBo[ci i[ za gBosem nauczajcego i modlcego si Ko[cioBa. A ten gBos, wieczne echo gBosu Chrystusa, upewnia nas, |e Chrystus nie inaczej staje si obecny w tym Sakramencie, jak przez przemian caBej substancji chleba w ciaBo, a caBej substancji wina w Jego krew; t wprost zadziwiajc i osobliw przemian Ko[cióB katolicki nazywa trafnie i wBa[ciwie przeistoczeniem(30). Po dokonanym przeistoczeniu postacie chleba i wina nabieraj nowego bez wtpienia znaczenia i nowego zadania, poniewa| nie s ju| pospolitym chlebem i pospolitym napojem, lecz znakiem rzeczy [witej i znakiem duchowego pokarmu; ale dlatego przybieraj nowe znaczenie i nowy cel, |e zawieraj now "rzeczywisto[", któr sBusznie nazywamy ontologiczn. Pod wspomnianymi bowiem postaciami nie kryje si ju| to, co byBo przedtem, lecz co[ zupeBnie innego, a to nie tylko ze wzgldu na prze[wiadczenie wiary Ko[cioBa, ale w rzeczy samej, poniewa| po przemianie substancji, czyli istoty chleba i wina w ciaBo i krew Chrystusa, nie pozostaje ju| nic z chleba i wina poza samymi postaciami, pod którymi przebywa Chrystus caBy i nieuszczuplony, w swej fizycznej "rzeczywisto[ci", obecny nawet ciaBem, chocia| nie w ten sam sposób, w jaki ciaBa s umiejscowione w przestrzeni. Z tego powodu Ojcowie wielce troszczyli si o ostrzeganie wiernych, by w rozwa|aniu tego najczcigodniejszego Sakramentu nie polegali na zmysBach, przekazujcych tylko wBa[ciwo[ci chleba i wina, lecz na sBowach Chrystusa, które posiadaj tak wielk moc, i| zmieniaj, przeksztaBcaj, "przepierwiastkowuj" (transelementent) chleb i wino w Jego ciaBo i krew; wszak|e, jak to niejednokrotnie powiadaj ci sami Ojcowie, moc, która to sprawia, jest t sam moc wszechmocnego Boga, która od pocztku czasu stworzyBa z niczego wszech[wiat. "Pouczony o tym i peBen niezachwianej wiary - mówi [w. Cyryl Jerozolimski, koDczc swe kazanie o tajemnicach wiary - |e to, co si zdaje by chlebem, nie jest chlebem, chocia| takie wra|enie daje smak, lecz ciaBem Chrystusa, a co si zdaje by winem, nie jest winem, cho si tak smakowi wydaje, ale krwi Chrystusa - umocnij serce twoje, po|ywajc ten chleb jako duchowy i rozwesel oblicze twej duszy"(31). Zw. Jan ZBotousty mówi z naciskiem: "Nie czBowiek to sprawia, |e dary ofiarne staj si ciaBem i krwi Chrystusa, lecz sam Chrystus który zostaB za a nas ukrzy|owany. KapBan jako figura Chrystusa wypowiada owe sBowa, ale moc i Baska jest z Boga. To jest ciaBo moje - mówi. SBowo to przeksztaBca zBo|one w ofierze dary(32). Z Biskupem Konstantynopola Janem dziwnie si zgadza Biskup Aleksandryjski Cyryl, który w swym komentarzu do Ewangelii [w. Mateusza tak pisze: "Dobitnie przecie| powiedziaB: To jest ciaBo moje, i to jest krew moja, by[ tego, co widzisz, nie uwa|aB za figur lecz by[ byB przekonany, |e zBo|one dary zostaBy rzeczywi[cie przemienione przez Boga wszechmogcego w jaki[ tajemniczy sposób w ciaBo i krew Chrystusa, i |e przez udziaB w nich otrzymujemy o|ywcz i u[wicajc moc Chrystusa" (33). Ambro|y za[, Biskup Mediolanu, wypowiadajc si jasno w kwestii przemiany Eucharystycznej, powiada: "Przyjmijmy, |e to ju| nie to, co natura uksztaBtowaBa, lecz to, co bBogosBawieDstwo po[wiciBo. Wiksza jest siBa bBogosBawieDstwa ni| natury, gdy| przez bBogosBawieDstwo nawet sama natura si zmienia". Chcc za[ podbudowa prawd tajemnicy, przytacza wiele przykBadów cudów opowiadanych w Pi[mie Zw., midzy innymi samo narodzenie Chrystusa z Maryi Panny, a przeszedBszy do dzieBa stworzenia powiada na zakoDczenie! "Czy| wic mowa Chrystusa, która zdoBa z niczego stworzy co[, czego nie byBo, nie potrafi to, co ju| istnieje przemieni w to, czym nie byBo? Przecie| nadanie rzeczom ich natury nie jest mniejszym dzieBem ni| przemiana tej natury"(34). Nie ma wszak|e potrzeby mno|y [wiadectwa. Po|yteczniej bdzie przypomnie nieugito[ wiary, z jak Ko[cióB jednomy[lnie przeciwstawiB Berengariuszowi, który pierwszy powa|yB si zaprzeczy przemianie Eucharystycznej, kapitulujc przed trudno[ciami ze strony rozumu ludzkiego; Ko[cióB zagroziB mu wielokrotnie potpieniem w razie, gdyby si nie opamitaB. Tote| Poprzednik nasz [w. Grzegorz VII nakazaB skBadanie przysigi ujtej w nastpujce sBowa: "Wierz sercem i wyznaj ustami, |e skBadane na oBtarzu chleb i wino przemieniaj si substancjalnie przez tajemnic [witej modlitwy i sBowa naszego Zbawcy w prawdziwe i wBasne oraz o|ywcze ciaBo i krew Jezusa Chrystusa Pana naszego, i |e po konsekracji s prawdziwym ciaBem Chrystusa, tym, które si narodziBo z Dziewicy, które ofiarowane dla zbawienia [wiata, zawisBo na krzy|u i które siedzi po prawicy Ojca, oraz prawdziw krwi Chrystusow, która wypBynBa z Jego boku, a to nie tylko poprzez znak i moc sakramentu, lecz we wBa[ciwej swej naturze i w prawdziwej substancji"(35). Z tymi sBowami zgadza si, stanowic zdumiewajcy przykBad staBo[ci wiary katolickiej, to, czego Sobory Powszechne: LateraneDski, KonstancjaDski, Florencki, wreszcie Trydencki stale nauczaBy o tajemnicy przemiany Eucharystycznej, czy to przez wyja[nianie Nauki Ko[cioBa, czy przez potpienie bBdów. Po Soborze Trydenckim za[ nasz Poprzednik Pius VI mocno przestrzegaB przed bBdami synodu w Pistoi, polecajc by proboszczowie peBnicy obowizek nauczania nie uchylali si od przypominania przeistoczenia, które zalicza si do artykuBów wiary(36). Podobnie nasz Poprzednik [p. Pius XlI 5 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 przypomniaB granice, których w gBbszych rozprawach o tajemnicy przeistoczenia przekracza nie wolno(37). My za[ sami w czasie WBoskiego Narodowego Kongresu Eucharystycznego, który odbyB si niedawno w Pizie w poczuciu Naszego Apostolskiego obowizku otwarcie i uroczy[cie dali[my [wiadectwo wierze Ko[cioBa(38). Zreszt Ko[cióB katolicki dochowywaB wiary w obecno[ ciaBa i krwi Chrystusowej w Eucharystii nie tylko przez nauczanie, ale i przez |ycie, gdy| w ka|dym czasie oddawaB tak wielkiemu Sakramentowi kult uwielbienia, nale|ny jedynie Bogu. Zw. Augustyn tak o tym mówi: "W tym ciele (Pan) tutaj chodziB i to samo ciaBo daB nam do po|ywania ku zbawieniu, nikt za[ tego ciaBa nie po|ywa bez oddania mu wpierw hoBdu uwielbienia i nie tylko nie grzeszymy uwielbiajc ja, ale grzeszyliby[my, gdyby[my go nie uwielbiali"(39). KULT UWIELBIENIA (LATRIAE) NALE{NY SAKRAMENTOWI EUCHARYSTII Ten kult uwielbienia, nale|ny Sakramentowi Eucharystii, okazywaB zawsze i okazuje Ko[cióB katolicki nie tylko w czasie obrzdów Mszy [w., ale i poza ni, przez jak najstaranniejsze przechowywanie konsekrowanych Hostii, wystawianie ich do publicznej czci wiernych i obnoszenie w procesjach w[ród rado[ci tBumnie zebranego ludu. W sprawie tej czci starodawne dokumenty ko[cielne dostarczaj niejednego [wiadectwa. Pasterze bowiem Ko[cioBa pilnie napominali wiernych, aby Eucharysti, któr mieliby u siebie w domach, z najwiksz troskliwo[ci przechowywali. "CiaBo bowiem Chrystusa maja wierni po|ywa, a nie lekcewa|y je", jak mocno napomina [w. Hipolit(40). I rzeczywi[cie wierni uwa|ali si za winnych i to caBkiem sBuszne, jak wspomina Orygenes, je|eli po otrzymaniu ciaBa PaDskiego i przechowywaniu go z wszelk ostro|no[ci i czci, co[kolwiek z niego przez niedbalstwo upadBo(41). {e za[ ci sami pasterze surowo karcili wkradajce si jakiekolwiek niedocignicia nale|nej czci, [wiadkiem w tej sprawce wiarogodnym jest Nowacjan, bdcy zdania, |e na potpienie zasBuguje ten, kto "wyszedBszy po nabo|eDstwie niedzielnym i niosc jeszcze ze sob, jak to byBo w zwyczaju, Eucharysti... obnosiB [wite ciaBo PaDskie", [pieszc na widowiska, a nie do swego domu(42). Zw. Cyryl Aleksandryjski odrzuca nawet jako obBd opini tych, którzy twierdzili, |e Eucharystia nie ma warto[ci u[wicajcej, je[li zostaBo z niej co[ do dnia nastpnego. "Ani Chrystus - powiada - nie ulega zmianie, ani si Jego [wite ciaBo nie zmienia, lecz siBa i moc pochodzca z bBogosBawieDstwa oraz o|ywcza Baska trwa w nim nieprzerywalnie(43). I nie wolno zapomina, |e w dawnych wiekach wierni, czy to uciskani groz prze[ladowaD, czy to przebywajcy na odludziu z zamiBowania do |ycia pustelniczego, posilali si nawet ka|dego dnia Eucharysti, biorc j wBasnymi rkoma, gdy nie byBo kapBana lub diakona(44). Nie dlatego o tym mówimy, by zmienia co[ w sposobie przechowywania Eucharystii i przyjmowania Komunii [w. przepisanym pózniej przez prawa ko[cielne i teraz jeszcze bdcym w mocy, lecz dlatego by si wspólnie radowa z wiary Ko[cioBa, która zawsze jest jedna i ta sama. Z tej to jednej wiary wziBo równie| pocztek [wito Bo|ego CiaBa, obchodzone po raz pierwszy w diecezji leodyjskiej (Liege), gBównie za spraw bB. Juliany z Mont Cornillon, które Poprzednik nasz Urban IV rozszerzyB na caBy Ko[cióB, oraz wiele dzieB pobo|no[ci Eucharystycznej, które pod tchnieniem Baski Bo|ej wzrastaBy z ka|dym dniem i przez która Ko[cióB katolicki stara si jakby na wy[cigi okazywa cze[ Chrystusowi, skBada Mu dziki za tak wielki dar i wyprasza zmiBowanie. ZACHTA DO SZERZENIA KULTU EUCHARYSTYCZNEGO Prosimy Was zatem. Czcigodni Bracia, by[cie w[ród ludu powierzonego waszej czujnej pieczy, zachowali czyst i bez uszczerbku t wiar, która niczego nie pragnie, jak dochowania caBkowitej wierno[ci sBowom Chrystusa i ApostoBów, z caBkowitym wykluczeniem jakichkolwiek bBdnych i zgubnych zapatrywaD; oraz by[cie nie szczdzc sBów i trudu szerzyli kult Eucharystyczny, do którego wszystkie inne formy pobo|no[ci maj ostatecznie zmierza, by w nim znalez swe uwieDczenie. Niechaj za waszym usilnym staraniem wierni coraz lepiej poznaj i coraz bardziej do[wiadczaj tego, o czym mówi [w. Augustyn: "Kto chce |y, ma gdzie |y, ma czym |y, Niech si zbli|y, niech wierzy, niech si wBczy w ciaBo, by zosta o|ywionym. Niech si nie odsuwa od wspólnoty czBonków, niech nie bdzie zgniBym czBonkiem zasBugujcym na odcicia, ani znieksztaBconym, który by przynosiB wstyd; niech bdzie piknym, przydatnym, zdrowym, niech tkwi w ciele, |yje dla Boga z Boga; niech si teraz na ziemi trudzi, by potem w niebie królowaB"(45). Po|dane jest, by codziennie i jak najliczniej uczestniczyli wierni czynnie w ofierze Mszy [w. i posilali si Komuni [w. w czysto[ci i [wito[ci serca, a za tak wielki dar skBadali Chrystusowi Panu stosowne dzikczynienie. Winni mie w pamici te sBowa: "Pragnienie Jezusa Chrystusa i Ko[cioBa, by wszyscy wierni chrze[cijanie codziennie przystpowali do [witej uczty, ku temu w szczególno[ci zmierza, by zjednoczeni z Bogiem przez Sakrament czerpali std siB, do opanowania namitno[ci, do zmywania codziennych, lekkich win i do zapobiegania ci|szym grzechom, na które sBabo[ ludzka jest nara|ona"(46). Ponadto niech nie zaniedbuj w cigu dnia nawiedzenia Naj[witszego Sakramentu, który nale|y przechowywa w ko[cioBach wedle przepisów liturgicznych w miejscu najdostojniejszym i z najwiksz czci, jako |e jest ono dowodem wdziczno[ci, pork miBo[ci i obowizkiem nale|nej czci wzgldem Chrystusa Pana w tym|e Sakramencie obecnego. Nie uchodzi niczyjej uwagi, |e Boska Eucharystia nadaje chrze[cijaDskiemu ludowi godno[, której nie podobna nale|ycie oceni. Chrystus bowiem jest rzeczywi[cie Emanuelem, czyli "Bogiem z nami" nie tylko w czasie skBadania ofiary i sprawowania Sakramentu, lecz równie| po zBo|eniu ofiary i po dokonaniu Sakramentu, gdy Eucharysti przechowuje si w ko[cioBach i kaplicach. Jest bowiem dniem i noc w po[rodku nas, mieszka midzy nami peBen Baski i prawdy (por, J 1,14); urabia nasze obyczaje, zasila cnoty, pociesza smutnych, umacnia sBabych i pobudza wszystkich, którzy si do Niego zbli|aj, by Go na[ladowali, by za Jego wzorem uczyli si by cichymi i pokornego serca i nie szuka wBasnych korzy[ci, lecz Bo|ych. Ktokolwiek wic odnosi si do Zwitej Eucharystii ze szczególn pobo|no[ci i kochajcemu nas Chrystusowi stara si ochoczo i wielkodusznie miBo[ci odwzajemnia, ten 6 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 do[wiadcza do gBbi i rozumie, nie bez wielkiej rado[ci i po|ytku dla duszy, jak cenne jest |ycie ukryte z Chrystusem w Bogu (por. Kol 5,5) i jak wielk warto[ ma prowadzenie rozmowy z Chrystusem, nad co nic nie ma na tej ziemi milszego, nic skuteczniejszego w pod|aniu drogami [wito[ci. Wiecie ponadto, Czcigodni Bracia, |e Eucharystia przechowywana jest w [wityniach czy w kaplicach jako duchowy o[rodek spoBeczno[ci zakonnej lub wspólnoty parafialnej, a nawet caBego Ko[cioBa i caBej ludzko[ci, jako |e zawiera ona pod osBon postaci Chrystusa, niewidzialn GBow Ko[cioBa, Zbawc [wiata, centrum wszystkich serc, przez którego wszystko i my przez Niego (1 Kor 8,6). Dlatego to kult Boskiej Eucharystii ogromnie pobudza dusz do wyrabiania w sobie miBo[ci "spoBecznej"(47), dziki której dobro wspólne przenosimy ponad dobro prywatne, anga|ujemy si w sprawy wspólnoty parafii i caBego Ko[cioBa i rozcigamy miBo[ na caBy [wiat, bo wszdzie rozpoznajemy czBonki Chrystusa. Poniewa| wic, Czcigodni Bracia, Sakrament Eucharystii jest znakiem i przyczyn jedno[ci Chrystusowego CiaBa Mistycznego i wzbudza w tych, którzy Go czcz gortszym sercem tzw. czynnego ducha "ko[cielnego", nigdy nie przestawajcie nakBania waszych wiernych, by przystpujc do Eucharystycznego misterium, uczyli si spraw Ko[cioBa uwa|a za wBasn, nieprzerwanie bBaga Boga i skBada siebie w miBej ofierze Panu za pokój i jedno[ Ko[cioBa i by wszyscy synowie Ko[cioBa stanowili jedno i byli jednomy[lni, |eby nie byBo midzy nim rozBamów, lecz |eby byli doskonale jednego ducha i jednej my[li, jak to poleca ApostoB (por. 1 Kor 1,10); wszyscy za[ nie zespoleni jeszcze z Ko[cioBem katolickim w doskonaBej wspólnocie, ze wzgldu na swe oddzielenie od niego, ale ozdobieni i szczyccy si imieniem chrze[cijaDskim, |eby co prdzej za wsparciem Baski Bo|ej, cieszyli si razem z nami t .jedno[ci wiary i zespolenia, która z woli Chrystusa ma cechowa Jego uczniów. To bBaganie Boga i oddawanie si Jemu w ofierze za jedno[ Ko[cioBa niech uwa|aj za swe szczególne zadanie osoby zakonne, zarówno m|czyzni jak kobiety, bo oni w specjalny sposób po[wicaj si adoracji Naj[witszego Sakramentu, a przez zBo|enie [lubów staj si niejako Jego najbli|szym orszakiem na tej ziemi. Pragnienie jedno[ci wszystkich chrze[cijan, nad które nie miaB Ko[cióB i nie ma nic dawniejszego i dro|szego, chcemy jeszcze raz wyrazi tymi sBowami, w których ujB je kiedy[ Sobór Trydencki w zakoDczeniu Dekretu o Naj[witszej Eucharystii: "Na koniec [wity Sobór ojcowskim sercem upomina, zachca, prosi i zaklina przez wntrzno[ci miBosierdzia Boga naszego (Ak 1, 78), |eby wszyscy razem i ka|dy z osobna noszcy imi chrze[cijan, poBczyli si i zjednoczyli nareszcie w tym znaku jedno[ci, w tej zwizce miBo[ci, w tym symbolu zgody. A majc w pamici tak wielki majestat i tak ogromn miBo[ Jezusa Chrystusa, Pana naszego, który umiBowan dusz swoj oddaB na okup za nasze zbawienie i ciaBo swoje "daB nam na pokarm" (por. J 6,48 nn,), niech te [wite tajemnice ciaBa i krwi Jego przyjmuj z tak staBo[ci i moc wiary, niech w nie wierz i cze[ im oddaj z takim nabo|eDstwem i pobo|no[ci, |eby ten chleb nadprzyrodzony (supersubstantialem Mt 6,11) mogli czsto przyjmowa, a on byB dla nich prawdziwie |yciem duszy i staBym zdrowiem umysBu, aby wzmocnieni Jego siB (3 Krl 19,8) po przebyciu tej drogi ndznego pielgrzymowania zdoBali doj[ do niebieskiej ojczyzny, gdzie ten sam "Chleb Anielski" (Ps 77, 25), który teraz po|ywaj pod [witymi zasBonami, po|ywa bd bez |adnych ju| zasBon(48). Oby najBaskawszy Zbawiciel, Który bezpo[rednio przed [mierci modliB si do Ojca, by wszyscy, którzy Niego uwierz, byli jedno jak On i Ojciec stanowi jedno (por, J 17,20 - 21), co prdzej raczyB wysBucha tej najgortszej pro[by naszej i caBego Ko[cioBa, by[my wszyscy jednymi usty i jedn wiar [wicili Tajemnic Eucharystyczn, a stawszy si uczestnikami Chrystusowego CiaBa, tworzyli jedno ciaBo (por, 1 Kor 10,17) zespolone tymi samymi wzBami, które z Jego woli miaBy je ksztaBtowa. Z uczuciem braterskiej miBo[ci zwracamy si nadto do tych, co nale| do czcigodnych Ko[cioBów Wschodu, które wydaBy tylu przesBawnych Ojców, [wiadectwa ich wiary w Eucharysti wspomnieli[my z rado[ci w tej Naszej encyklice. Serce nasze doznaje ogromnej rado[ci, kiedy my[limy o waszej wierze w Eucharysti która jest i nasz, kiedy sBuchamy waszych modlitw liturgicznych, którymi wysBawiacie t tak wielk Tajemnic, gdy patrzymy na kult Eucharystyczny oraz czytamy teologów wykBadajcych nauk o tym Naj[witszym Sakramencie lub jej bronicych. Niech si wstawi do Ojca zmiBowania Naj[witsza Maryja Panna, z której Chrystus Pan wziB to ciaBo, które "zawiera si, ofiaruje i jest spo|ywane" w tym Sakramencie pod postaciami chleba i wina oraz wszyscy [wici i [wite Bo|e, zwBaszcza ci, którzy paBali gortszym nabo|eDstwem do Boskiej Eucharystii, by ze wspólnej wiary i kultu Eucharystycznego wyrosBa i utrzymaBa si doskonaBa jedno[ wspólnoty midzy wszystkimi, którzy nosz imi chrze[cijan. UtkwiBy nam w duszy sBowa [w. mczennika Ignacego, przestrzegajcego Filadelfijczyków przed nieszcz[ciem rozBamów i schizm, na które lekarstwo jest w Eucharystii: "Starajcie si zatem - mówi - u|ywa jednej Eucharystii. Jedno jest bowiem ciaBo Pana naszego Jezusa Chrystusa i jeden kielich w jedno[ci krwi Jego, jeden oBtarz, jeden biskup..."(49). Umocnieni bBog nadziej korzy[ci, jakie spByn na caBy Ko[cióB i na caBy [wiat ze wzmo|enia kultu Eucharystycznego, caBym miBo[ci przepeBnionym sercem udzielamy Apostolskiego BBogosBawieDstwa jako zadatku niebieskich Bask, Wam, Czcigodni Bracia, kapBanom, osobom zakonnym i wszystkim, którzy Wam pomagaj oraz wszystkim wiernym, pieczy Waszej powierzonym. Dan w Rzymie u [w. Piotra, dnia 3 wrze[nia, w uroczysto[ [w. Piusa X papie|a, roku 1965 a trzeciego naszego pontyfikatu. PAULUS PP. VI Przypisy: 1. Enc. "Mirae Caritatis" Leona III. Acta Leonis XIII, XXII. 1902 - 1903 s. 122. 2. Zw. .Jan ZBotousty, Homilia do Mat 82,4. PG 58,745. 3. Zw. Tomasz, Suma Teol. III q. 75 art.1 c. 4. Zw. Bonawentura, In IV. Sent. dist. X. P.I art. q. I, Opera omnia Tom IV. Ad Claras Aquas l889. 217. 5. Zw. Augustyn, Contra Julianum, VI.5.11. PL 44.829. 6. Zw. Augustyn, O PaDstwie Bo|ym X, 23; PL 41,300. 7 z 8 2009-04-20 19:30 ENCYKLIKA + PAWEA VI + MYSTERIUM FIDEI + o Naj[witszej ... http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=131&doc=110 7. Sobór Wat. I. Konst. dogmat. o Wierze, r.4. 8. Sobór Tryd. Sesja XXIII, r.1. 9. Tam|e, r.2 10. Zw. Cyryl Jerozolimski, Katechezy, 32 myst. 5,8-18 PG 33, 1115 - 1118. 11. Zw. Augustyn, Wyznania, IX, 12,32 i 11,27. 12. Zw. Augustyn, Kazania 172,2, PL 38,936. 13. Zw. Augustyn, O PaDstwie Bo|ym, X,6. PL 41,284. 14. Pius XII, Enc. Mediator Dei cz.II, Uczestnictwo wiernych, 15. Zw. Augustyn, In Ps 85,1. PL 37, 1081. 16. Zw. Augustyn, Contra Litt. Pett. III, 10,11. PL 43, 353. 17. Ten|e. In Ps. 86,3. PL 37,1102. 18. Zw. Jan ZBotousty, Do Listu do Tym 2,4. PG 62,612. 19. Aeidius Romanus, Theoreata o Ciele Chrystusa, t. 50, Wenecja 1521, 127. 20. Zw. Tomasz, Suma Teol. III, q.75, a. 3 e. 21. Sobór Tryd. Sesja XIII. O Eucharystii r.3. 22. Pius XII, Enc. Humani Generis, AAS 42 (1959) 578. 23. Sobór Tryd. Sesja XIII, O Eucharystii, wstp i r.2. 24. Didaché, 9,1. Funk. Patres Apost.,1.20. 25. Zw. Cyprian, List do Mgnusa, 6. PL 3,1189. 26. Zw. Ignacy Ant. List do Smyrn. 7,1. PG 5,714. 27. Teodor z Mopswestii. Koment. do Mat. r,26. PG 66,714. 28. Sobór Tryd. Sesja XIII, O Eucharystii, r.1. 29. Leon XIII, Enc. Mirae Caritatis, j.w. s.123. 30. Sobór Tryd. Sesja XIII, O Eucharystii, r. 4 i kan. 2. 31. Zw. Cyryl Jeroz., Katechezy 22,9. (Myst.4), PG 33,1103. 32. Zw. .Jan ZBotousty, O Zdradzie Jud.,1,6; PG 49,560; por. hom. do Mt 82,5. PG 58,744. 33. Cyryl Aleks., Kom. do Mt 26,27. PG 72,45. 34. Zw. Ambro|y, O Mysteriach 9,50-52. PL 16,422-424. 35. Zw. Grzegorz VII, o obecno[ci eucharystycznej Chrystusa, Denz. Schörn. 700, 36. Pius VI, Konst. Auctorem fidei z 28 sierpieD 1794. 37. Pius XII, Przemówienie z 22 wrzesieD 1956. AAS 48 (1956) 720. 38. PaweB VI. Przemówienie, AAS 57 (1965) 588-592. 39. Zw. Augustyn, Kom. do Ps 98,9. PL 37.126. 40. Zw. Hipolit, Tradycja Apostolska, wyd. Botte Münster 1963,84. 41. Orygenes, Fragm. do ksigi Wyj[cia. PG 12,391. 42. Nowacjan, O Widowiskach, CSEL, III3 s. 8. 43. Zw. Cyryl Aleks., List do Kalosyriusa, PG 76,1075. 44. Zw. Bazylii, List 93, PG 32,483. 45. Zw. Augustyn, Trakt. do Ew. [w. Jana 26,13. PL 35,1613. 46. Dekr. Kongregacji Soboru z 20 pazdziernika 1905. ASS 38, 105 s.401. 47. Zw. Augustyn, Kom. do Ks, Rodzaju, XI, 15,20. PL 34,437. 48. Sobór Tryd. Sesja XIII, O Eucharystii, r,8. 49. Zw. Ignacy Ant., List do Filadelf. 4. PG 5,700. strona gBówna | mapa serwisu | ^góra strony Copyright © 2006-2007 SANCTUS.pl - Wszelkie prawa zastrze|one Ksigarnia Katolicka 8 z 8 2009-04-20 19:30

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
1965 09 03 Mysterium fidei
Thrilling Tales Advanced Class Man of Mystery
DB Movie 03 Mysterious Adventures
mysterypicture subtraction halloweenwitch
valentine mystery subtraction
Donna Ball [Raine Stockton Dog Mystery 02] Rapid Fire
To Kill a Qu o Mystery No 6
2005 09 Mac Mysteries
Fleming, Ward [SS] Mystery on Pluto AK [SF 1950] (v1 0) (html)
Forgotten Realms Mysteries, 02 Murder in Tarsis (v0 9)
easter mysterymathpicture multiplication
De Vermis Mysteriis eng

więcej podobnych podstron